Brak w przepisie par. 10 ust. 1 lub w jakimkolwiek z innych przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ uprawnienia do wydawania decyzji częściowej, przy uwzględnieniu treści jego par. 5, z którego wynika obowiązek przeprowadzenia dochodzenia epidemiologicznego w środowisku pracy w związku z podejrzeniem choroby zawodowej

Nie ma podstaw prawnych do podzielenia poglądu organu odwoławczego, przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji o braku możliwości rozpoznania choroby zawodowej, jeśli upłynęło już pięć lat od zakończenia pracy zawodowej. Tego rodzaju przesłanka ujemna do rozpoznania choroby zawodowej nie wynika bowiem z przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych

Od czasu wejścia w życie ustawy z dnia 16 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady funkcjonowania terenowych organów władzy i administracji państwowej /Dz.U. nr 19 poz. 132/ stanowisko wojewódzkiego konserwatora zabytków można powierzyć tylko w drodze powołania, brak jest natomiast podstawy prawnej do mianowania na nie.

Przepis par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ nie wyłącza ogólnych reguł obowiązujących w postępowaniu administracyjnym. Te nakładają na organy administracji obowiązek podejmowania wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego /art. 7 Kpa/, jak też zebrania i rozpatrzenia w sposób

Skoro ustawodawca przyznał bezrobotnemu prawo nauki w systemie wieczorowym i zaocznym to skierowanie go do pracy w godzinach uniemożliwiających naukę stanowi uzasadnioną przyczynę odmowy przyjęcia propozycji zatrudnienia w myśl art. 27 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./.

1. Przewidziana w art. 28 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1/ możliwość odstąpienia przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy od żądania zwrotu części lub całości nienależnie pobranego świadczenia /zasiłku dla bezrobotnych/ w wyjątkowych wypadkach uzasadnionych szczególnie trudną sytuacją materialną bezrobotnego jest rozważana

Istota reorganizacji, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ sprowadza się nie do jakichkolwiek zmian, w tym polegających na rozszerzeniu zakresu zadań wykonywanych przez daną komórkę, lecz do zmiany "struktury organizacji" /instytucji/, przez którą w nauce organizacji i zarządzania rozumie się tylko takie

Negatywna ocena pracy mianowanego urzędnika państwowego nie może być podstawa przeniesienia go na inne stanowisko z powołaniem się na szczególne potrzeby urzędu, o których mowa w art. 10 ust. 1b ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.

Okres zatrudnienia za granicą osoby, która przesiedliła się do kraju na warunkach repatriacji, o jakiej mowa w art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim /Dz.U. nr 10 poz. 49/, podlega zaliczeniu do okresu od którego zależy zachowanie przez bezrobotnego prawa do zasiłku dla bezrobotnych do czasu uzyskania uprawnień emerytalnych stosownie do przepisu art. 25 ust. 4 pkt 1 ustawy

O tym czy świadczenie było świadczeniem przysługującym bezrobotnemu czy też nienależnym na gruncie ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ niezbędne jest ustalenie, czy zatrudnienie bezrobotnego w wymiarze niższym niż 1/2 etatu wynikało z przyczyn dotyczących zakładu pracy, czy z okoliczności determinowanych wolą pracownika.

Wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, przewidziane w ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./, nie stanowią podatku i nie mają do nich zastosowania postanowienia umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. pomiędzy Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu

Z art. 8 ust. 18 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./ wynika, że umorzenie spłaty pożyczki udzielonej bezrobotnemu zależy wyłącznie od sytuacji materialnej pożyczkobiorcy. Oznacza to, że rozstrzygnięcie w takiej sprawie nie może być związane z innymi okolicznościami, nie wymienionymi w tym przepisie.

Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy może odmówić wydania zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca, jeżeli dokonane ustalenia uzasadniają ocenę, że z uwagi na sytuację na rynku pracy wydanie zezwolenia nie jest celowe.

Organy zatrudnienia nie są uprawnione do oceny kwalifikacji zawodowych cudzoziemców i do wyrażania zgody /lub też nie/ do wykonywania "zawodu" przez cudzoziemców.

Kryterium czasowe mające charakter formalny z art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./, jest jedynym, od którego uzależnione jest zachowanie w konkretnej sytuacji statusu bezrobotnego. Nie mogą mieć zatem znaczenia prawnego, okoliczności z powodu których bezrobotny przebywał poza granicami kraju przez dłuższy okres

1. W przypadku braku szczegółowego uzasadnienia stanowiska zakładów służby zdrowia co do rozpoznania choroby zawodowej lub nie zakwalifikowania schorzenia jako choroby zawodowej, organ inspekcji sanitarnej ma obowiązek zażądania od tych zakładów, z powołaniem się na uregulowania zawarte w par. 7 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65

Z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy /Dz.U. nr 54 poz. 310/, okres prowadzenia i pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym wlicza się zarówno do okresu warunkującego np. nabycie nagrody jubileuszowej jak i do innych uprawnień pracownika wynikających ze stosunku pracy. Dlatego też pogląd prawny

Z treści par. 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania świadczeń określonych w ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. nr 38 poz. 191/ wynika jedynie obowiązek bezzwłocznego dostarczenia zaświadczenia u niezdolności do pracy po ustaniu przyczyny tej niezdolności, a nie obowiązek bezzwłocznego stawiennictwa

W myśl art. 18 ust. 8 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./ umorzenie spłaty pożyczki nastąpić może tylko w przypadkach "szczególnie uzasadnionych trudną sytuacją materialną osoby, o której mowa w ust. 1 pkt 2". Rozumieć przez to należy, że sama tylko niekorzystna sytuacja materialna pożyczkobiorcy nie może uzasadniać umorzenia

Przepis par. 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16 czerwca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad rejestracji i ewidencji bezrobotnych /Dz.U. nr 73 poz. 363/ nie może stanowić materialnoprawnej podstawy przyznania bądź pozbawienia bezrobotnych świadczeń określonych w ustawie.

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1989 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy /Dz.U. 1995 nr 69 poz. 351/ nie ma zastosowania w sprawach wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./ nie ma definicji osoby samotnej /samotnie wychowującej dzieci/, ale konstrukcja omawianego przepisu jednoznacznie wskazuje, że używając określenia "samotny" w ustawie, chodziło o stan cywilny bezrobotnego. Za taką interpretacją przepisu przemawia również to, że cytowana ustawa w art. 2 ust

Bezrobotny zachowuje prawo do zasiłku, o którym mowa w art. 21 ust. 5a pkt 1 ustawy z dnia 26 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ również wówczas, gdy jego współmałżonek po utracie prawa do zasiłku przejściowego utracił status bezrobotnego.