Zgłoszenie wniosku o usunięcie drzew na nieruchomości /art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska - Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ przysługuje nie tylko właścicielowi, współwłaścicielom lub użytkownikom wieczystym nieruchomości, lecz także osobom, które wykażą się prawem do dysponowania nieruchomością i/lub prawem do usunięcia drzew, jeżeli prawa takie

Ani decyzja organu pierwszej instancji, ani też decyzja zaskarżona, wydana przez organ odwoławczy, nie zawierają uzasadnienia prawnego, z którego można byłoby uzyskać informację o tym, jaki przepis prawa materialnego upoważniał do nałożenia określonych obowiązków decyzją administracyjną, a które nie wynikają z samego prawa /ustawy lub rozporządzenia/, jak też z jakiego przepisu prawa wynika właściwość

Z brzmienia przepisu art. 11 ust. 1 pkt 83 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ dodanego ustawą z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 104 poz. 1104/ nie wynika, aby zwolnienie od podatku dochodowego obejmowało wyłącznie te należności, które

Skoro postanowienie organu I instancji ma charakter dowodowy, nie przysługuje na nie - w świetle art. 141 par. 1 Kpa - zażalenie. Również przepis art. 56 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ nie przewiduje możliwości wniesienia zażalenia na to postanowienie zobowiązujące inwestora do wyjaśnienia kwestii technicznych, niezbędnych dla prawidłowego zakwalifikowania

Opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska nie mogą być uznane za nie podatkowe należności budżetowe, ponieważ nie wpływają do budżetu Państwa, a są przeznaczone na odrębny fundusz celowy, a mianowicie Fundusz Ochrony Środowiska.

Sprzeciwu, wyrażanego w trybie art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, nie można traktować jako środka uniwersalnego powodującego zatrzymanie budowy lub robót budowlanych wymagających zgłoszenia bez prawnego uzasadnienia zastosowania tego sprzeciwu. Środek ten może mieć zastosowanie tylko w uzasadnionych przypadkach, wymaga to jednak dokonania

Zgodnie z przepisami art. 113 par. 1 Kpa oraz art. 126 Kpa instytucja sprostowania błędów pisarskich i rachunkowych oraz innych oczywistych pomyłek ma zastosowanie w przypadku wydanych przez organ decyzji oraz postanowień. Nie ma natomiast zastosowania do upomnienia, poprzedzającego wszczęcie postępowania egzekucyjnego, które nie należy do tych kategorii aktów administracyjnych.

Kompetencja rady powiatu do uchwalania budżetu - stosownie do art. 12 pkt 5 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1592 ze zm./ - obejmuje także prawo do dokonania w nim zmian po jego uchwaleniu, jednakże z zachowaniem ustawowych z zachowaniem ustawowych kompetencji zarządu powiatu, co do inicjatywy oraz propozycji zmian /art. 55 ust. 1 i art. 60 ust.

Jeżeli podanie w imieniu strony wnosi osoba prawna, to obowiązkiem organu administracji publicznej, wynikającym z art. 64 par. 2 Kpa, jest wezwanie strony do przedłożenia pełnomocnictwa odpowiadającego wymogom określonym w art. 33 par. 1 Kpa z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Nadto, z art. 9 Kpa wyprowadzić należy obowiązek poinformowania strony

Wynik kontroli wskazujący uchybienia w samoobliczeniu podatku oraz nieprawidłowości w rekonstrukcji podstaw opodatkowania, który odtwarza podstawy opodatkowania w celu określenia wysokości straty poniesionej w roku podatkowym, stanowi istotnościowo pierwszoinstancyjną decyzję administracyjną, którą Inspektor Kontroli Skarbowej powinien wydać na podstawie art. 24 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.

Cofnięcie odwołania przez stronę nie zwalnia organu odwoławczego z obowiązku oceny decyzji organu pierwszej instancji w zakresie jej zgodności zarówno z prawem, jak i z interesem społecznym, a zatem nie prowadzi wprost do umorzenia postępowania odwoławczego.

