Naruszenie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy uzasadnia wydanie nakazu wstrzymania robót tylko wtedy, gdy powoduje bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia pracowników zatrudnionych przy tych robotach.

Bez wyeliminowania z obrotu prawnego ostatecznej decyzji o przyznaniu prawa do zasiłku niedopuszczalne jest orzeczenie o zwrocie nienależnie pobranego świadczenia.

Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442/ nie zawiera regulacji związanych z sytuacją inspektorów kontroli skarbowej w razie reorganizacji lub likwidacji poszczególnych urzędów kontroli skarbowej. Skoro więc nie ma specjalnej regulacji w ustawie z dnia 28 września 1991 r., to z mocy szerokiego, wskazanego odesłania w sprawach ze stosunku pracy zawartego w art. 43

Utrata statusu bezrobotnego z prawem do zasiłku następuje z datę doręczenia decyzji.

W ocenie dyskryminującego /lub nie/ charakteru unormowań prawnych nie można pomijać różnic między kobietami a mężczyznami, przy czym na względzie należy mieć nie tylko różnice o charakterze biologicznym, czy społecznym, lecz także i te, które wynikają z odrębnego statusu prawnego stworzonego przez obowiązujące prawo, w tym zwłaszcza szczególne przywileje /uprawnienia, korzystniejsze warunki nabywania

Rozwiązanie stosunku pracy z pracownikami zatrudnionymi w wyniku powołania uregulowane jest w przepisach kodeksu pracy i podlega jurysdykcji Sądu powszechnego - Sądu pracy.

Sama umowa pożyczki jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną lecz postępowanie poprzedzające jej zawarcie przez kierownika Rejonowego Urzędu Pracy, konieczność rejestracji bezrobotnego oraz rozstrzygnięcie o umorzeniu części tej pożyczki następuje w postępowaniu administracyjnym. Dlatego też niepełne bądź niejasne sformułowanie takiej umowy nie mogą powodować negatywnych skutków dla bezrobotnego,

Zmiana warunków pracy pracownika zatrudnionego na innej podstawie niż umowa o pracę, w trybie określonym w art. 23[1] par. 5 Kp, może również obejmować zmianę miejsca pracy.

Przepisy art. 9 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy /Dz.U. 1985 nr 54 poz. 276 ze zm./ nie dają podstaw do wydania nakazu przeprowadzenia postępowania powypadkowego.

Odmowy dokonania wpisu do rejestru lekarzy przeprowadzających badania profilaktyczne pracowników zgodnie z par. 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy /Dz.U. nr 69

Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych może tylko wtedy stwierdzić, iż dany zakład spełnia warunki pracy chronionej jeśli osiągnięto w tym zakresie porozumienie z Państwową Inspekcją Pracy.

1. Zgodnie z zasadą dwuinstancyjności, organ odwoławczy obowiązany jest ponownie rozpoznać i rozstrzygnąć sprawę rozstrzygniętą decyzja organu pierwszej instancji. Powyższe oznacza, że zakres rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej decyzją odwoławczą wyznaczony jest zakresem rozstrzygnięcia sprawy decyzją organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy nie może zmienić rodzaju sprawy, a zatem w postępowaniu

Skoro - zgodnie z art. 58 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872/ - mianowani pracownicy dotychczasowych urzędów państwowych, stający się pracownikami wskazanych jednostek samorządowych, zachowują w okresie przejściowym uprawnienia pracownicze wynikające z nominacji, nie wyłączając uprawnień procesowych,

1. Potrącenie, o którym mowa w art. 28 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm. w związku z art. 324 par. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm. oraz art. 3[2] ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w

Osobami zatrudnionymi, których odpowiednia liczba warunkuje uzyskanie statusu zakładu pracy chronionej, nie są - w myśl ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zakładowej i społecznej oraz o zatrudnieniu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./ - osoby korzystające z długoletnich zwolnień od pracy, w tym z urlopów wychowawczych.

Wykładnia przepisu art. 24 ust. 8 ustawy z dnia 11 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1996 nr 47 poz. 211 ze zm./, zarówno językowa jak i systemowa, prowadzi do związania prawa do odsetek z uchybieniem terminu wypłaty zasiłku /opóźnieniu czynności faktycznej, które w tym przypadku rodzi skutki prawne/ a nie z opóźnieniem w ustaleniu prawa do zasiłku wynikającym z wykonywania

Regulacje wydawane na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy /tj. Dz.U. 1985 nr 54 poz. 276 ze zm./ przez Prezydium Sejmu nie mogą być rozumiane jako dalej idące niż skierowane do wewnątrz struktury Państwowej Inspekcji Pracy dyrektywy stanowione jako realizacja wyrażonej w art. 2 tej ustawy podległości Państwowej Inspekcji Pracy Sejmowi.

Szef Służby Cywilnej nie może pozostawić bez rozpoznania wniosek o dopuszczenie do postępowania kwalifikacyjnego do służby cywilnej złożony na podstawie publicznego obwieszczenia o przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego do korpusu urzędniczego.

W pojęciu szczególnych potrzeb urzędu uzasadniających przeniesienie na inne stanowisko mianowanego urzędnika państwowego /art. 10 ust. 1b ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ nie mieści się utrata zaufania do pracownika /urzędnika/.

Jeżeli bezrobotny spełnia równocześnie kilka warunków uprawniających do zasiłku i wybiera warunek z art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./, to wypowiedzenie stosunku pracy, w którym pozostawał jednocześnie pobierając świadczenia z ubezpieczenia społecznego /rentę inwalidzką/ nie ma znaczenia dla oceny jego

Brak jest podstaw do zwężającej wykładni art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. "f" ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./, przepis ten dotyczy bowiem jedynie jednej z form prowadzenia działalności gospodarczej, a mianowicie prowadzonej w oparciu o zgłoszenie do ewidencji. Ratio legis tego przepisu jest bowiem takie, jak i szeregu innych punktów

W świetle uchwały Rady Ministrów nr 44 z dnia 27 marca 1990 r. w sprawie zasad przydzielania pracownikom środków ochrony indywidualnej oraz dostarczania odzieży roboczej /M.P. nr 14 poz. 109 ze zm./ i przepisów art. 237[7] Kp pracodawca może dokonać dowolnej zamiany typu odzieży roboczej na inny typ nie odpowiadający specyfice i charakterowi pracy i uznać ten właśnie typ za odzież roboczą. W takim

Obowiązek wydania przez pracodawcę szczegółowych instrukcji i wskazówek w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach pracy dotyczy wszystkich stanowisk pracy, również tych, które nie wiążą się z wykonywaniem pracy w jednym i tym samym miejscu.

Za rażące naruszenie prawa stanowiące w myśl art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa przesłankę stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej uznać można tylko takie naruszenie prawa, które jest oczywiste i które wywołuje skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności.