Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż organy administracyjne są zobowiązane do pełnego poinformowania strony o formalnych wymogach zaprzestania prowadzenia gospodarstwa rolnego przy ocenie wniosków o świadczenia pielęgnacyjne. Wadliwe pouczenia mogą skutkować uchyleniem decyzji o odmowie przyznania świadczenia.

Odmowa potwierdzenia skierowania na leczenie uzdrowiskowe musi być zgodna z przyjętymi prawem kryteriami przeciwwskazań oraz dokładnie uzasadniona; arbitralność i brak precyzyjnego uzasadnienia decyzji organu NFZ naruszają zasady postępowania administracyjnego.

Umowy dotyczące przeprowadzenia wykładów, seminariów czy innych zajęć edukacyjnych, z uwagi na ich dydaktyczny charakter, kwalifikują się jako umowy o świadczenie usług, a nie jako umowy o dzieło, nawet jeśli zawierają elementy autorskiej twórczości.

Sąd orzeka, że umowy o przygotowanie i wygłoszenie wykładów zawarte między S. a I. S. stanowią umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło. W związku z tym I. S. podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Osoba składająca oświadczenie o posiadaniu prawa do świadczeń zdrowotnych, działająca w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że jest ubezpieczona, nie jest zobowiązana do zwrotu kosztów udzielonych świadczeń opieki zdrowotnej.

Dla celów zwolnienia z opłacania składek na ubezpieczenia, organ i sąd prawidłowo przyjęli, że decydujące jest rzeczywiste prowadzenie działalności objętej właściwym kodem PKD, a nie wpis w rejestrze REGON. Skarga kasacyjna oddalona.

Przesłanki podmiotowe i przedmiotowe oraz brak nowych okoliczności uniemożliwiają wznowienie postępowania w sprawie podejrzenia choroby zawodowej przewlekłego zapalenia nadkłykcia kości ramiennej rozstrzygniętej w 2010 roku.

W postępowaniu administracyjnym nie można ponownie badać tej samej sprawy zakończonej prawomocną decyzją ostateczną, jeśli nie zaistniały nowe okoliczności mogące wpłynąć na treść rozstrzygnięcia.

Umowy o świadczenie usług pomiędzy F. S.A. a P.P., objęte obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym, nie były umowami o dzieło, lecz umowami o starannym działaniu, stąd decyzja organu NFZ była zgodna z prawem.

Podnoszone w skardze kasacyjnej zarzuty dotyczące wystąpienia związku przyczynowego pomiędzy schorzeniem cieśni nadgarstka a pracą zawodową skarżącej nie mają podstaw, gdyż udowodnione jest istnienie pozazawodowych przyczyn schorzeń, co skutkuje oddaleniem skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że brak nowych istotnych okoliczności prawnych lub faktycznych wyklucza zmianę uprzednio prawomocnie zakończonego postępowania dotyczącego podejrzenia choroby zawodowej, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Opieka nad osobą niepełnosprawną, będąca przedmiotem świadczeń opiekuńczych, nie uzasadnia przyznania świadczenia pielęgnacyjnego; brak związku przyczynowego między opieką a rezygnacją z zatrudnienia. Skarga kasacyjna oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż w braku nowej, istotnej dla istoty sprawy okoliczności, umorzenie ponownie wszczętego postępowania opartego na tożsamym przedmiocie i faktycznych przesłankach, jest zgodne z art. 105 § 1 k.p.a., wykluczając jakiekolwiek nowe rozstrzygnięcie.

Osoba uprawniona do emerytury nie może jednocześnie otrzymywać świadczenia pielęgnacyjnego, a jedynie dokonać wyboru pomiędzy tymi świadczeniami. Art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych jest zgodny z Konstytucją RP w zakresie zasady niepołączalności świadczeń.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że stwierdzenie choroby zawodowej można oprzeć na wysokiej prawdopodobności związku między sposobem wykonywania pracy a chorobą, zgodnie z art. 235¹ k.p., odrzucając konieczność wykluczenia wszystkich pozawywiadowczych przyczyn schorzenia.

Naczelny Sąd Administracyjny, w sprawie kasacyjnej T. S.A. przeciwko decyzji KNF, potwierdza prawidłowość nałożenia kary pieniężnej z uwagi na brak efektywnego systemu zarządzania ryzykiem ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego, zgodnie z przepisami ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.

W przypadku, gdy skarżący w wyniku konieczności sprawowania opieki nad osobą całkowicie zależną nie jest w stanie podjąć zatrudnienia, przysługuje mu świadczenie pielęgnacyjne. Organy administracyjne są zobowiązane do uwzględnienia wszystkich istotnych okoliczności faktycznych oraz do rzetelnej oceny dowodów, z wykluczeniem możliwości częściowego zatrudnienia.