Z prawa do godziwego wynagrodzenia (art. 13 k.p.) pracownik nie może wywodzić roszczenia o podwyższenie wynagrodzenia za pracę, poza żądaniem jego wyrównania do poziomu wynagrodzenia minimalnego.

Osoby, które w okresie pobierania zasiłku macierzyńskiego lub urlopu wychowawczego pozostają w stosunku pracy i równocześnie prowadzą pozarolniczą działalność podlegają ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułu prowadzenia tej działalności (art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 9 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.).

Przepis art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 ze zm.) odnosi się tylko do nauczycieli zatrudnionych w pełnym wymiarze zajęć. W stosunku do nauczycieli zatrudnionych w niepełnym wymiarze podstawą czynności pracodawcy zmieniającej treść stosunku pracy jest art. 42 k.p. w związku z art. 93 ust. 1 Karty Nauczyciela.

Zmniejszenie zatrudnienia jako przesłankę dopuszczalności wypowiedzenia stosunku pracy mianowanemu pracownikowi samorządowemu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 ze zm.) należy odnosić do jednostki organizacyjnej gminy, w której pracownik jest zatrudniony.

Uchwała rada gminy o odwołaniu sekretarza gminy ze stanowiska jest jednocześnie aktem rozwiązującym stosunek pracy z powołania (art. 70 k.p. w związku z art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.).

Pracownik może powstrzymać się od wykonywania pracy tylko w przypadku łącznego wystąpienia przesłanek określonych w art. 210 § 1 k.p. (warunki pracy nie odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy oraz stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika).

Przyznanie w prawie zakładowym dodatkowych świadczeń pracownikom przechodzącym na wcześniejsze emerytury, renty lub świadczenia przedemerytalne wyłącza zasadność zarzutu dyskryminacji pozostałych zwalnianych pracowników (art. 9 § 4 k.p.). Użyte w prawie zakładowym pojęcie 'przyczyn niedotyczących pracowników' - jeżeli nic innego nie wynika z pozostałych przepisów tego prawa - należy rozumieć zgodnie

Przyrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, nie niższy niż 203 zł miesięcznie na podstawie art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.) dotyczył całości wynagrodzenia za pracę (wszystkich jego składników) i mógł być zrealizowany przez

Przepisy art. 183a, 183b i 183d k.p. mają zastosowanie do stanów faktycznych zaistniałych przed ich wejściem w życie (1 stycznia 2004 r.).

W razie zmniejszenia zatrudnienia, wybór zwalnianego pracownika może być sprzeczny z zasadami współżycia społecznego wtedy, gdy jego sytuacja osobista jest znacznie gorsza niż pozostałych pracowników (art. 8 w związku z art. 45 KP).

Sposób liczenia terminów określonych w art. 112 Kodeksu cywilnego nie ma zastosowania do okresów, od których zależy nabycie uprawnień pracowniczych - np. określonych w art. 153 czy 156 § 1 KP.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, w wypadku niemożności przeprowadzenia u skarżącej badań kontrolnych przez właściwy organ służby zdrowia drugiego stopnia i braku z tego powodu podstaw do wydania opinii /par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych - Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ organ orzekający winien zwrócić się do Poradni Chorób Zawodowych w

Ubezpieczonemu rolnikowi nie przysługuje z tytułu urodzenia dziecka jednorazowy zasiłek o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz. U. z 1993 r., Nr 71, poz. 342 ze zm.) w sytuacji, gdy jego żona korzystała z przedłużonego zasiłku dla bezrobotnych na zasadach określonych przepisem art. 25 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994

1. Do czasu wydania ponownego orzeczenia lekarskiego w trybie par. 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./, przez właściwy instytut naukowo-badawczy, organy inspekcji sanitarnej nie mogą rozstrzygnąć sprawy decyzją administracyjną, gdyż tryb rozpoznawania choroby zawodowej nie został zakończony. 2. Korzystanie

Kodeks cywilny nie nakłada na strony obowiązku pisemnej formy zawarcia umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Skoro faktycznie umowy takie zostały zawarte bez formy pisemnej, to należało zgodnie z obowiązującymi przepisami wliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydawnictwa poniesione przez nie wydatki związane z realizacją tych umów, m.in. także koszty delegacji służbowych zgodnie ze znajdującymi się