Za uzasadnione uznać należy twierdzenie, że na gruncie omawianej regulacji prawnej została wyodrębnia zarówno legitymacja proceduralna czynna stroną jest każdy, kto żąda czynności ze względu na swój interes prawny lub obowiązek jak i legitymacja proceduralna bierna stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie.

Według art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Treść tych przepisów wyznaczała zakres koniecznego do przeprowadzenia przez organy postępowania dowodowego.

Naczelny Sąd Administracyjny afirmuje pogląd prawny prezentowany w przywołanych judykatach w odniesieniu do wykładni spornych w sprawie przepisów prawa. Zwłaszcza, że koresponduje z nim i ten argument natury aksjologicznej, a mianowicie, że proces oraz rezultat rekonstrukcji poszczególnych spośród wartości prawa administracyjnego w prawie tym zakotwiczonych i prawem tym chronionych, nie może nie uwzględniać

W sytuacji, gdy zarzuty skargi kasacyjnej oparto na obu podstawach kasacyjnych z art. 174 p.p.s.a. to zasadniczo w takiej sytuacji w pierwszej kolejności sąd kasacyjny powinien rozważyć zarzuty o charakterze procesowym, ponieważ dopiero po przesądzeniu, że stan faktyczny spawy przyjęty przez Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy, albo że nie został skutecznie podważony, można przejść

W orzecznictwie nie ulega wątpliwości, że sąd rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, powinien uwzględniać interesy i stanowiska wszystkich uczestników postępowania, bowiem niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, o czym mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., może zachodzić nie tylko po stronie wnoszącego skargę (wnioskodawcy), lecz

Proces oraz rezultat rekonstrukcji poszczególnych spośród wartości prawa administracyjnego w prawie tym zakotwiczonych i prawem tym chronionych, a więc i prawa do refundacji leku, o którym mowa w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 345 ze zm.) nie może nie uwzględniać

Potrzeby, których zaspokojeniu służyć ma prawo administracyjne pozostają w ścisłym związku z konkretnymi wartościami o czym przekonuje chociażby zestawienie potrzeby zapewnienia szeroko rozumianego bezpieczeństwa, w tym bezpieczeństwa życia oraz zdrowia z wartością dobra człowieka oraz relacji, w jakiej wymienione potrzeby pozostają do wskazanej wartości wynikającej z prawa administracyjnego i prawem

Przyjmuje się w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, że o błędzie w subsumcji można mówić dopiero wówczas, gdy stan faktyczny sprawy jest ustalony w sposób wyczerpujący i prawidłowy, a skarżący go nie kwestionuje. Ocena zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego może zatem być dokonana na podstawie konkretnego i ustalonego już w sprawie stanu faktycznego. Uznaje się, że jeżeli zarzuty skargi

Wskazuje się, że zwrot normatywny "mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy", należy wiązać z hipotetycznymi następstwami uchybień przepisom postępowania. Oznacza to po stronie sądu konieczność ustalenia, czy w konkretnej sprawie dane uchybienie mogło spowodować wydanie orzeczenia o innej treści niż to, które rzeczywiście zostało wydane. W tym kontekście mówi się także o uprawdopodobnieniu potencjalnej

W orzecznictwie przyjmuje się, że postępowanie dowodowe przed sądem administracyjnym, o którym mowa w art. 106 § 3 p.p.s.a., ma jedynie charakter uzupełniający, a jego prowadzenie zależy od uznania sądu i musi wynikać z powzięcia przez sąd "istotnych wątpliwości" w sprawie.

Nienależne świadczenie jest pojęciem obiektywnym i występuje między innymi wówczas, gdy świadczenie zostaje wypłacone bez podstawy prawnej lub gdy taka podstawa odpadła, natomiast "świadczenie nienależnie pobrane", to świadczenie pobrane przez osobę, której można przypisać określone cechy dotyczące stanu świadomości (woli) lub określone działania (zaniechania). Obowiązek obciąża tylko tego, kto przyjął