Pracodawca zatrudniający więcej niż 100 pracowników jest zobowiązany do utworzenia służby bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy i nie może powierzyć wykonywania zadań tej służby specjalistom spoza zakładu pracy zgodnie z art. 23711 § 1 K.p.

Dla stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania istotne jest dokładne ustalenie daty doręczenia decyzji stronie oraz pełne wyjaśnienie wszelkich wątpliwości co do tej kwestii, nawet jeśli podważają dokument urzędowy.

Uchwała rady gminy w sprawie zasad przyznawania wysokości diet radnym oraz zwrotu kosztów podróży służbowych, zawierająca normy generalne i abstrakcyjne, stanowi akt prawa miejscowego i jej brak publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym powoduje jej nieważność.

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym wydania zezwolenia na pracę dla cudzoziemca na podstawie art. 88j ust. 2 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia, organ administracyjny nie jest zobowiązany do oceny względów humanitarnych uzasadniających udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy.

Pracownikom przysługuje prawo do odprawy w przypadku rozwiązania umowy o zarządzanie z powodu odwołania z funkcji członka zarządu, jeżeli umowa wyraźnie rozróżnia rozwiązanie umowy od jej wypowiedzenia, a przyczyną rozwiązania nie jest naruszenie podstawowych obowiązków przez zarządzającego.

Pracodawca, prowadzący przygotowanie zawodowe młodocianych pracowników, musi spełniać wymagania określone w § 10 ust. 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej, które obejmują posiadanie określonych kwalifikacji formalnych oraz sześciu lat stażu pracy w nauczanym zawodzie nabytych po uzyskaniu tytułu zawodowego. Sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej nie oznacza automatycznie posiadania

Rozporządzenie Wojewody Wielkopolskiego nr 40/07 z dnia 31 grudnia 2007 r. dotyczące utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska wojskowego Poznań-Krzesiny zachowało moc obowiązującą po dniu 15 listopada 2008 r. do czasu wydania nowego aktu prawa miejscowego przez Sejmik Województwa Wielkopolskiego, ponieważ zmiany w przepisach upoważniających miały charakter redakcyjny i nie zmieniały

Wyłączenie spod obowiązku stosowania przepisów dotyczących czasu pracy kierowców, w tym obowiązku używania tachografów, przewidziane w art. 13 ust. 1 lit. h) rozporządzenia nr 561/2006, dotyczy jedynie przewozów bezpośrednio związanych z utrzymaniem dróg, a interpretacja tego wyjątku musi być ścisła.

Przewóz okazjonalny, jako forma transportu drogowego, wymaga od przedsiębiorcy posiadającego licencję na przewóz osób samochodem osobowym, spełnienia dodatkowych warunków określonych w przepisach prawa o transporcie drogowym, co nie narusza przepisów Konstytucji RP ani prawa Unii Europejskiej.

Dieta radnego nie jest wynagrodzeniem za pracę, lecz ekwiwalentem poniesionych kosztów oraz utraconych korzyści związanych z pełnieniem mandatu. Zasady ustalania diet mogą być różnorodne i dostosowane do specyfiki lokalnej, o ile nie naruszają przepisów prawa.

Okres zasadniczej służby wojskowej nie zwiększa ogólnego stażu ubezpieczeniowego według przelicznika art. 43 ust. 2 ustawy emerytalnej, ponieważ przepis ten dotyczy wyłącznie okresów zatrudnienia na kolei.

Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy nie przysługuje za okresy, w których pracownik pobierał świadczenia z ubezpieczenia społecznego z tytułu niezdolności do pracy, co może stanowić podstawę do wznowienia postępowania na podstawie nowych okoliczności faktycznych, nieznanych w poprzednim postępowaniu (art. 403 § 2 k.p.c.).

Ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych może być uzasadnioną podstawą rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, jeśli zachowanie pracownika skutkuje rażącym niedbalstwem, które zagraża interesom pracodawcy, nawet jeśli nie doszło do rzeczywistej szkody, ale do narażenia na potencjalną stratę.

Zakażenie wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19) może być uznane za chorobę zawodową u pracowników ochrony zdrowia, ponieważ wirus ten jest wymieniony w wykazie szkodliwych czynników biologicznych, a praca w jednostkach ochrony zdrowia niesie wysokie ryzyko narażenia zawodowego na ten wirus.

W sprawach dotyczących roszczeń odszkodowawczych wynikających z wypadków przy pracy, sądy zobowiązane są do rzetelnej weryfikacji przestrzegania przez pracodawcę zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz do wyważenia odpowiedzialności pracodawcy na zasadzie winy, co wymaga opinii biegłych z zakresu BHP oraz ustalenia, czy zadośćuczynienie jest adekwatne do doznanej krzywdy.

Postanowienia umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy, które przewidują możliwość jednostronnego zwolnienia pracownika z zakazu konkurencji przez pracodawcę, nie mogą pozbawiać pracownika prawa do umówionego odszkodowania, chyba że zostało to wyraźnie i precyzyjnie określone w umowie oraz pozostaje zgodne z zasadami prawa pracy (art. 1012 § 2 k.p.).

Ocena mobbingu wymaga zastosowania obiektywnych kryteriów i nie sprowadza się jedynie do subiektywnych odczuć pracownika; stwierdzenie mobbingu może obejmować także działania formalnie mieszczące się w granicach uprawnień przełożonego, jeśli spełniają znamiona uporczywości i długotrwałości.

Przedsiębiorca wykonujący przewóz drogowy ponosi odpowiedzialność za naruszenie przepisów o czasie pracy kierowców, nawet jeżeli dokumentacja była prowadzona przez profesjonalny podmiot zewnętrzny, ponieważ powierzanie takich zadań innemu podmiotowi nie stanowi okoliczności nadzwyczajnej, która mogłaby uwalniać od odpowiedzialności.