Brak rozporządzenia wykonawczego, o którym mowa w art. 31 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz. zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./ nieprzesądza jeszcze o niedopuszezalności stosowania zwolnienia wymienionego w art. 31 ust. 1 pkt 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej. Całkowite uzależnienie stosowania przepisu ustawowego od
Należy odpowiedzieć na pytanie, czy Naczelny Sąd Administracyjny może w oparciu o wyrok Trybunału Konstytucyjnego niezaakceptowany przez Sejm RP i o własną ocenę spornego przepisu ustawy pominąć ten ciągle obowiązujący przepis w swoim orzeczeniu i zastosować wprost normy Konstytucji. Czy w oparciu o takie rozumowanie Sąd jest władny uwzględnić skargę i orzec, że zaskarżona decyzja naruszyła prawo materialne
1. Wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych, przesądzająca o ewentualnej zwyżce należnej opłaty jest wyznaczana łącznie dla całej sprzedaży napojów alkoholowych w punkcie sprzedaży, niezależnie od tego czy wzrost dotyczył wszystkich grup napojów czy tylko niektórych. 2. Obowiązek zapłacenia podwyższonej opłaty jest wyznaczany przez wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych /netto/, która nie obejmuje podatku
1. Wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych przesądzająca o ewentualnej zwyżce należnej opłaty jest wyznaczana łącznie dla całej ich sprzedaży w punkcie sprzedaży, nienależnie od tego, czy wzrost dotyczył wszystkich grup napojów, czy tylko niektórych. 2. Obowiązek zapłacenia podwyższonej opłaty jest wyznaczany przez wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych, która nie obejmuje podatku od towarów i usług
Dla stwierdzenia u pracownika choroby zawodowej nie ma znaczenia fakt, iż był on zatrudniony przy innej pracy niż określona w umowie o pracę.
Opinia zarządu gminy w sprawie zezwolenia na sprzedaży napojów alkoholowych nie wiąże organu wydającego zezwolenie. Podlega jego ocenie w ramach swobodnej oceny materiału dowodowego.
W "gminnym programie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych", skoro nie opiera się on o wyraźne upoważnienie ustawowe i jego celem nie jest formułowanie przepisów gminnych, nie można umieszczać norm powszechnie obowiązujących. Art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ nie stanowi podstawy
1. Pojęcie "osoba represjonowana" na tle ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego /Dz.U. nr 34 poz. 149 ze zm./ oraz na tle ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm
Okoliczność brania udziału w walkach z Niemcami w ramach Batalionów Chłopskich w okresie okupacji nie stanowi zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ przeszkody do pozbawienia uprawnień kombatanckich, osoby, która pracowała jako komendant posterunku Milicji Obywatelskiej
Ustawa z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ w żadnym przepisie nie stawia znaku równości pomiędzy pracą "odpowiednią", a pracą "dobrze płatną".
Praca bądź zatrudnienie zorganizowane na sprzecznych z prawem warunkach nie mogą być uznane za odpowiednie w rozumieniu zarówno przepisu art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ jak i obecnie obowiązującego art. 27 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz
1. W przypadku gdy cel jest wytyczony przez ustawę wprost, a podmiot realizujący tę właśnie ustawę wykonuje w jej ramach działania nie zmierzające do realizacji tego celu, to można uznać, że działa on niezgodnie z prawem, a nawet bez podstawy prawnej. Takie działania zatem podlegają weryfikacji sądowej. Nie jest to wtedy kontrola celowości, ale kontrola legalności, gdyż akt nie jest weryfikowany z
1. Jeżeli cel jest wytyczony przez ustawę wprost, a podmiot realizujący tę właśnie ustawę wykonuje w jej ramach działania nie zmierzające do realizacji tego celu, to można uznać, że działa on niezgodnie z prawem, a nawet bez podstawy prawnej. Takie działania zatem podlegają weryfikacji sądowej. Nie jest to wtedy kontrola celowości, ale kontrola legalności, gdyż akt nie jest weryfikowany z punktu widzenia
Umowa o dożywocie zawierana w trybie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24/ nie podlega opłacie skarbowej /art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.
1. Pojęcie regulaminu w prawie administracyjnym odnosi się do aktów wydawanych w ramach tzw. układów odrębnych, należących do sfery wewnętrznej działania administracji. 2. Regulamin nie ma charakteru powszechnie obowiązującego, a skierowany jest do grupy podmiotów podległych jakiemuś typowi szczególnego władztwa administracyjnego. Może on być wprowadzony tam, gdzie istnieje wymagana przez ustawę możliwość
1. Nie ma w obowiązującym prawie upoważnienia ustawowego dla organów samorządu terytorialnego, które odnosiłyby się do wydania zakazów spożywania alkoholu w miejscach publicznych. Zatem upoważnienia takiego nie zawiera art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ odnoszący się do regulaminowego zakazu spożywania
Zmiana podmiotu gospodarczego prowadzącego punkt sprzedaży napojów alkoholowych nie pozbawia sama przez się zastosowania przesłanek z par. 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./ w stosunku do
Odzyskiwana na podstawie art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym /Dz.U. nr 10 poz. 53/ przez właściciela budynku działka gruntu występuje jako nieruchomość władnąca, na rzecz której może nastąpić ewentualne obciążenie innych nieruchomości - przekazanych wcześniej Państwu na
Skutki scalenia nie dotyczą osób, którym przysługuje prawo użytkowania działki, wchodzącej w skład gruntów Państwowego Funduszu Ziemi /objętej scaleniem/, powstałe z mocy ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin /t.j. Dz.U. 1989 nr 24 poz. 133 ze zm. - art. 56 ust. 2/. Wynikające z tego prawa uprawnienia do gruntu zamiennego, zainteresowany
Obniżenie wartości gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 15 ust. 1 pkt 4 lub 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 268/ polegać może na uszczupleniu powierzchni gruntów rolnych lub leśnych, jak również może dotyczyć zabudowań, inwentarza żywego i martwego, stanu zapasów oraz zwiększenia zadłużenia
Roszczenie o zwrot wywłaszczonych lub nabytych w drodze umowy - na cel uzasadniający wywłaszczenie - nieruchomości rolnych lub ich części, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, jest związane z prowadzeniem tego gospodarstwa i przechodzi na rzecz następcy przejmującego gospodarstwo rolne - w trybie przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i ich
W świetle zasad zawartych w art. 8 Kpa, a zwłaszcza art. 9 Kpa nie jest dopuszczalne stwierdzenie, iż darując oznaczoną działkę gruntu synowi rolnik obniżył wartość swego gospodarstwa na skutek czego utracił prawo do emerytury /art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin - Dz.U. nr 40 poz. 268/ jeśli działał on w oparciu
Okoliczność, że w dowodzie sprzedaży produktów rolnych jednostkom gospodarki uspołecznionej nie figuruje nazwisko rolnika, który je wytworzył nie przesądza o tym, że tak nie było. Spór co do wartości sprzedanych przez rolnika produktów rolnych rozstrzyga terenowy organ administracji państwowej poprzez określenie w decyzji wartości produktów faktycznie wytworzonych w gospodarstwie danego rolnika /producenta