Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje jedynie w przypadku, gdy sprawowanie opieki nad osobą niepełnosprawną wyklucza podjęcie jakiejkolwiek pracy zarobkowej. Sporadyczna opieka lub opieka nie wymagająca całodobowej dyspozycyjności nie spełniają warunku niezdolności do podjęcia pracy.

Świadczenie pielęgnacyjne z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych przysługuje, jeśli istnieje związek przyczynowy między niepodejmowaniem zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Opieka ta może obejmować zarówno czynności pielęgnacyjne, jak i codzienne obowiązki, których osoba niepełnosprawna nie może wykonywać

W przypadkach, gdy przepisy prawa nie określają organu właściwego do wykonania określonego zadania przez gminę, zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, należy domniemywać właściwość rady gminy w kwestii rozstrzygania wszystkich spraw pozostających w zakresie działania gminy.

Dla uznania danej choroby za zawodową wystarczy stwierdzenie istnienia warunków narażających na jej powstanie z wysokim prawdopodobieństwem; nie jest konieczne udowodnienie, że w danym przypadku warunki takie ją bezpośrednio spowodowały.