Jeśli skarżący nie pracował w zakładzie karnym w czasie odbywania kary pozbawienia wolności przez okres co najmniej 180 dni lub przed pozbawieniem wolności, nie spełniał warunku z art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - nie może uzyskać prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
Przepis art. 13 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ uprawnia kierownika urzędu państwowego do rozwiązania stosunku pracy, za uprzednim trzymiesięcznym wypowiedzeniem, z urzędnikiem państwowym mianowanym, w razie nabycia prawa do emerytury. Możliwość skorzystania z tego przepisu przez kierownika urzędu jest kwestią uznaniową
Bezrobotni mieszkający w rejonie uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym /art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm. i wydane na jego podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 listopada 1992 r w sprawie wydłużenia okresu pobierania zasiłków w rejonach administracyjnych /gminach/ zagrożonych szczególnie
Z zasady trwałości stosunku pracy mianowanego urzędnika państwowego wynika, że nie można przy próbie jego rozwiązania powoływać się tylko na rygory oszczędnościowe /w zakresie zmniejszenia funduszu płac/ wynikające z aktualnie obowiązującej ustawy budżetowej. Podstawą zwolnienia może być tylko jedna z przyczyn określonych w ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U
Z zestawienia art. 2 ust. 2 oraz art. 22 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ wynika, że każdą osobę pozostającą w stosunku pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy, jeśli uzyskiwała wynagrodzenie przekraczające połowę najniższego wynagrodzenia, należy uznać za osobę pozostającą w stosunku pracy w rozumieniu art. 20 ust. 1 pkt 2
1. W razie pobierania przez kobietę zasiłku dla bezrobotnych w okresie, w którym przysługiwałby jej zasiłek macierzyński, nie ma w stosunku do niej zastosowania art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ dotyczący przedłużenia okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych. 2. Po wejściu w życie od 1 lipca 1991 r. przepisów cyt. ustawy
Artykuł 28 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./, zezwalający na tworzenie komisji dyscyplinarnej dla pracowników kilku jednostek administracyjnych, należy interpretować w nawiązaniu do brzmienia art. 1 tej ustawy; chodzi więc o jednostki administracyjne danej gminy, a nie różnych gmin.
Zasiłek dla bezrobotnych nie może być przyznany osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą niezależnie od wysokości dochodu osiąganego z tytułu tej działalności. Zasiłek ten nie przysługuje nawet wówczas, gdy działalność gospodarcza nie przyniosła żadnego dochodu /art. 2 ust. 1 pkt 9 lit. "e" ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm
Przepis par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1983 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków urzędników administracji celnej /Dz.U. nr 5 poz. 34/ został wydany z przekroczeniem upoważnienia ustawowego /ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, a ponadto - w części przewidującej wyrażenie zgody Prezesa Głównego Urzędu
1. Wydanie na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy z mianowanym urzędnikiem państwowym w drodze wypowiedzenia, nie stwarza przeszkód do wydania przez organ pierwszej instancji drugiej decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy z tym urzędnikiem bez wypowiedzenia na podstawie art. 14
Pozostawanie "w stosunku pracy lub stosunku służbowym" /art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ oznacza tylko okresy zatrudnienia lub okresy równorzędne /z mocy specjalnych przepisów/ z okresem zatrudnienia; nie obejmuje natomiast tak zwanych okresów zaliczalnych do stażu pracy.
Decyzja orzekająca na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ o obowiązku zwrotu zasiłku pobranego nienależnie może być wydana po wzruszeniu decyzji ostatecznej przyznającej ten zasiłek w trybie bądź wznowienia postępowania bądź stwierdzenia nieważności.
Przepisy ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, jak i przepisy obecnie obowiązującej ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, łączą status bezrobotnego z prowadzeniem działalności gospodarczej lub podleganiem ubezpieczeniu społecznemu, a nie samym formalnym wpisem do ewidencji działalności gospodarczej.
Przepis art. 21 ust. 4 ustawy z 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, stanowiący o przedłużeniu okresu pobierania zasiłku przez kobietę, która w czasie pobierania zasiłku urodziła dziecko, nie wyłącza bezrobotnych kobiet - absolwentek.
Określony w art. 48 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 3 października 1992 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 78 poz. 394/, warunek opłacania składek na Fundusz Pracy przez pracownika za okres zatrudnienia za granicą na podstawie umowy indywidualnej zawartej z pracodawcą zagranicznym
Decyzję o wypowiedzeniu stosunku pracy mianowany pracownik Najwyższej Izby Kontroli może zaskarżyć do sądu administracyjnego.
1. Art. 23 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa /Dz.U. 1983 nr 30 poz. 143 ze zm./ nie ma zastosowania do spraw, o których mowa w art. 20 ust. 12 w zw. z art. 15 ust. 9 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./. 2. Ze świadczeń pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa
Artykuł 10 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego /Dz.U. 1991 nr 4 poz. 17/, przewidujący, że termin składania wniosków do Społecznej Komisji Rewindykacyjnej upływa z dniem 31 grudnia 1991 r., ustanawia termin ustawowy i zawity, a jego przekroczenie wyłącza prawo skutecznego zgłoszenia roszczenia
1. Sformułowanie "absolwent szkoły wyższej studiów dziennych" /art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ nie wyłącza z zakresu tego pojęcia osób, które są absolwentami szkoły wyższej dziennych studiów podyplomowych. 2. Podjęcie studiów podyplomowych dziennych bezpośrednio po ukończeniu podstawowego kierunku studiów w szkole
Art. 21 ust. 3 /także art. 21 ust. 5 pkt 1/ ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457ze zm./, dotyczący okresów zatrudnienia lub okresów równorzędnych /z mocy przepisów szczególnych/ z okresem zatrudnienia, nie obejmuje natomiast tak zwanych okresów zaliczanych do stażu pracy.
Z karty rejestracyjnej bezrobotnego wynika, że skarżąca w dniu 24.10.1991 r. oświadczyła i poświadczyła to własnym podpisem, iż nie prowadzi /i nie zawiesiła prowadzenia/ działalności gospodarczej. W sprawie niesporne jest także, iż wcześniej - bo w dniu 6.09.1991 r. - skarżąca dokonała w Urzędzie Miasta wpisu działalności gospodarczej w zakresie handlu obwoźnego artykułami przemysłowymi pochodzenia
Decyzje określone w końcowym fragmencie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./, dotyczące odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub umorzenia wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, mogą być wydawane również przez zastępcę prezesa zarządu PFRON, jeżeli został on do tego
W sprawach o odwołanie wojewody, o wydanie mu świadectwa pracy oraz opinii /art. 97 i 98 Kp/ nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.