Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wystarczającym jest, by opiekun z uwagi na zakres sprawowanej opieki nad osobą niepełnosprawną nie miał realnej możliwości podjęcia zatrudnienia; posiadanie rodzeństwa również zobowiązanego alimentacyjnie nie wyklucza przyznania świadczenia.

Oddalenie skargi kasacyjnej złożonej przez M. S. wskazuje, iż Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził brak podstaw prawnych do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w okresie, gdy skarżąca była zatrudniona i pobierała zasiłek chorobowy.

Postanowienie stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania jest zgodne z prawem, gdy ustalono datę doręczenia decyzji oraz jej zaskarżenie po terminie, a brak wykazania braku winy przez stronę uniemożliwia przywrócenie terminu.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z powodu braku niezbędnego związku między rezygnacją z pracy a opieką nad osobą niepełnosprawną, jest niezasadna, gdy wykaże się konieczność stałej opieki uniemożliwiającej zatrudnienie.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie, która z powodu konieczności zapewnienia stałej lub długotrwałej opieki nad osobą niepełnosprawną musi zrezygnować z zatrudnienia, niezależnie od obecności innych osób z obowiązkiem alimentacyjnym. Właściwa ocena dowodów wymaga analizy związku przyczynowego między rezygnacją z pracy a opieką.

Decyzja organu o odmowie rozłożenia na raty zadłużenia alimentacyjnego osoby w trudnej sytuacji materialnej i zdrowotnej, bez wszechstronnej analizy okoliczności, wykracza poza granice uznania administracyjnego i jest niezgodna z zasadami postępowania administracyjnego.

Podanie fałszywego miejsca zamieszkania we wniosku o dodatek węglowy, wobec którego prawdziwość potwierdzono pod rygorem odpowiedzialności karnej, skutkuje uznaniem świadczenia za nienależnie pobrane i zobowiązuje do jego zwrotu wraz z odsetkami ustawowymi.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie faktycznie sprawującej pełną i ciągłą opiekę nad niepełnosprawnym rodzicem, nawet jeśli ma rodzeństwo, które również jest zobowiązane do alimentacji, o ile ta opieka uniemożliwia jej podejmowanie zatrudnienia.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego decydujące jest, czy wnioskodawca sprawuje stałą opiekę nad osobą niepełnosprawną, co wyklucza możliwość podjęcia pracy zarobkowej, niezależnie od momentu rezygnacji z pracy (art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych).

Szczególne przesłanki uzasadniające przyznanie świadczenia rentowego w trybie wyjątku muszą być wszechstronnie i obiektywnie ocenione, uwzględniając wszystkie aspekty stanu faktycznego, w tym układ okoliczności życiowych oraz status zdrowotny ubezpieczonego.

NSA uznał, że przesłanki przywrócenia terminu w trybie art. 58 § 1 k.p.a. nie zostały spełnione, gdyż skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu, a samoizolacja pełnomocnika nie stanowiła przeszkody uniemożliwiającej wniesienie odwołania.

Skarga kasacyjna M.M. dotycząca odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania została oddalona, gdyż nie wykazano braku winy w uchybieniu temu terminowi z uwagi na niedołożenie należytej staranności przez pełnomocnika w kontekście samoizolacji.

W przypadku przyznania rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego, pojęcie "wychowanie" wymaga indywidualnej analizy, niezależnie od długości okresu wychowywania dzieci; organ administracyjny musi przeprowadzić wszechstronne postępowanie wyjaśniające, kierując się uznaniem administracyjnym oraz zapewniając pełne uzasadnienie decyzji.