Raport sporządzony w ramach umowy pomiędzy twórcą a zamawiającym, stanowiący efekt samodzielnej, kreatywnej pracy i posiadający indywidualny, oznaczony rezultat, jest dziełem. Nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego jako umowa o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu.

Umowa o świadczenie usług, nawet określona przez strony jako dzieło, podlega ocenie w kontekście przepisów publicznoprawnych. Decyzje organów NFZ o podleganiu obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie takiej umowy są zgodne z prawem, jeśli wynikają z ustalonego stanu faktycznego.

NSA utrzymał w mocy wyrok WSA, uznając sporne umowy za zlecenia, podlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Decyzja organu była zgodna z prawem, a argumenty skarżącego niewystarczające.

Wspólnik spółki komandytowej podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu na podstawie samego faktu posiadania statusu wspólnika, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę. Decyzja potwierdzająca ten obowiązek jest prawidłowa i zgodna z obowiązującym prawem, co uzasadnia jej utrzymanie w mocy.

Umowy statystowania zawarte przez strony miały charakter umów o świadczenie usług, nie zaś umów o dzieło, co implikuje obowiązek podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu uczestnika na podstawie przepisów o zleceniu.

Organ administracyjny może odmówić wszczęcia postępowania, jeśli organizacja społeczna nie udowodni interesu społecznego, gdy wynik postępowania nie będzie stanowił kontroli społecznej, a racjonalne wykładnie prawa wskazują na brak przesłanek merytorycznych.

Umowy zawarte przez Województwo Dolnośląskie z ekspertem jako oceny projektów do dofinansowania stanowią umowy o dzieło, gdyż prowadzą do konkretnego, samoistnego rezultatu, a nie czynności starannego działania, co wyklucza obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, będący obywatelem Korei Południowej, podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu w Polsce, gdy zamieszkuje na jej terenie na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy oraz pobiera wynagrodzenie z tytułu swojej funkcji, niezależnie od regulacji umowy o zabezpieczeniu społecznym z Republiką Korei.

Umowy o świadczenie usług, odnoszące się do czynności starannego działania, podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, gdy nieuwzględnione są cechy indywidualnego dzieła i uzgodnionego rezultatu. Umowy o charakterze usługi podlegają przepisom dotyczącym ubezpieczeń społecznych.

Umowy zawarte w przedmiocie statystowania w produkcjach audiowizualnych, które nie przewidują osiągnięcia zdefiniowanego rezultatu, podlegają klasyfikacji jako umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy kodeksu cywilnego o zleceniu, co rodzi obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowy cywilnoprawne zawierane przez uczelnię z wykładowcami mają charakter umów o świadczenie usług, gdy brakuje indywidualizowanych wyników popartych weryfikowalnym rezultatem, co zasadniczo kwalifikuje je do obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego.

Wniosek o świadczenie pielęgnacyjne nie wymaga wykazania obiektywnej niezdolności innych osób do opieki. NSA uznaje, że całodobowa opieka nad niepełnosprawnym może skutkować prawem do świadczenia, niezależnie od obowiązków innych krewnych.

Skarga kasacyjna oddalona jako bezzasadna ze względu na brak podstaw prawnych i niewykazanie naruszenia prawa materialnego lub proceduralnego przez sąd pierwszej instancji.

Należy uznać za zgodne z prawem odmowę umorzenia zaległych odsetek przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, gdy przesłanki całkowitej nieściągalności długu, określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, nie zostały spełnione.

Decyzje organów inspekcji sanitarnej oparte na orzeczeniach lekarskich stwierdzających brak związku przyczynowego między warunkami pracy a schorzeniami układu ruchu skarżącego są prawidłowe. Brak podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej w rozumieniu obowiązujących przepisów. Skarga kasacyjna oddalona ze względu na brak uzasadnionych podstaw.

Skarga kasacyjna S. P. przeciwko decyzji ZUS o nieumorzeniu należności składkowych zostaje oddalona. ZUS prawidłowo uznało brak podstaw do umorzenia, zważywszy na niewystarczające dowody dotyczące sytuacji zdrowotnej i finansowej skarżącego oraz brak przedawnienia egzekwowanych należności zabezpieczonych hipotecznie.