Art. 61 i art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ odnoszą się do obiektów budowlanych do których niewątpliwie należy zaliczyć linię energetyczną SN, natomiast w przypadku spełnienia przesłanek zawartych w art. 66 cyt. ustawy właściwy organ zobowiązany jest do interwencji, albowiem celem tej regulacji jest zapewnienie bezpiecznego użytkowania

Treść prawa do domu jednorodzinnego wyznaczają przepisy art. 232 par. 4 w związku z art. 213 par. 4 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo Spółdzielcze /t.j. Dz.U. 1995 nr 54 poz. 288 ze zm./ i obejmuje ono prawo do używania przydzielonego domu. Do chwili przeniesienia na członka spółdzielni prawa własności domu i użytkowania wieczystego gruntu, wyłącznym użytkownikiem wieczystym gruntu i właścicielem

W sytuacji, gdy określona osoba została uznana za stronę postępowania w decyzji o warunkach zabudowy terenu, wyłączenie jej z postępowania dotyczącego zmiany tej decyzji stanowiło naruszenie art. 61 par. 4 i art. 10 Kpa.

Zasada celowości prowadzenia postępowania egzekucyjnego, o której mowa w art. 7 par. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ odróżnia to postępowanie od postępowania typu represyjnego /karnego/. W demokratycznym państwie prawa niedopuszczalne jest takie zachowanie urzędu skarbowego, przed którym toczy się postępowanie o rozłożenie

Bez uprzedniego uzyskania decyzji opartej o przepis art. 36a ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ o zmianie pozwolenia na budowę nie można stosować przepisów art. 51 prawa budowlanego.

Skoro brak było dowodu, że zakupione materiały nie zostały użyte do modernizacji pomieszczeń mieszkalnych, to zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do odmowy uznania przedmiotowego wydatku za modernizację mieszkania.

Decyzja o sprzeciwie wniesionym w razie zgłoszenia zamiaru budowy organowi architektoniczno-budowlanemu może być zmieniona lub uchylona w trybie art. 155 Kpa. W określonych okolicznościach zrealizowanie budowy lub jej rozpoczęcie mimo wniesienia sprzeciwu, nie daje podstaw do uznania, że postępowanie w sprawie zmiany lub uchylenia decyzji o sprzeciwie, w trybie art. 155 Kpa, jest bezprzedmiotowe /art

Uregulowania ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. 2000 nr 71 poz. 838 ze zm./ obowiązek "wykonania robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających" nakładają na zarządcę drogi /art. 20 pkt 11 ustawy/. Dla nałożenia zatem tego obowiązku konieczne jest ustalenie w czyim zarządzie pozostaje uszkodzony odcinek drogi, bowiem tylko podmiot mający drogę w zarządzie może

1. Naruszenie treści art. 107 par. 1 i par. 3 Kpa - z powodu sporządzenia ogólnikowego uzasadnienia decyzji - nie może stanowić przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji. Trudno bowiem zgodzić się z poglądem, iż wydane na urzędowych formularzach decyzje obarczone są tego rodzaju wadami oraz że stanowi to rażące naruszenie prawa w świetle art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. Za rażące naruszenie prawa można

Zawarcie umowy przedwstępnej zobowiązującej do zniesienia współwłasności nieruchomości poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali nie stanowiło przeszkody w nabyciu prawa do ulgi, przewidzianej w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2000 r. /art. 1 pkt 25 i art. 8 ustawy

Zawarta w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ regulacja, wyraźnie przewidziane w nim obowiązki utrzymania obiektu w należytym stanie technicznym nakłada na właściciela lub zarządcę i brak jest jakichkolwiek przesłanek stosowania wykładni rozszerzającej i objęcia tym obowiązkiem innych osób, w tym dzierżawcę. Wymienione przepisy nie wiążą

1. Za niedopuszczalną uznać należy sprzeczność wynikającą z uznania samego projektu za zgodny z prawem i jednoczesnego uznania za niezgodną z prawem realizację tego obiektu. Obie te fazy procesu inwestycyjnego /projektowanie i realizacja/ muszą znajdować się w kręgu zainteresowania organu, a ocena ich zgodności z prawem musi być spójna. 2. Fakt, że ustanowienie służebności dojazdu nie leży w kompetencjach

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. W tym zakresie obowiązuje zatem zasada memoriałowa. Przychód z dopłat do biletów nie powinien być zatem ustalony

Doradca podatkowy nie może być pełnomocnikiem przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie skargi na decyzję organu celnego.

Przepis art. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nakładający obowiązek właściwego projektowania obiektu budowlanego, w sposób zapewniający określony ład architektoniczny, jakkolwiek może łączyć się w praktyce z przepisami dotyczącymi rozwiązań zapewniających ochronę interesów osób trzecich, stanowi odrębną normę prawną, regulującą zasady projektowania

Termin "technik budowlany" i "technik budownictwa" nie są tożsame.

Zmiana zagospodarowania terenu polega nie tylko na zmianie fizycznego ukształtowania terenu ale także na zmianie dotychczasowych funkcji terenu.

Artykuł 89 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ nie ma zastosowania do wyrażania zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy w trybie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1590 ze zm./.

Istota współdziałania w formie opinii sprowadza się do obowiązku współdziałania przed podjęciem działania w celu umożliwienia przedstawienia przez organ lub inną jednostkę opinii w sprawie. Niezasięgnięcie opinii jest istotnym naruszeniem prawa. Sanacja tej wadliwości po podjęciu działania nie może mieć znaczenia prawnego dla oceny zgodności tego działania z przepisami prawa.

Nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ jest zarówno przeznaczenie zysku lub części zysku na określone fundusze w drodze uchwały zgromadzenia wspólników podjętej na podstawie art. 191 par. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 czerwca 1934 r.

Procedura wyjaśniania wątpliwości prawnych, o jakiej stanowi art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, zastosowana w trakcie rozstrzygania konkretnej sprawy ma niewątpliwie charakter wyjątkowy, podobnie jak procedura rozstrzygania takiej sprawy przez skład siedmiu sędziów, o czym stanowi przepis art. 49 ust. 1 tej ustawy. Jak to

Upływ 5 lat od dnia zakończenia budowy obiektu, przy jednoczesnym braku naruszenia przepisów o zagospodarowaniu przestrzennym, uniemożliwia wydanie nakazu rozbiórki, ale właściciel zobowiązany jest wówczas uzyskać pozwolenie na użytkowanie tego obiektu, pod rygorem odpowiedniego zastosowania art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. Obowiązek uzyskania pozwolenia

Przeciwdziałanie bierności organów administracji w egzekwowaniu wykonania postanowienia o wstrzymaniu prowadzenia uciążliwych dla otoczenia usług blacharsko-lakierniczych, może nastąpić m.in. poprzez wniesienie do sądu administracyjnego skargi na bezczynność w prowadzeniu postępowania egzekucyjnego. Skarżącym przysługują również odpowiednie roszczenia cywilnoprawne określone w przepisach kodeksu cywilnego

Nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej wartość nieodpłatnych świadczeń uzyskanych przez podatnika w związku z udzieleniem mu przez osoby fizyczne nieoprocentowanych pożyczek pieniężnych, przeznaczonych na spłatę kredytu bankowego, a nie na działalność gospodarczą, stanowiącą źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych