Rozszerzenie wniosku w przedmiocie zwrotu majątku związkowego, utraconego w wyniku wprowadzenia stanu wojennego, przez wskazanie nowego podmiotu, przeciwko któremu wnioskodawca chce dochodzić swego roszczenia, po dniu 31 grudnia 1991 r. jest prawnie bezskuteczne /art. 10 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia

Termin wskazany w art. 20 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ ma charakter terminu o jakim mowa w rozdziale 10 Kodeksu postępowania administracyjnego, nie będąc terminem prawa materialnego, bowiem dotyczy czynności z zakresu postępowania administracyjnego a mianowicie rejestracji w urzędzie pracy. Wobec tego termin taki może

Art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 10 marca 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu oraz o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 43 poz. 165/ nie ogranicza czasu pobierania zasiłku w podwyższonej wysokości tylko do okresu przypadającego bezpośrednio po rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Bezrobotny, mający prawo do zasiłku

Bezrobotny mający prawo do zasiłku, odpowiadający wszystkim warunkom określonym w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 10 marca 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu oraz o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 43 poz. 165/, otrzymuje zasiłek w wysokości 52 procent przeciętnego wynagrodzenia /nie mniej niż zasiłek określony w art. 25 ust. 2 ustawy z

1. Wyłączenie sądów powszechnych od rozpatrywania spraw ze stosunku pracy, także nawiązanego na podstawie decyzji administracyjnej w postaci aktu mianowania, zależy od tego, czy przepisy szczególne, regulujące stosunek pracy określonej kategorii pracowników, takie wyłączenie zawierają. W zakresie, w jakim takiego wyłączenia nie ma, dochodzenie realizacji prawa do ochrony sądowej w sprawach ze stosunku

1. Zastosowanie przy wydawaniu decyzji administracyjnej jednej z możliwych interpretacji niejednoznacznych w swej treści przepisów prawa nie może być uznane za rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, prowadzące do stwierdzenia nieważności decyzji, tylko z tego powodu, że interpretacji tej nie podziela organ wyższego stopnia. 2. Rażące naruszenie prawa, o jakim mowa w art. 156

1. Zastosowanie przy wydaniu decyzji administracyjnej jednej z możliwych interpretacji przepisów prawa o niejednoznacznej treści, nie może być uznane za rażące naruszenie prawa, o jakim mowa w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, prowadzące do stwierdzenia nieważności decyzji z tego tylko powodu, że interpretacji tej nie podziela organ wyższego stopnia. Rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt

1. Zarejestrowanie się bezrobotnego - odpowiadające wymogom określonym w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 10 marca 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu oraz o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 43 poz. 165/ - nie w terminie 6 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, ale dopiero po ustaniu prawa do zasiłku

Przepis art. 21 ust. 5a pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 10 marca 1994 r. /Dz.U. nr 43 poz. 165/ i obowiązującym od dnia 14 kwietnia 1994 r., nie ma zastosowania do sytuacji, w których prawo bezrobotnego małżonka do zasiłku dla bezrobotnych ustało na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca

Skoro w myśl art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ możliwe jest przeniesienie urzędnika państwowego na jego wniosek lub za jego zgodą do pracy w innym urzędzie, usytuowanym nawet w innej miejscowości, to tym bardziej za dopuszczalne trzeba uznać przeniesienie takiego urzędnika za jego zgodą na inne stanowisko w tym samym urzędzie

Artykuł 149 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/, w którym stanowi się że: z chwilą rozwiązania Milicji Obywatelskiej jej funkcjonariusze stają się policjantami, należy rozumieć jako ustawowe przeniesienie policjanta na określonym stanowisku służbowym ze starej struktury milicyjnej do nowej struktury policyjnej. Tylko w przypadku, jeśli w nowej strukturze nie istnieje

Jednostki organizacyjne Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność 80" nie są legitymowane w świetle art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego /Dz.U. 1991 nr 4 poz. 17/ do występowania z wnioskami o zwrot majątku, który w dniu 12 grudnia 1981 r. był w posiadaniu

