Niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę z powodu likwidacji stanowiska pracy, którego zwalniany pracownik nie zajmował w dacie zaskarżonego wypowiedzenia, nie zasługuje na ochronę prawa pracodawcy do niewadliwego wypowiadania umów o pracę. Pracodawca nie może korzystać z sądowej pobłażliwości dla błędnego i nieprofesjonalnego przygotowania oświadczenia o wypowiedzeniu umowy.

1. O możliwości zastosowania art. 45 § 2 k.p. każdorazowo powinny być uprzedzone strony, po to by mogły przedstawić one swoje stanowiska co do niemożliwości lub niecelowości uwzględnienia żądania przywrócenia do pracy zwolnionego pracownika. 2. Skoro orzeczenie o roszczeniu innym niż dochodzone przez pracownika jest wyjątkiem od reguły związania sądu żądaniem pozwu, przepis art. 45 § 2 k.p. należy

1. Art. 227 k.p.c. ma zastosowanie przed podjęciem rozstrzygnięć dowodowych i uprawnia sąd do selekcji zgłoszonych dowodów, jako skutku przeprowadzonej oceny istotności okoliczności faktycznych, których wykazaniu dowody te mają służyć. W konsekwencji twierdzenie, że przepis ten został naruszony przez sąd rozpoznający sprawę, ma rację bytu tylko w sytuacji, gdy wykazane zostanie, iż sąd przeprowadził

Zakaz podejmowania zajęć zarobkowych (poza pracą w urzędzie) bez pisemnej zgody dyrektora generalnego urzędu jest jednoznaczny z obowiązkiem niewykonywania takich zajęć. Dlatego stan naruszenia tego obowiązku trwa przez cały czas wykonywania tego rodzaju zajęć bez stosownej zgody. W konsekwencji, bieg miesięcznego terminu z art. 71 ust. 8 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (t.j.

Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne jej rozumienie, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego, czyli niezasadne uznanie, że stan faktyczny sprawy odpowiada hipotezie określonej normy prawnej.

Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne jej rozumienie, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego, czyli niezasadne uznanie, że stan faktyczny sprawy odpowiada hipotezie określonej normy prawnej.

Zarzut natury faktycznej można wobec uzasadnienia formułować tylko wtedy, gdy uzasadnienie orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Sytuacja bezrobocia jest dla jednostki szczególnie wrażliwą, łączącą się z szeregiem zagrożeń dla jej poczucia bezpieczeństwa socjalnego. Jakkolwiek ustawodawca wymaga od bezrobotnego, zamierzającego skorzystać z zasiłku, podjęcia określonych kroków i udokumentowania istotnych dla uzyskania świadczenia okoliczności, to nie zwalnia to organu rozstrzygającego od podjęcia z urzędu wszelkich kroków niezbędnych

Miejsce zameldowania jest jasnym kryterium wpływającym na zarówno status bezrobotnego, jak i istotę działań, dla których powołane są urzędy pracy. Chodzi m.in. o wiedzę, ile osób na danym terenie jest zarejestrowanych jako bezrobotni i poszukujący pracy, ile osób i jak długo pobiera ustawowe świadczenia, jaką pomoc należy im zapewnić. Kryterium to pozwala na właściwe zaplanowanie zadań i środków oraz

Wyeliminowanie decyzji odwoławczej z obrotu prawnego, w trybie przewidzianym do wzruszenia decyzji ostatecznej, w tym stwierdzenia nieważności decyzji, będzie otwierało drogę do oceny decyzji organu pierwszej instancji. Bez wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji odwoławczej nie jest możliwa ocena decyzji pierwszoinstancyjnej w trybie stwierdzenia nieważności z tego powodu, że została ona poddana

W ustawie o czasie pracy kierowców nie uregulowano zasad przysługiwania należności na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem podróży służbowej, odsyłając w tym zakresie wyraźnie i wprost (art. 21a) do art. 775 § 3-5 k.p. Odesłanie do przepisów Kodeksu pracy nie zawiera żadnych ograniczeń czy modyfikacji ich stosowania względem kierowców, w szczególności odbywających wielokrotne podróże służbowe

Gotowość do podjęcia pracy musi być oceniana również w kategoriach obiektywnych, co należy rozumieć, iż musi oznaczać rzeczywistą, faktyczną i aktualną możliwość podjęcia pracy, gdyż z tą kwestią wiąże się nabycie określonych praw podmiotowych do świadczeń publicznoprawnych.

