Pracowniczego podporządkowania charakterystycznego dla stosunku pracy nie należy utożsamiać z brakiem autonomii w wykonywaniu medycznych czynności ratunkowych, a raczej z podporządkowaniem się poleceniom osoby koordynującej, która odpowiada za organizację pracy podmiotu leczniczego, w trakcie akcji ratunkowej.

Również względy społeczne wymagają, by zarówno pracownik, jak i pracodawca bez zbędnej zwłoki dowiedzieli się, czy sporny stosunek pracy ma trwać nadal, czy też może być uważany za rozwiązany.

Podstawę prawną roszczeń pracownika, którego stosunek pracy wygasł na podstawie przepisów ustawowych przewidujących taki skutek w wyniku nieprzedstawienia nowych warunków pracy i płacy przez pracodawcę publicznego utworzonego w wyniku zmian organizacyjnych w strukturze aparatu państwa stanowi art. 67 w związku z odpowiednio stosowanym art. 56 § 1 k.p. W toku postępowania sądowego z powództwa pracownika

Pozbawienie pracownika szczególnie chronionego ochrony prawnej na podstawie art. 8 k.p. uzasadniać może tylko wyjątkowo jego naganne zachowanie.

Związek czasowy lub funkcjonalny między rozwiązaniem stosunku pracy a przejściem na emeryturę zostaje zachowany w pewnych wypadkach także wtedy, gdy spełnienie warunków uzyskania emerytury nastąpiło po rozwiązaniu stosunku pracy, jeśli spełnienie wszystkich przesłanek nabycia prawa do emerytury nie nastąpiło w dniu rozwiązania stosunku pracy, lecz w niedalekiej przyszłości po tej dacie.

Pracodawca samorządowy ma prawo do przeniesienia pracownika na inne stanowisko w ramach restrukturyzacji, jednakże zgodnie z art. 23 ustawy o pracownikach samorządowych, takie przeniesienie musi być rzeczywistą reorganizacją, obejmującą likwidację istniejącego stanowiska i utworzenie nowego, a nie tylko pozorną likwidacją bez stworzenia nowego stanowiska.

Oprócz istnienia szkody, możliwości określenia stopnia (%) przyczynienia się poszkodowanego do jej powstania przez sąd, istotne znaczenie dla sprawy posiadają okoliczności związane w tym względzie z obowiązkiem zapewnienia przez pracodawcę bezpiecznych i higienicznych warunków pracy oraz prowadzenia systematycznego szkolenia pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, o czym mowa w art.

Nietezowane

Rozwiązanie stosunku pracy na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. wymaga wykazania przez pracodawcę zarówno uchybień pracownika, jak i co najmniej zagrożenia dla interesów pracodawcy, a nie tylko samego uchybienia obowiązkom przez pracownika.

Status wspólnika spółki cywilnej nie wyklucza nawiązania między nim a spółką stosunku pracy, jednakże konieczne jest spełnienie wymogów określonych w art. 22 § 1 k.p. A także fakt podporządkowania pracowniczego musi zostać jednoznacznie ustalony w każdym indywidualnym przypadku.

Działanie lub zaniechanie uprawnionego, które nie jest zgodne z społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa podmiotowego lub zasadami współżycia społecznego, może być podważone na podstawie art. 8 k.p., pod warunkiem że jest poparte konkretymi ustaleniami faktycznymi i nie ogranicza się do ogólnikowych twierdzeń.

Skoro okres pobytu pracownika w areszcie stanowi okres usprawiedliwionej nieobecności w pracy (w tym okresie pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę), to w przypadku urlopu wypoczynkowego art. 165 k.p. wyklucza jego rozpoczęcie w okresie usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Oznacza to, że w okresie tymczasowego aresztowania pracownikowi nie udziela się urlopu wypoczynkowego.

1. Przy ocenie "przejęcia zakładu pracy" należy brać pod uwagę elementy majątkowe, a nie tylko cele społeczne, polityczne czy publiczne. 2. Samo przekazanie zadań i kompetencji nie wystarcza do stwierdzenia przejęcia zakładu pracy; konieczne jest także przejęcie znaczącej części środków materialnych lub większej części załogi specjalizującej się w wykonywaniu tych zadań. 3. Pracownicy sfery publicznej

Nieważność uchwały organu samorządu terytorialnego dotyczącej wyboru pracownika samorządowego nie może skutkować automatyczną nieważnością stosunku pracy, który na jej podstawie powstał.

Pracodawca, rozwiązując umowę o pracę z pracownikiem na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p., jest obowiązany podać w oświadczeniu doręczanym pracownikowi przyczynę (przyczyny) swojej decyzji (art. 30 § 4 k.p.). Istotne jest również to, że wskazanie przyczyny (przyczyn) rozwiązania (wypowiedzenia) umowy przesądza o tym, że spór przed sądem pracy może się toczyć tylko w jej (ich) granicach. Inaczej rzecz

Zmiana warunków pracy wynikających ze zmienionego regulaminu wynagradzania nie może stać się treścią indywidualnego stosunku pracy pracownika bez jasnego wyrażenia zgody na taką zmianę poprzez indywidualne wypowiedzenie zmieniające lub zawarcie niebudzącego wątpliwości porozumienia zmieniającego, które musi zostać ujawnione i wykazane w sposób co najmniej dostateczny, a nie może być domniemane per

Interpretacja art. 83 § 1 k.c. w kontekście rozwiązania umowy o pracę zależy od podstawy prawnej takiego rozwiązania, a ocena pozorności elementów oświadczenia woli jest złożona i wymaga ustalenia konkretnych okoliczności. Nieważność oświadczenia woli następuje z mocy prawa, a nie zależy od wyboru stron, który element oświadczenia jest ważny, a który pozorny. W przypadku rozwiązania umowy o pracę na

Kompetencja pracodawcy do oceniania pracowników jest wpisana w istotę pracy, która z natury stosunku pracy ma charakter pracy podporządkowanej. Stosownie jednak do art. 94 pkt 9 Kodeksu pracy pracodawca, realizując swoje uprawnienie, obowiązany jest stosować obiektywne i sprawiedliwe kryteria oceny pracowników oraz wyników ich pracy. Poza treścią przepisu pozostaje cel przeprowadzanej oceny jak i jej

1. Czym innym jest wykładnia układu zbiorowego pracy (art. 2416 k.p.) i czym innym jest jego zmiana (art. 2419 k.p.). Zmiana ZUZP i jego wykładnia nie są systemowo w konflikcie, bo są to odrębne instytucje. Wykładnia czy wyjaśnienie treści postanowień układu nie mogą zmieniać treści układu. Mają zatem swą ustawową granicę. 2. Wyjaśnienia stron ZUZP dotyczące jego postanowień (art. 2416 § 1 k.p., art