Zmiana decyzji ostatecznej w trybie art. 154 par. 1 Kpa nie może prowadzić do wydania decyzji sprzecznej z prawem. Słuszny interes strony w rozumieniu art. 154 par. 1 Kpa musi być bowiem rozumiany jako interes znajdujący oparcie w obowiązujących przepisach prawa.

Zajęcie przez organ gminy stanowiska w formie postanowienia stanowiącego porozumienie w rozumieniu art. 40 ust. 3c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ o treści odpowiedniej dla decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, do wydania której ustawą upoważniony jest organ gminy, na terenie której znajdować się ma większa

Nie w każdej sytuacji straty w środkach obrotowych powinny być uznane za koszt uzyskania przychodów. Straty muszą być zawsze rzeczywiste i prawidłowo udokumentowane.

Na etapie postępowania o udzielenie pozwolenia na użytkowanie w oparciu o art. 55 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm. tj. po nałożeniu przez nadzór budowlany obowiązku dokonania określonych czynności w trybie procedury legalizacyjnej/, organ architektoniczno-budowlany może dokonać jedynie sprawdzenia zgodności wykonanych robót z dokumentacją

Do obiektów budowlanych lub ich części, których nakazano rozbiórkę, a które nie są budynkami w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, przy nakładaniu grzywny w celu przymuszenia nie można stosować przepisu art. 121 par. 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./. Ustalając

Żaden przepis prawa nie zakazuje wprost używania przez pracowników w pracy wrotek lub innego podobnego sprzętu służącego szybkiemu przemieszczaniu się. Dopuszczalność wyposażenia pracowników w tego typu sprzęt może być jednak oceniana z punktu widzenia ciążącego na pracodawcy generalnego obowiązku zapewnienia pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.

1. Unormowanie art. 233 Kpa, mimo zamieszczenia w Dziale VIII Kpa, dotyczącym skarg i wniosków dotyczy kwestii procesowych i wskazuje na możliwość wszczęcia przez organ postępowania z urzędu, gdy skarga /zawiadomienie/ pochodzi od osoby trzeciej nie będącej stroną. Użycie w dyspozycji słowa "może" wyraźnie stanowi, iż nie mamy do czynienia z obowiązkiem organu, czy też z wszczęciem postępowania w rozumieniu

Przewidziany w art. 160 par. 5 Kpa trzyletni termin przedawnienia roszczeń o odszkodowanie jest terminem należącym do prawa cywilnego jako przepisów prawa materialnego, nie zaś do prawa procesowego /formalnego/. W razie uchybienia tego terminu nie ma zastosowania przepis art. 58 Kpa.

Nie kwestionując faktu, że generalnie zakwestionowane koszty /dotyczące usług konsultingowych/ mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, to należy podnieść, że to podatnik, który z tego faktu wywodzi swoje uprawnienia winien wykazać ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zwrot "w celu" użyty w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych

Zawiadomienia o sposobie załatwienia skargi, w rozumieniu art. 238 par. 1 Kpa, nie można uznać za inny akt lub czynność z zakresu administracji publicznej dotyczący przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa i to niezależnie od formy, w jakiej zostało wydane. Zawiadomienie takie nie dotyczy bowiem przyznania ani stwierdzenia, czy też uznania uprawnienia

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego jednolicie przyjmuje się, że zaniedbanie pracownika odpowiedzialnego za sprawy wpływającej korespondencji, obciążają osobę prawną (pracodawcę) zatrudniającą tego pracownika.

Na postanowienie pozytywne o dopuszczeniu organizacji społecznej do udziału w postępowaniu na prawach strony zażalenie nie służy, gdyż nie zostało ono przewidziane w art. 31 par. 2 Kpa, a na wydane w toku postępowania postanowienie służy stronie zażalenie tylko wówczas gdy Kodeks tak stanowi /art. 141 Kpa/.

Skierowanie decyzji do rodzica zastępczego, który w świetle przepisów art. 98 par. 1, art. 101 par. 1 i art. 112[1] ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy /Dz.U. nr 9 poz. 59 ze zm./ nie jest ustawowym przedstawicielem małoletniego umieszczonego w rodzinie zastępczej, jest równoznaczne ze skierowaniem decyzji do osoby nie będącej stroną w sprawie oraz dotknięte jest wadą wskazaną