Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że M.E. nienależnie pobrał świadczenie pielęgnacyjne, nie sprawując faktycznej opieki nad córką, tym samym celowo wprowadzając organy w błąd, co uzasadnia obowiązek zwrotu świadczenia.

Odmawiając przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, organ administracji powinien uwzględnić realny związek przyczynowo-skutkowy między rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością całodobowej opieki nad niepełnosprawnym, co jest nieprzystające do wykonywania pracy zarobkowej.

Umowy zawierające charakter dydaktyczny, takie jak prowadzenie wykładów i seminariów, nie są umowami o dzieło, lecz umowami świadczenia usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczeniowym.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wobec braku związku przyczynowego między rezygnacją z pracy a opieką oraz braku orzeczenia o niepełnosprawności współmałżonka osoby wymagającej opieki była niezasadna. Skarżący spełnia warunki do przyznania świadczenia.

Skutkiem wprowadzenia art. 15zzs ust. 1 pkt 6 ustawy o przeciwdziałaniu COVID-19 był brak rozpoczęcia biegu terminu do wniesienia odwołania w czasie trwania stanu epidemii, co uczyniło wniosek o przywrócenie terminu bezprzedmiotowym.

NSA uchylił wyrok WSA w Gdańsku z powodu błędnej wykładni przepisów i niewłaściwej interpretacji przesłanki niepodejmowania zatrudnienia, zlecił ponowne rozpoznanie sprawy z uwzględnieniem pełni materiału dowodowego.

NSA oddalił skargę kasacyjną J. Sp. z o.o., potwierdzając uchybienie przez Prezesa ZUS praw procesowych, co uzasadniało uchylenie jego decyzji. WSA błędnie wyłączając T. Sp. z o.o. z postępowania naruszył przepisy o obligatoryjnym udziale stron.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że B. P. spełnia przesłanki do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, a obowiązek alimentacyjny innych członków rodziny nie stanowi przeszkody do jego przyznania. Opieka sprawowana przez B. P. jest stała i wyłącza możliwość podjęcia zatrudnienia.

Postanowienie Prezesa ZUS o uchyleniu terminu zażalenia nie było zgodne z prawem. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając, że WSA prawidłowo uchylił zaskarżone postanowienie z uwagi na naruszenie praw zainteresowanej strony.

Rezygnacja z zatrudnienia oraz okoliczności niepodejmowania pracy muszą mieć bezpośredni związek z opieką nad osobą niepełnosprawną, a kontekst czasowy przeszłej rezygnacji z pracy nie wyklucza przyznania świadczenia, jeśli w momencie składania wniosku istnieje konieczność opieki.

Postanowienie Prezesa ZUS o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia uchylone zostało słusznie przez WSA ze względu na przedwczesność wydania, niezależnie od proceduralnych zastrzeżeń podnoszonych w skardze kasacyjnej.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osoba uprawniona musi najpierw usunąć decyzję przyznającą inny zasiłek rodzinny z obrotu prawnego; niedopuszczalne jest jednoczesne pobieranie świadczeń kumulatywnie.

Oddalenie skargi kasacyjnej Rzecznika Praw Dziecka z uwagi na brak spełnienia przesłanek materialnych i proceduralnych dla przyznania świadczenia wychowawczego na dziecko małoletnie w związku z nieposiadaniem przez matkę cudzoziemkę wymaganego zezwolenia na pobyt czasowy.

Skarżący nie wykazał, że doszło do naruszenia przepisów postępowania wpływającego na wynik sprawy, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej i utrzymaniem w mocy postanowienia Prezesa ZUS w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu.

Postanowienie Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o stwierdzeniu uchybienia terminu do wniesienia zażalenia zostało zasadnie uchylone przez sądy administracyjne z powodu naruszeń proceduralnych, niemających istotnego wpływu na prawa stron postępowania. Skarga kasacyjna zostaje oddalona jako bezzasadna.

NSA oddalił skargę kasacyjną, uznając, iż postanowienie o odmowie przywrócenia terminu przez ZUS było niezgodne z prawem. Podmiot T. Polska Sp. z o.o. winien być uczestnikiem postępowania administracyjnego, albowiem sprawa dotyczy jego interesu prawnego.

Skarga kasacyjna J. Sp. z o.o. w K. na postanowienie Prezesa ZUS dotyczące odmowy przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia zostaje oddalona przez NSA, gdyż zarzuty nie podważają zgodności z prawem zaskarżonego wyroku.

Skarga kasacyjna J. Sp. z o.o. w K. na wyrok WSA w Warszawie w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia zostaje oddalona. NSA stwierdza, że sąd I instancji prawidłowo uchylił postanowienie ZUS ze względu na błędne pouczenie skutkujące uchybieniem przez stronę terminu.

Odmowa przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na sprostowanie omyłki pisarskiej w decyzji ZUS uchylona z powodu braku udziału strony zainteresowanej, jako naruszenie postępowania administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny, opierając się na przepisach p.p.s.a. i k.p.a., oddala skargę kasacyjną J.G. Sp. z o.o., potwierdzając, że uchwała o uchybieniu terminu wniesienia zażalenia wymagała udziału potencjalnych płatników składek jako stron postępowania.