Z faktu, iż wobec strony nie zachowano normy gwarancyjnej, mającej służyć ochronie jej praw, nie można wywodzić niekorzystnych dla tejże strony skutków prawnych. Z istoty normy gwarancyjnej wynika bowiem, iż to właśnie jedynie strona, wobec której nie dochowano przewidzianych w przepisach procedury warunków, może się na okoliczność tą powoływał, zarzucając naruszenie jej praw.

Artykuł 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) nie tylko „pozwala” na przeprowadzenie przez sąd wojewódzki dodatkowego postępowania dowodowego w sprawach o uznanie orzeczeń za nieważne, ale zobowiązuje go do takiego właśnie zachowania, jeżeli zachodzi

Dokumentacja w postaci list i pism ewidencyjnych organizacji społecznej czy politycznej może mieć walor dokumentu w rozumieniu art. 120 § 13 k.k. w wypadkach, gdy dane w niej zawarte albo ona sama mogą stanowić podstawę do ustalenia istnienia stosunku prawnego albo okoliczności mogących mieć znaczenie prawne.

Za niesłuszny uznać należy pogląd Sądu Najwyższego wypowiedziany w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 1982 r. V KRN 50/82, opublikowany w urzędowym zbiorze orzeczeń (OSNKR 1982, nr 6, poz. 39), że nie można się powoływać na nieświadomość bezprawności czynu, jeżeli określone w dekrecie zakazy i nakazy zostały przed ogłoszeniem aktu prawnego w Dzienniku Ustaw podane do publicznej wiadomości przez

Wprawdzie przepis art. 74 § 4 k.k.w. operuje – verba legis – kategorii powinności, niemniej jednak stwierdzić należy, że w sytuacjach, które dotyczą zachowania fundamentalnych gwarancji procesowych oskarżonego czy skazanego, ową powinność rozumieć należy z reguły jako obowiązek sądu.

Jeżeli przedmiot poręczenia określony został w postanowieniu o zastosowaniu tego środka zapobiegawczego w walucie obcej – on, a nie jego równowartość podlega zwrotowi. Analogicznie, jeśli przedmiot poręczenia określony został w walucie polskiej, zwrotowi podlega waluta polska, a nie jej równowartość w jakiejkolwiek postaci. Rozstrzygająca jest tu zatem treść postanowienia o poręczeniu majątkowym, co

1. Jakkolwiek odszkodowanie za niesłuszne skazanie lub aresztowanie, dochodzone w trybie art. 487-491 k.p.k., ma charakter kompensacyjny, to jest ono instytucją prawa karnego i w związku z tym zasady zasądzenia tego odszkodowania określone w przepisach karnoprocesowych zachowują szereg odrębności w stosunku do zasad obowiązujących w razie jego dochodzenia na podstawie przepisów prawa cywilnego. 2.

W orzeczeniach dotyczących osób represjonowanych w latach osiemdziesiątych możliwe jest uznanie, że działanie będące próbą przeciwstawienia się systemowi totalitarnemu, podjęte w celu krytyki oraz naprawy istniejącej rzeczywistości i będące realizacji przysługujących każdej osobie fizycznej praw politycznych – chociaż formalnie wyczerpuje znamiona ustawy karnej (np. art. 270 § 1, art. 271 § 1 lub art