Rodzicielskie świadczenie uzupełniające powinno być przyznawane na podstawie dochodu faktycznie uzyskiwanego, zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym, bez stosowania analogii do innych przepisów dotyczących pomocy społecznej, ponieważ intencją ustawodawcy jest zapewnienie rekompensaty osobom rezygnującym z pracy zarobkowej ze względu na wychowywanie dzieci.

Wniosek o przyznanie rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego należy rozpatrywać indywidualnie, uwzględniając wszystkie okoliczności faktyczne dotyczące kształtwania stosunków wychowawczych, bez wymogu nieprzerwanego wykonywania obowiązków rodzicielskich od urodzenia dzieci, a organ administracyjny powinien szczegółowo uzasadnić swoją decyzję, uwzględniając empatię i doświadczenie życiowe.

W przypadku rozpatrywania wniosku o umorzenie należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego, sytuacja dochodowa i rodzinna dłużnika musi go wyróżniać spośród innych dłużników alimentacyjnych i być efektem wpływu obiektywnych czynników. Sama zła sytuacja finansowa i zdrowotna, typowa dla wielu dłużników, nie stanowi wystarczającej przesłanki do udzielenia ulgi, a decyzja o umorzeniu

Art. 37at ust. 8 ustawy Prawo farmaceutyczne nie daje organowi prawa do żądania od przedsiębiorcy dokumentacji poza prowadzoną kontrolą lub inspekcją działalności i nie może stanowić podstawy nałożenia kary pieniężnej określonej w art. 127b ust. 1a ustawy w takich warunkach.

Złożenie odwołania przez stronę, która została dopuszczona do udziału w postępowaniu po wydaniu ostatecznej decyzji, jest niedopuszczalne; taka strona ma prawo wnioskować o wznowienie postępowania zgodnie z przepisami k.p.a.

Stwierdzenie nieważności uchwały organu samorządu terytorialnego nie skutkuje automatycznym unieważnieniem decyzji administracyjnej wydanej na jej podstawie, lecz wymaga przeprowadzenia odrębnego postępowania w celu wzruszenia tej decyzji.

Stwierdzenie nieważności uchwał Rady Gminy z mocą ex tunc nie powoduje automatycznej nieważności decyzji administracyjnych wydanych na ich podstawie. Rozstrzygnięcia podejmowane w oparciu o takie uchwały wymagają odrębnego trybu wzruszenia, a podstawa prawna do ich wydania wynikająca z ustawy pozostaje bez zmian.

Stwierdzenie nieważności uchwały prawa miejscowego nie prowadzi automatycznie do nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jej podstawie, lecz wymaga samodzielnego wzruszenia takich decyzji w trybie nadzwyczajnym na podstawie p.p.s.a. (art. 147 § 2 p.p.s.a.).