Przyznanie świadczenia wyjątkowego na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wymaga wykazania istnienia szczególnych okoliczności niezależnych od wnioskodawcy. Świadome niezgłoszenie do ubezpieczeń społecznych nie stanowi takiej okoliczności.

NSA oddalił skargę kasacyjną T.S. o świadczenie pielęgnacyjne, uznając, że brak jest bezpośredniego związku przyczynowego między niepodejmowaniem zatrudnienia a opieką nad matką, przy jednoczesnej możliwości pracy. Zarzuty naruszenia prawa materialnego i procesowego były nieuzasadnione.

Podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego wspólnika jednoosobowej spółki z o.o. wynika z posiadania tego statusu, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności lub osiągania przychodów.

W wypadku braku zakończenia procesu wychowania dziecka w wyniku jego przedwczesnej śmierci, przesłanka "wychowała" określona w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym nie zostaje spełniona, co wyklucza przyznanie świadczenia.

Świadczenie pielęgnacyjne nie może być przyznane, jeśli strona posiada inne uprawnienia do świadczeń opiekuńczych, przy czym okres obowiązywania tych świadczeń determinuje okres przyznania nowego świadczenia [art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b uśr, art. 27 ust. 5 pkt 3 uśr]. Skarga kasacyjna w całości oddalona.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeśli sprawowana opieka, mimo jej znaczenia, nie wyklucza możliwości zatrudnienia. Ocena zakresu opieki i jej wpływu na możliwość pracy jest kluczowa dla przyznania tego świadczenia.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest wykazanie związku przyczynowego między niepodejmowaniem pracy a opieką nad osobą niepełnosprawną; brak tego związku skutkuje odmową świadczenia (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych).

Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobie innej niż współmałżonek jest legitymowanie się przez współmałżonka osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że trwałość orzeczenia o niepełnosprawności musi być uwzględniona przed wydaniem decyzji.

Udział w stażu zawodowym, nawet zdalnym, uniemożliwia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia, gdyż stanowi formę aktywności zawodowej. Decyzję przyznającą świadczenie można uznać za zasadną dopiero po zakończeniu takiego stażu.

Skarga kasacyjna K.S. dotycząca przyznania świadczenia pielęgnacyjnego została oddalona, gdyż nie wykazano błędów w ocenie stanu faktycznego i prawnego sprawy przez WSA oraz nie spełniono wymogu związku przyczynowego pomiędzy rezygnacją z pracy a opieką.

Dla uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest bycie osobą obciążoną obowiązkiem alimentacyjnym wobec osoby wymagającej opieki. Synowa nie jest uprawniona do świadczenia, gdy syn osoby niepełnosprawnej żyje i nie jest niepełnosprawny.

Trzymiesięczny termin, o którym mowa w art. 24 ust. 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych, należy liczyć od daty uprawomocnienia się wyroku sądu powszechnego. Jest to termin materialny, nieprzywracalny, i jego upływ oznacza niemożność skutecznego złożenia wniosku o przyznanie świadczenia uzależnionego od niepełnosprawności.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za nieskuteczną skargę kasacyjną Prezesa ZUS w kwestii odmowy przyznania renty w drodze wyjątku, potwierdzając konieczność wyczerpującej analizy „szczególnych okoliczności” wpływających na niezdolność do pracy oraz konieczność uwzględnienia wcześniejszych wyroków sądu administracyjnego.