Osoba posiadająca zarejestrowaną działalność gospodarczą, ujawnioną w CEIDG i bez zawieszenia jej, podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, niezależnie od wysokości osiąganych przychodów, jeśli działalność wykazuje zorganizowanie i ciągłość.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie niekonstytucyjnego kryterium powstałego z wyroku Trybunału Konstytucyjnego jest niedopuszczalna, co skutkuje uchyleniem decyzji odmawiającej przyznania tego świadczenia.

O przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych decyduje faktyczna rezygnacja z zatrudnienia w celu sprawowania opieki, bez względu na inne opcje wsparcia lub wcześniejsze zatrudnienie.

W sprawie dotyczącej świadczenia pielęgnacyjnego, związek przyczynowo-skutkowy między rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną musi być bezpośredni i ścisły. Ocena tego związku opiera się na ustaleniach faktycznych, które nie mogą być skutecznie kwestionowane w ramach postępowania kasacyjnego.

Umowy o prowadzenie wykładów nie stanowią umów o dzieło, lecz umowy o świadczenie usług, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego wykładowcy z tytułu umowy zleceniowej zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e u.ś.o.z.

Sąd kasacyjny uznał, że warunkiem przyznania świadczenia pielęgnacyjnego jest istnienie związku przyczynowego między rezygnacją z pracy a opieką nad niepełnosprawnym, co nie zaszło w sprawie. Zatem prawidłowo oddalił skargę.

Umowy dotyczące przeprowadzenia zajęć edukacyjnych, takich jak wykłady i egzaminy, mają charakter umów o świadczenie usług. Nie spełniają kryteriów umowy o dzieło, ponieważ nie prowadzą do osiągnięcia indywidualnego, twórczego rezultatu.

Świadczenia pielęgnacyjne przysługują osobie rezygnującej z pracy na rzecz opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, niezależnie od możliwości wspomożenia przez pozostałe osoby zobowiązane alimentacyjnie, o ile brak jest obiektywnej przeszkody do realizacji obowiązków opiekuńczych przez innych.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego uzależnione jest od rzeczywistej konieczności stałej opieki nad osobą niepełnosprawną, niezależnie od potencjalnych możliwości uczestnictwa innych członków rodziny w sprawowaniu tej opieki.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy niepodejmowaniem zatrudnienia a koniecznością opieki nad niepełnosprawnym bratem uzasadnia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego. Rodzeństwo zobowiązane do alimentacji nie wyklucza tego prawa. Organ naruszył obowiązki informacyjne dotyczące zawieszenia renty.

Skarga kasacyjna dotycząca odmowy przyznania dodatku węglowego nie została uwzględniona z uwagi na nieskutecznie sformułowane zarzuty, a sąd pierwszej instancji zasadnie zakwestionował dostateczność ustaleń faktycznych przez organy administracyjne.

Stwierdzenie nieważności uchwały organu powiatu, która rozwiązuje stosunek pracy z radnym bez uprzedniej zgody sejmiku województwa, jest zgodne z prawem. Uchwała taka musi być uznana za nieważną, aby zabezpieczyć trwałość stosunku pracy radnego.

Umowy dotyczące przeprowadzenia wykładów na studiach podyplomowych zawarte przez S. w K. i Z.D. mają charakter umów o świadczenie usług, a nie umów o dzieło, wobec czego Z.D. podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e u.ś.o.z.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego uznana za niezasadną z uwagi na spełnienie przesłanek ustawowych dotyczących związku niepodejmowania zatrudnienia z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny.

Każdy członek gospodarstwa domowego, które spełnia warunki określone w ustawie, może skutecznie ubiegać się o dodatek elektryczny, niezależnie od posiadania umowy o dostawę energii elektrycznej, pod warunkiem, że główne źródło ogrzewania jest zasilane energią elektryczną.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż brak formalnego wyodrębnienia adresu nie stoi na przeszkodzie przyznaniu dodatku węglowego, jeśli wnioskodawca złoży oświadczenie o braku takiej możliwości, a organy administracyjne winny działać w granicach prawa, unikając nakładania nieprzewidzianych wymogów formalnych.

Świadczenia z funduszu alimentacyjnego nie mogą być przyznane, jeżeli wysokość dochodu członka rodziny, w tym małżonka, pozostaje nieustalona; członkowie rodziny są uwzględniani wedle formalnej wykładni ustawy, niezależnie od stosunków pomiędzy nimi.