Rezygnacja z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną stanowi uzasadnioną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli wykonywane obowiązki opiekuńcze uniemożliwiają podjęcie pracy zarobkowej.

Osadzenie skarżącego w zakładzie karnym per se nie uzasadnia przywrócenia uchybionego terminu do wniesienia odwołania, jeśli nie wykazano szczególnych okoliczności niezależnych od skarżącego, co wskazuje na wysoki stopień prawdopodobieństwa braku winy (art. 58 § 1 k.p.a.).

Skarga kasacyjna dotycząca stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia, wniesiona przez I.B., nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż doręczenie zostało skutecznie zrealizowane, a wymogi proceduralne zostały dochowane przez organy administracyjne.

NSA oddala skargę kasacyjną ZUS, utrzymując wyrok WSA wskazujący na konieczność pełnego wyjaśnienia kwestii przedawnienia składek i dokumentację przesłanek całkowitej nieściągalności, potwierdzając naruszenie zasad postępowania przez ZUS.

Oddalenie skargi kasacyjnej z powodu braku zarzutów procesowych uniemożliwiających skuteczne podważenie ustaleń faktycznych sprawy, co uniemożliwiło skuteczność zarzutów materialnoprawnych (art. 30 ust. 2 upoua).

Organ administracji, uwzględniając zasady konstytucyjne oraz Konwencję o Prawach Dziecka, winien przyjąć, że osoba faktycznie sprawująca pieczę nad małoletnim ma prawo do wnioskowania o świadczenia alimentacyjne z funduszu alimentacyjnego, nawet jeśli nie jest jego przedstawicielem ustawowym.

W sytuacji równoczesnego prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego i wniosku o świadczenie pielęgnacyjne, organ administracyjny zobowiązany jest umożliwić dokonanie wyboru świadczenia bez uprzedniego zrzeczenia się już przyznanego zasiłku, zapewniając stronom możliwość skutecznego wyboru świadczenia zgodnie z art. 27 ust. 5 u.ś.r.

Z art. 17 ust. 1 u.ś.r. nie można wnosić, że posiadanie licznego rodzeństwa wyklucza prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, a zakres opieki obejmuje także czynności domowe jako przeszkodę w podjęciu pracy.

Skarga kasacyjna T.N. na wyrok WSA w Krakowie dotyczący odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego podlegała oddaleniu z powodu nieprawidłowego określenia podstaw kasacyjnych, uniemożliwiającego ocenę zasadności zarzutów.

Umowa o pełnienie funkcji rodziny zastępczej zawodowej nie jest umową zlecenia w rozumieniu ustawy o świadczeniach rodzinnych, co pozwala na przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego osobie pełniącej tę funkcję, mimo osiągania przychodów z tytułu tej umowy.

Wobec zbiegu uprawnień skarżącego do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, brak wyraźnego wyboru świadczenia uniemożliwia przyznanie pielęgnacyjnego. NSA oddala skargę kasacyjną, uznając, że decyzja o zasiłku była prawidłowa."}

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie rezygnującej z zatrudnienia na rzecz opieki nad niepełnosprawną, niezależnie od istnienia rodzeństwa również obciążonego obowiązkiem alimentacyjnym, jeśli warunki opieki uniemożliwiają podjęcie pracy.

Osoba sprawująca opiekę nad niepełnosprawnym, posiadająca ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, nie może jednocześnie pobierać świadczenia pielęgnacyjnego, o ile nie zrezygnuje z pobierania renty – zasada niepołączalności świadczeń pozostaje w mocy.

Naczelny Sąd Administracyjny, uwzględniając brak podstaw prawnych wskazanych w skardze kasacyjnej, oddala skargę o uchylenie uchwały rozwiązującej stosunek pracy, wskazując na prawidłowość wykładni i zastosowania przepisów przez sąd pierwszej instancji.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego wymaga wykazania związku przyczynowo-skutkowego między rezygnacją z pracy a opieką nad osobą niepełnosprawną, niezależnie od zdolności innych członków rodziny do wsparcia. Błędy proceduralne w ocenie dowodów mogą prowadzić do uchylenia decyzji odmownej.

Organ administracyjny narusza zasady postępowania administracyjnego, gdy wyłącza stronę ze swojego udziału w postępowaniu, skutkując unieważnieniem decyzji o zawieszeniu członka zarządu za niewykonanie poleceń w zakresie przeciwdziałania COVID-19.

Zakaz wynikający z art. 86a ustawy - Prawo farmaceutyczne nie konstytuuje obowiązku daniny publicznej, przez co nie podlega interpretacji indywidualnej na podstawie art. 34 ust. 1 Prawa przedsiębiorców.

Umowa o świadczenie usług, której przedmiotem jest przygotowanie i prowadzenie ćwiczeń fitness, stanowi umowę podlegającą pod przepisy o zleceniu, a nie umowę o dzieło, z uwagi na brak zindywidualizowanego rezultatu oraz powtarzalność świadczeń.

NSA potwierdził, że zakres sprawowanej przez A.H. opieki nie uniemożliwiał jej podjęcia zatrudnienia, a proces administracyjny i orzeczniczy przebiegł zgodnie z wymogami prawa, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Skarga kasacyjna nieskuteczna; zasady przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego nie naruszone. Opieka nad osobą niepełnosprawną musi uniemożliwiać zatrudnienie. NSA podtrzymuje decyzję WSA na podstawie wkazanego materiału dowodowego.

Sytuacja dochodowa i zdrowotna skarżącego nie uzasadniała obniżenia raty alimentacyjnej poniżej 600 zł. Organy administracyjne prawidłowo skonstruowały i oceniły materiał dowodowy oraz przestrzegły zasad uznania przy decyzjach uznaniowych.