W sprawie dotyczącej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli istnieje ostateczna decyzja administracyjna w takim samym stanie faktycznym i prawnym, kolejne wnioski są tożsame, przez co postępowanie staje się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu w myśl art. 105 § 1 kpa.

Rezygnacja z pracy zarobkowej, rozumiana jako definitywne zaprzestanie działalności, warunkuje przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego. Faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej, nawet poprzez wynikające z dzierżawy przychody, wyklucza takie świadczenie.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczny jest związek pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki. Samo orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji nie wystarcza do uzyskania świadczenia, jeżeli nie wykazano, że zakres opieki wyklucza możliwość zatrudnienia.

Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy sprawowaną opieką a niepodejmowaniem zatrudnienia musi być bezpośredni i wymagać, aby wymiar sprawowanej opieki uniemożliwiał podjęcie pracy zarobkowej.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z powodu nieuznania związku przyczynowo-skutkowego między rezygnacją z pracy a koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną musi uwzględniać indywidualną ocenę faktycznego wymiaru i charakteru opieki sprawowanej przez wnioskodawcę (art. 17 ust. 1 u.ś.r.).

Wspólnik spółki jawnej podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu formalnego statusu ujawnionego w KRS, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej i uzyskiwania przychodów.

Zgodnie z art. 28 ust. 3 u.s.u.s., sąd administracyjny może kontrolować decyzje o umorzeniu należności z tytułu składek pod kątem ich przedawnienia. Istnienie należności jest warunkiem prowadzenia postępowania umarzającego, co uzasadnia kognicję sądu w tym zakresie.

Skarga kasacyjna na wyrok WSA została oddalona z powodu braku naruszeń przepisów postępowania, które mogłyby mieć istotny wpływ na wynik sprawy. NSA potwierdził zgodność z prawem uchylenia przez WSA postanowienia ZUS dotyczącego uchybienia terminu do wniesienia zażalenia.

Postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego nie może być umorzone z powodu bezprzedmiotowości, jeśli istnieją przesłanki do jego merytorycznego rozstrzygnięcia. Organ jest zobowiązany do wydania decyzji co do istoty sprawy.

W sprawie odmowy przywrócenia terminu przez Prezesa ZUS, decyzja organu rentowego nie może być uchylona, o ile proceduralne uchybienia nie kształtują w sposób istotny wyników postępowania, a strony miały w istocie możliwość obrony swoich praw.

Postanowienie Prezesa ZUS o odmowie przywrócenia terminu na zażalenie zostało uchylone jako przedwczesne i wydane z naruszeniem praw stron postępowania, co potwierdza konieczność udziału wszystkich stron o możliwym interesie prawnym w danej sprawie.

Przepis art. 16 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych wyklucza możliwość przyznania zasiłku pielęgnacyjnego osobie umieszczonej w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie, w tym osadzonym w zakładzie karnym. Zasiłek ten nie służy zaspokojeniu ogólnych potrzeb bytowych.

Skarga kasacyjna D.G. dotycząca odmowy umorzenia należności składkowych wobec ZUS została oddalona. Stwierdzono, że przesłanki do umorzenia nie zaistniały, a sprawa została rozstrzygnięta zgodnie z zasadami uznania administracyjnego i w oparciu o aktualne dowody dotyczące sytuacji finansowej skarżącego.

Uchybienie terminu, mimo błędnego pouczenia organu, nie stanowi podstawy do jego przywrócenia w obliczu wcześniejszych prawomocnych wyroków. Formalne zasady udziału stron muszą być przestrzegane, a postępowanie sądowe koncentruje się na ocenie zgodności z prawem.

Odmowa przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia była niezgodna z prawem z uwagi na brak udziału potencjalnego płatnika składek w postępowaniu, co uzasadniało uchylenie wykonanej decyzji Prezesa ZUS.

Skarga kasacyjna, dotycząca procedury sprostowania decyzji ZUS i uchybienia terminu, nie wykazała naruszenia przepisów uzasadniających uchylenie wyroku. NSA oddalił skargę, podkreślając brak podstaw do podważenia legalności wcześniejszego orzeczenia.

W postępowaniu dotyczącym odmowy przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie ZUS, T. Sp. z o.o., jako potencjalny płatnik składek, powinna być stroną postępowania administracyjnego, co uzasadnia uchylenie postanowienia. Oddalono skargę kasacyjną J. Sp. z o.o.

Kontrola legalności postanowień administracyjnych, dotyczących uchybienia terminu zaskarżenia decyzji, musi uwzględniać skutki błędnego pouczenia przez organ administracji. Uchylenie takich postanowień jest uzasadnione, gdy naruszają one prawa stron i mogą być skierowane do dalszej oceny przez sądy powszechne.

Skarga kasacyjna J. Sp. z o.o. została oddalona jako niezasadna, będąc opartą na zarzutach niepodważających zgodności z prawem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

NSA potwierdza zgodność z prawem uchylenia postanowienia ZUS przez WSA, przy czym uznaje, że błędy proceduralne nie wpływały na rozstrzygnięcie co do uchybienia terminu zażalenia.

Oddalenie skargi kasacyjnej: brak podstawi do umorzenia należności alimentacyjnych wobec niepogorszenia się sytuacji dochodowej skarżącego – interes społeczny przeważa.