Nie stosuje się przepisów prawa cywilnego (art. 471 k.c.) w sprawach unormowanych przepisami prawa pracy (art. 300 k.p.). Okres przedawnienia w prawie pracy w zakresie dochodzenia wynagrodzenia i wyrównania wynagrodzenia urlopowego nie jest krótki (3 lata), co przy obowiązku comiesięcznego wypłacania tych świadczeń, nie uzasadnia nieuwzględnienia zarzutu przedawnienia, gdy nie ma ku temu szczególnych

Ustawa o służbie cywilnej z 21 listopada 2008 r. nie wyklucza zatrudnienia pracownika przez pracodawcę (urząd) poza korpusem służby cywilnej. Jeśli zleceniobiorca wykonywał pracę w warunkach zatrudnienia pracowniczego, to należy przyjąć, że strony łączył stosunek pracy. Nie narusza to przepisów ustawy o służbie cywilnej dotyczących szczególnego trybu zatrudniania. Ustalony przez sąd stosunek pracy

Status bezrobotnego może otrzymać tylko osoba wykazująca określone cechy, zarówno psychiczne, fizyczne jak i biologiczne. Koniecznym zatem jest, aby ta osoba była pełnoletnia i nie przekroczyła ustalonego limitu wieku oraz posiadała zdolność do czynności prawnych pełną bądź ograniczoną, a także by stan jej zdrowia pozwalał na podjęcie zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym

1. Do zastosowania art. 52 § 1 k.p. nie jest konieczne wyrządzenie pracodawcy szkody; wystarczające jest narażenie interesów pracodawcy na straty na skutek rażącego niedbalstwa lub umyślnego działania jednoosobowo, wbrew przepisom spółdzielczym. 2. Jednoosobowe działanie prezesa zarządu spółdzielni w ostatnim dniu pełnienia funkcji, jednostronnie obniżające wysokość kary umownej, mogło być ocenione

Ustawowa dopuszczalność (jej brak) powierzenia pełnienia obowiązków dyrektora jednostki organizacyjnej (pracodawcy) może mieć wpływ na rozstrzygnięcia w kwestii jego uprawnień.

1. Pojęcie niepełnosprawności, ujęte w art. 3-5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, ściśle koresponduje z pojęciem niezdolności do pracy, przy czym jest kwalifikacją szerszą od niezdolności do pracy w rozumieniu ustawy emerytalnej. Niepełnosprawność obejmuje jednakże swym zakresem także niezdolność do wykonywania zatrudnienia

Art. 9 § 1 k.p. statuując wykaz źródeł prawa pracy i zamieszczając w nim "inne porozumienia zbiorowe", nie wylicza poszczególnych kategorii tychże porozumień, stąd w doktrynie przyjmuje się, że katalog ten ma charakter otwarty. Nadanie innemu porozumieniu zbiorowemu statusu normatywnego wymaga jednak kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek: ustawowego oparcia dla takiego porozumienia oraz uregulowania

1. Art. 9 k.p. nie ma mowy o regulaminach organizacyjnych pracodawców jako autonomicznych źródłach prawa pracy. Dodano również, że przepis ten nie może zaś być interpretowany rozszerzająco, zawiera bowiem definicje prawa pracy. Regulamin organizacyjny nie stanowi zatem źródła prawa pracy i nie może być utożsamiany z regulaminem wynagradzania, czy też nie może być traktowany jako pojęcie zbiorcze dla

W postępowaniu konkursowym nie stosuje się norm Kodeksu pracy a także nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

Jeśli pracodawca jest częścią osoby prawnej, za zobowiązania wobec pracowników ta osoba prawna ponosi odpowiedzialność całym swoim majątkiem. Wyodrębnienie finansowe pracodawcy wewnętrznego jest tylko zabiegiem wewnątrzorganizacyjnym tej osoby prawnej, niemającym wpływu na jej majątkową odpowiedzialność wobec wierzycieli - pracowników.

Art. 53 § 1 pkt 1 b k.p. obowiązuje również wtedy, gdy opóźnia się pozytywne rozpoznanie wniosku o zasiłek chorobowy albo o świadczenie rehabilitacyjne.