Usunięcie z ewidencji bezrobotnych osoby nie mającej prawa do zasiłku nie sięga skutkami tak daleko, że pozbawia ją jednocześnie statusu osoby, która utraciła prawo do zasiłku z innych przyczyn niż określone w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./. Status ten zachowuje się do czasu powstania nowych okoliczności, mających znaczenie

Ani pod rządami przepisów ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444/, ani też pod rządami wcześniejszych przepisów prawa, nadleśniczowie nie byli urzędnikami państwowymi mianowanymi w rozumieniu ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ czy też funkcjonariuszami państwowymi, których zatrudnienie miałoby charakter stosunku

1. Spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe są z mocy art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1991 r. o związkach zawodowych /Dz.U. nr 55 poz. 234 ze zm./ osobami prawnymi. 2. Żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zwalnia spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych od obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Uchylenie lub zmiana normy ustawowej, dokonana przez ustawodawcę w wyniku wykonania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego /zd. pierwsze art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym - t.j. Dz.U. 1991 nr 109 poz. 470/ wywiera swój skutek zgodnie z wolą ustawodawcy, to znaczy z dniem jaki ustawodawca wskaże w ustawie zawierającej taką nowelizację normy niezgodnej z Konstytucją

Wykonanie przez ustawodawcę orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego polegające na doprowadzeniu przepisu ustawy do zgodności z Konstytucją poprzez jego nowelizację prowadzi do tego, iż niezależnie od daty wejścia w życie znowelizowanej normy, zastępuje ona normę niekonstytucyjną we wszystkich sprawach rozpoznawanych przez Naczelny Sąd Administracyjny, w których Sąd ten zawiesił postępowanie - najpierw

W przypadku kiedy skarżący nie jest w stanie uzyskać od pracodawcy zaświadczenia czy świadectwa pracy precyzującego przyczynę wypowiedzenia, nie ma przeszkód, by Urząd Pracy okoliczność tą wyjaśnił zgodnie z art. 7 Kpa. Skarżącej /bezrobotnej/ nie mogą obciążać zaniedbania, czy inne uchybienia przepisom prawa pracy ze strony pracodawcy.

Art. 31 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym /t.j. Dz.U. 1991 nr 109 poz. 470 ze zm./ daje podstawę sądowi administracyjnemu do stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej, która wydana została na podstawie przepisu prawnego, co do którego Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej o ile Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

1. W sprawach indywidualnych stosunków pracy związki zawodowe reprezentują tylko interesy swoich członków. Obrony wobec pracodawcy praw i interesów pracowników nie zrzeszonych związki zawodowe mogą się podjąć tylko na wniosek pracownika /art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych - Dz.U. nr 55 poz. 234/. 2. Ochrona obejmująca radnych /art. 25 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o

Wyłączenie karty rejestracyjnej bezrobotnego z ewidencji i przekazanie jej do archiwum w trybie par. 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy, orientacji i poradnictwa zawodowego, rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz poszukujących pracy, a także przyznawania świadczeń określonych w

Brak jest podstaw do tego aby "samotny" oznaczał jedynie osobę stanu wolnego, nie pozostającą w związku małżeńskim. Pomimo istnienia związku małżeńskiego nie można wykluczyć aby w określonej sytuacji współmałżonek nie mógł być uznany za osobę samotną w rozumieniu art. 21 ust. 5a ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ i aby w związku z tym

Osoba, która korzystała z prawa do zasiłku dla bezrobotnych, może ponownie takie prawo uzyskać mimo nie spełnienia wymagania określonego w art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, jeżeli spełnia jedno z wymagań określonych w art. 20 ust. 2 cytowanej ustawy.

Przepis par. 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy, orientacji i poradnictwa zawodowego, rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz poszukujących pracy a także przyznawania świadczeń określonych w przepisach o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 122 poz. 541/ przewidujący, że bezrobotny ponosi