Zgodnie z art. 11 Kpc, ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym, a w związku z art. 211 Kpa - również Naczelny Sąd Administracyjny. Skoro nie mogą być kwestionowane ustalenia takiego wyroku co do faktu trudnienia się nielegalnym handlem wódką przez stronę postępowania podatkowego, należy uznać, że działalność

1. Organ administracji, który wydał decyzję o rozwiązaniu umowy i zarządził odebranie terenu państwowego oddanego uprzednio osobie fizycznej w użytkowanie wieczyste na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /t.j. Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./, nie jest właściwy do ustalania wysokości wynagrodzenia za budynki i inne urządzenia wzniesione na

1. Teza, że ubiegający się o nabycie gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi był w dniu orzekania przez organ administracji nadal dzierżawcą tych gruntów z mocy art. 674 w zw. z art. 694 Kc, pomimo wygaśnięcia terminu oznaczonego w umowie, i w związku z tym korzysta z pierwszeństwa przewidzianego w par. 12 ust. 2 pkt 1 zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu

Warunkiem uzasadniającym cofnięcie przez organ administracji rzemieślnikowi zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej jest, aby skargi na rzetelność wykonywania produkcji lub świadczenie usług były uzasadnione. Jest zatem obowiązkiem organu ustalenie w postępowaniu dowodowym zasadności skarg, przyczyn i okoliczności ich powstania, z uwzględnieniem całokształtu działalności rzemieślnika /art

Nie jest decyzją administracyjną odmowa organu administracji państwowej zawarcia umowy dzierżawy gruntów Państwowego Funduszu Ziemi, mimo że zasady wydzierżawiania tych gruntów zostały uregulowane zarządzeniem nr 113 Ministra Rolnictwa z dnia 19 sierpnia 1971 r. w sprawie wydzierżawiania i wynajmowania nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi /Dz.Urz. MR nr 10 poz. 72/.

1. Ogólne sformułowanie treści art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 10 poz. 56/ oraz wydanych na tej podstawie przepisów wykonawczych stwarza możliwości zwolnienia od należności celnych bez względu na podstawę prawną ich wymierzenia, a więc również wówczas, gdy jest to związane z przekształceniem się odprawy celnej warunkowej w odprawę ostateczną. 2. Prowadząc postępowanie

1. Decyzja odmawiająca przyznania uprawnienia do prowadzenia działalności gospodarczej osobie spełniającej warunki określone przez art. 6 ust. 1 może być wydana tylko wówczas, gdy zachodzą okoliczności wskazane taksatywnie w art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /Dz.U. nr 27 poz. 158

1. Organ administracji państwowej, wydając decyzję o cofnięciu kierowcy prawa jazdy na podstawie przepisu art. 20 ust. 3 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 27 listopada 1961 r. o bezpieczeństwie i porządku ruchu na drogach publicznych /Dz.U. nr 53 poz. 295 ze zm./, nie może przyjmować w postępowaniu administracyjnym dowodu z wyroku sądu lub orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń uznających kierowcę winnym

W rozumieniu art. 61 Kpa odprawa celna warunkowa wszczyna postępowanie administracyjne. Późniejszy wymiar należności celnej za przedmioty odprawione warunkowo, a pozostawione za granicą jest kontynuacją postępowania administracyjnego wszczętego w dniu dokonania odprawy celnej warunkowej.

1. Jeżeli osoby ubiegające się o nabycie gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi odpowiadają tej samej kolejności pierwszeństwa lub nie spełniają warunków określających kolejność pierwszeństwa ustalonego w par. 12 ust. 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/, przy ustalaniu kandydata na nabywcę

Decyzja Komisji Odwoławczej przy Urzędzie Patentowym PRL odmawiająca wznowienia postępowania w sprawie o uznanie projektu za projekt racjonalizatorski nie podlega rozpoznaniu przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Przepisy ustawy z dnia 29 marca 1962 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 20 poz. 90 ze zm./, jak również przepisy rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Komunalnej z dnia 8 lutego 1963 r. w sprawie ochrony dróg publicznych i technicznych urządzeń drogowych /Dz.U. nr 8 poz. 48/ nie dają organowi administracji podstaw do ograniczenia uprawnień właściciela nieruchomości do postawienia na tej