1. Na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 i art. 43 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ rada gminy może ustalać zasady określania stawek czynszu dzierżawnego za grunty komunalne bądź ustalać te stawki w formie aktów kierownictwa wewnętrznego, to jest aktów normatywnych skierowanych do podległych jednostek organizacyjnych. Rada gminy

Dopiero postanowienie organu zażaleniowego w sprawie zarzutów /art. 32 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./, jako ostateczne, może być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 196 par. 3 i art. 198 Kpa/.

Praca wnioskodawcy w charakterze prokuratora nie stanowi negatywnej przesłanki do wpisania go na listę radców prawnych, natomiast stanowi negatywną przesłankę do wykonywania zawodu radcy prawnego.

1. Brak jest podstaw do twierdzenia, że sformułowanie użyte w art. 196 par. 3 pkt 2 Kpa wyłącza dopuszczalność skargi wierzyciela na postanowienia organu egzekucyjnego w sprawie eksmisji z lokalu wydane z urzędu na podstawie art. 56 par. 1 pkt 5 w zw. z art. 29 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ i art. 64 ust. 2 ustawy

Praca wnioskodawcy w charakterze prokuratora nie stanowi negatywnej przesłanki do wpisania go na listę radców prawnych, natomiast stanowi negatywną przesłankę do wykonywania zawodu radcy prawnego.

Ustalanie cen za pobór wody i odprowadzane ścieki należy do właściwości rady gminy. Stwierdzenie nieważności uchwały rady miejskiej wyłącznie na tej podstawie, że rada miejska zróżnicowała wysokość opłat za wodę i wprowadzanie ścieków dla większej liczby grup podmiotów niż gospodarstwa domowe i inni odbiorcy z pominięciem materialnoprawnych przesłanek kształtowania tych opłat, nie znajduje dostatecznej

Za niesłuszny uznać należy pogląd Sądu Najwyższego wypowiedziany w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 1982 r. V KRN 50/82, opublikowany w urzędowym zbiorze orzeczeń (OSNKR 1982, nr 6, poz. 39), że nie można się powoływać na nieświadomość bezprawności czynu, jeżeli określone w dekrecie zakazy i nakazy zostały przed ogłoszeniem aktu prawnego w Dzienniku Ustaw podane do publicznej wiadomości przez

1. Nieuiszczenie opłaty od środka odwoławczego skutkuje ściągnięcie tej opłaty w trybie przepisów o egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych /art. 265 Kpa/, nie stanowi natomiast podstawy do uznania odwołania za niedopuszczalne. 2. Postanowienie o pozostawieniu bez rozpoznania odwołania z powodu nie uiszczenia w terminie opłaty jest równoznaczne ze stwierdzeniem niedopuszczalności odwołania

Przedmiotem skargi do sądu administracyjnego może być rozstrzygnięcie nadzorcze stwierdzające nieważność uchwały organu gminy, a nie zaniechanie - obojętnie, w jakiej formie wyrażone - wydania przez organ nadzoru takiego rozstrzygnięcia, przy czym legitymacja do wniesienia skargi przysługuje wyłącznie gminie lub związkowi komunalnemu /art. 8 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Pełnomocnik procesowy przedsiębiorstwa, któremu udzielił pełnomocnictwa tymczasowy kierownik, nie może zawrzeć ugody sądowej w sprawie o roszczenia majątkowe tego kierownika, wynikające jego żądania nawiązania stosunku pracy z tym przedsiębiorstwem

Statut gminy nie może wprowadzać, a rada gminy nie może stosować trybu odwoływania zarządu gminy, który byłby sprzeczny z zasadą określoną w art. 18 ust. 4 ustawy o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, także wówczas, gdy przyczyną odwołania zarządu byłoby nieudzielenie zarządowi absolutorium.

W przypadku gdy akt notarialny zawarty został w oparciu o nieprawomocną decyzję wójta gminy ustalającą kandydata na nabywcę nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi a organ odwoławczy uchylił po zawarciu tego aktu powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania - wójt gminy winien w oparciu o treść przepisu art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa zawiesić postępowanie w sprawie do czasu rozstrzygnięcia

Artykuł 9 ust. 4 ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianach w organizacji i działalności spółdzielczości (Dz.U. nr 6, poz. 36 z późn. zm.), który w razie podjęcia przez walne zgromadzenie spółdzielni uchwały odmawiającej jej podziału daje podstawę do żądania od sądu wydania orzeczenia zastępującego uchwałę o podziale, stanowi też podstawą – w razie podjęcia przez walne zgromadzenie spółdzielni uchwały

Stosownie do art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ zawieszenie prawa do wykonywania zawodu następuje w wypadku podjęcia pracy w organach wymiaru sprawiedliwości, w organach ścigania lub notariacie co oznacza, iż wpisanie sędziego, prokuratora i innych osób, wymienionych w art. 26 tej ustawy, może nastąpić tylko z jednoczesnym zawieszeniem

Przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ oraz przepisy ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124/ nie zawierają zakazu łączenia stanowiska zastępcy burmistrza ze stanowiskiem sekretarza gminy.

1. Stwierdzenie, że nieruchomość jest zbędna na cel uzasadniający wywłaszczenie - lub obecnie - cel określony w decyzji o wywłaszczeniu /art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 30 poz. 127/ oznacza, iż nieruchomość jest nadal we władaniu Skarbu Państwa. 2. Postępowanie administracyjne o zwrot wywłaszczonej nieruchomości podlega

Wygaśnięcie stosunku pracy na podstawie art. 33 art. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. nr 21, poz. 124) wyłącza zastosowanie art. 177 § 3 kodeksu pracy.

Do czasu doręczenia decyzji stronie lub jej ogłoszenia, organ administracji nie jest związany swoją decyzją, może ją zmienić w dowolny sposób.

"Argumentacja celowościowa" mająca usprawiedliwiać rażące naruszenie prawa, godzi w autorytet samych organów administracji, które zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego /t.j. Dz.U. 1980 nr 9 poz. 26 ze zm./ działają na podstawie przepisów prawa oraz stoją na straży praworządności /art. 7 Kpa/.

Sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia, jest wyłączony na podstawie art. 30 § 1 pkt 7 k.p.k. od dalszego udziału w sprawie nie tylko wówczas, gdy orzeczenie to zostało uchylone przez sąd odwoławczy a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania, ale także wtedy, gdy orzeczenie to „traci moc” na podstawić przepisu ustawy, wskutek wniesienia przez stronę sprzeciwu od tego orzeczenia.

1. Wynikający z treści art. 4 lit. a Konwencji o przekazywaniu osób skazanych na karę pozbawienia wolności w celu odbycia kary w państwie, którego są obywatelami, sporządzonej w Berlinie dnia 19 maja 1978 r. (Dz.U. z 1980 r., nr 8, poz. 21), warunek „podwójnej karalności” czynu dotyczy wszelkich typów przestępstw, a zatem również przestępstw skarbowych (w tym celnych i dewizowych). 2. Sąd państwa przejmującego

1. Ocena przyczyn wznowienia postępowania przed wydaniem postanowienia o wznowieniu postępowania jest niedopuszczalna. 2. Przesłanką odmowy wznowienia postępowania /art. 149 par. 3 Kpa/ nie może być negatywny wynik ustaleń co do przyczyn wznowienia; może natomiast być żądanie wznowienia postępowania z przyczyny innej niż wymienione enumeratywnie w art. 145 par. 1 Kpa.