Przepis art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym nie wymaga identyczności stron.

Sprawa z powództwa spółdzielni mieszkaniowej przeciwko wykonawcy robót budowlanych o roszczenia z tytułu rękojmi za wady fizyczne obiektu budowlanego jest sprawą gospodarczą w rozumieniu art. 4791 § 1 k.p.c.

Art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie stanowi podstawy do ustalania przez radę gminy opłat za korzystanie z cmentarza komunalnego. Opłaty za miejsce na cmentarzach mają prawo pobierać Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej lub inne jednostki sprawujące zarząd cmentarzem. Jeżeli natomiast na danym terenie nie ma jednostek, które sprawują

1. W sytuacji, gdy Wojewódzka Komisja Poborowa, uwzględniając żądanie skargi o uchylenie zaskarżonego do sądu administracyjnego orzeczenia Rejonowej Komisji Poborowej uchyliła to orzeczenie, jednakże w następstwie tego nie orzekła o skierowaniu poborowego do służby zastępczej bądź o uchyleniu również orzeczenia Rejonowej Komisji i przekazaniu tejże Komisji sprawy do ponownego rozpatrzenia - orzeczenie

W razie, gdy wspólnik pokrywa swój udział w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością wkładami niepieniężnymi w postaci prawa użytkowania wieczystego gruntu (własności nieruchomości) – konieczne jest zawarcie odrębnej umowy w formie aktu notarialnego dla przeniesienia tego prawa na rzecz spółki po jej zarejestrowaniu przez Sąd. Wszczęcie postępowania o rozwiązanie spółki nie stoi na przeszkodzie dochodzenie

Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji naczelnika miasta wydanej przed dniem 27 maja 1990 r. jest postępowaniem w nowej sprawie administracyjnej, należącej - jeśli dotyczy sprzedaży mienia obecnie komunalnego - do zadań własnych gminy; w sprawie tej zgodnie z art. 17 pkt 1 Kpa organem wyższego stopnia jest kolegium odwoławcze przy sejmiku samorządowym.

Dopuszczalne jest kwestionowanie przez członka spółdzielni mieszkaniowej w procesie wytoczonym przeciwko niemu o zapłatę należności z tytułu opłat eksploatacyjnych podwyższenia tych opłat przez właściwy organ spółdzielni także na tej podstawie, iż ustalenie tych opłat zostało zawyżone w stosunku do rzeczywistych kosztów eksploatacji i remontów spółdzielczych zasobów mieszkaniowych; odmówić udzielenia

l. W razie równoczesnego złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy /art. 127 par. 3 Kpa/ i skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego pierwszeństwo ma wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. 2. Złożenie przez stronę wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy /art. 127 par. 3 Kpa/ nie stanowi podstawy do odrzucenia skargi przez sąd administracyjny /art. 204 par. 1 w związku z art. 198 Kpa/.

W sprawach ze stosunku służbowego policjantów decyzje administracyjne wydaje się tylko w przypadkach mianowania policjanta, przenoszenia oraz zwolnienia ze stanowiska /art. 32 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz.U. nr 30 poz. 179/. Delegowanie policjanta i odwoływanie z delegacji następuje w formie aktu administracyjnego nie będącego decyzją w rozumieniu art. 104 lub art. 105 Kpa.

Z mocy art. 40 ust. 2 pkt 3 ustawy samorządowej organy gminy są upoważnione do wydawania przepisów gminnych w zakresie zarządu mieniem gminy, przez co należy rozumieć również ustalenie ogólnych reguł gospodarowania, dysponowania i wykorzystywania lokali użytkowych w budynkach komunalnych. Ustalenie stawek czynszu najmu i dzierżawy wynika zaś z uprawnień do stanowienia przepisów powszechnie obowiązujących

W świetle art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa, decyzja wydana w I instancji przez niewłaściwy organ administracyjny, jako nieważna podlega w toku postępowania odwoławczego uchyleniu przez organ odwoławczy na podstawie art. 138 par. 2 Kpa celem ponownego rozpatrzenia przez właściwy organ administracji. W takiej sytuacji organ odwoławczy nie może orzekać w oparciu o art. 138 par. 1 Kpa.

Decyzja organu drugiej instancji o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie nie zakończonej jeszcze decyzją organu pierwszej instancji rażąco narusza art. 138 Kpa, jest więc nieważna z mocy art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Skarżący uchwałę organu gminy dopełnia warunku wezwania do usunięcia naruszenia, skoro zwrócił się o uchylenie uchwały do wojewody, jako do organu nadzoru /art. 86 i art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. W świetle art. 1 i art. 4 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych /Dz.U. nr 95 poz. 234/, a przede wszystkim art. 216a par. 2

Koszt wyceny przez biegłego wartości majątku spadkowego należy zaliczyć do kosztów postępowania, na takie postanowienie zaś przysługuje skarga do sądu administracyjnego /art. 196 par. 3 pkt 1 Kpa/.

Nie jest dopuszczalna taka interpretacja jakiegokolwiek przepisu prawa, która by naruszała zagwarantowane konstytucyjnie prawa obywatelskie lub była sprzeczna z ratyfikowanymi przez Polskę aktami międzynarodowymi, a także pozostawała w sprzeczności z innymi przepisami obowiązujących ustaw.

Jeżeli przedmiotem uchwały zarządu gminy jest władcze i jednostronne rozstrzygnięcie o prawach lub obowiązkach indywidualnych jednostki, uchwała ta jest decyzją administracyjną w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Wyłącza to możliwość zaskarżenia jej do Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Wymienione w art. 18 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ uprawnienie rady gminy do uchwalenia statutu gminy i jego zmiany należy rozumieć jako prawo do takiej regulacji organizacji wewnętrznej oraz trybu prac rady /art. 22 tej ustawy/, która nie jest sprzeczna z przepisami ustawy.

1. Uchwała rady gminy w sprawie minimalnych stawek czynszowych za najem lokali użytkowych ma charakter przepisów gminnych. 2. O nieważności uchwały rady gminy nie może stanowić błędne powołanie w niej podstawy prawnej.

Uchwała rady gminy upoważniająca zarząd gminy do ustalenia stawek czynszowych w wypadku wyłączenia przetargu jest uchwałą w sprawie z zakresu administracji publicznej.

W sprawie określonej w art. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) opłaty poniesione przez wnioskodawcę na rzecz zespołu adwokackiego w związku z ustanowieniem przez niego swego pełnomocnika nie należą do kosztów postępowania w rozumieniu art. 13 tej ustawy

I. Artykuł 1 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) odnosi się również do orzeczeń, o których jest mowa w tym przepisie, wydanych z powodu działalności na rzecz niepodległości Polski prowadzonej przed 1 stycznia 1944 r. II. Do uznania za nieważne orzeczenia

1. Wadliwą decyzję ostateczną można wzruszyć tylko w drodze nadzwyczajnych środków prawnych, a nie w drodze sprostowania na podstawie art. 113 par. 1 Kpa. 2. Przydzielenie innego pomieszczenia zastępczego na podstawie postanowienia "o sprostowaniu oczywistej pomyłki" /art. 113 par. 1 Kpa/ oznacza zmianę rozstrzygnięcia co do istoty.

Rozporządzenie o prawach i obowiązkach pracowników Polskich Kolei Państwowych normuje tylko "niektóre" ich prawa i obowiązki /art. 298 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy - Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./, w pozostałym zaś zakresie, stosownie do dyspozycji art. 5 Kp, mają zastosowanie odpowiednie przepisy Kodeksu pracy, w szczególności art. 8 tego Kodeksu. Przepis ten zastosowany do par. 2