Wyrok NSA z dnia 27 listopada 2019 r., sygn. II FSK 1268/19
Podatek dochodowy od osób fizycznych
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Anna Dumas, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "A. [...]" s.c. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 12 marca 2019 r. sygn. akt I SA/Rz 1227/18 w sprawie ze skargi "A. [...]" s.c. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 18 października 2018 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności płatnika z tytułu niepobranych i niewpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za poszczególne miesiące w latach 2012-2013 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. [...] s.c. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, wyrokiem z 12 marca 2019r., sygn. akt I SA/Rz 1227/18 (podobnie, jak pozostałe powoływane orzeczenia, dostępny: http://orzeczenia.nsa.gov.pl), oddalił skargę A. [...] Spółka cywilna (dalej: Skarżący) na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z 18 października 2018r., w przedmiocie odpowiedzialności Skarżących jako płatnika z tytułu niepobranego i niewpłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych za miesiące od maja do grudnia 2012r. oraz od stycznia do kwietnia 2013r.
We wniesionej skardze kasacyjnej od powyższego wyroku, Skarżący zarzucili naruszenie:
I. prawa materialnego:
1/ art. 31, art. 32 ust. 1 pkt 1 i pkt 2, art. 38 ust. 1, ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018r. poz. 1509 ze zm. - dalej: u.p.d.o.f.) w zw. z art. 2 i 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2018r. poz. 917 ze zm. - dalej: k.p.) w zw. z art. 8 i art. 30 § 1 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018r. poz.800 ze zm. - dalej: O.p.) poprzez błędną wykładnię pojęć "pracodawca", "zakład pracy", "pracownik", a w konsekwencji błędne zastosowanie pojęcia "płatnik"; Sąd pierwszej instancji przyjął błędnie stanowisko, powielając tym stanowisko organów podatkowych, iż Skarżący pozostawali płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od wynagrodzeń wypłacanych osobom, którzy na podstawie porozumienia zawartego w dniu 1.02.1012r. z R. sp. z o.o., zostali przejęci przez nowego pracodawcę (R. sp. z o.o.);
2/ art. 31, art. 32 ust. 1 pkt 1 i pkt 2, art. 38 ust. 1, ust. 1a u.p.d.o.f. w zw. z art. 231 k.p. w zw. z art. 2, art. 3, art. 9 i art. 13 ustawy z dnia 9 lipca 2003r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz.U. z 2018r. poz. 594 ze zm. - dalej: u.z.p.t.) poprzez ich niezastosowanie, a tym samym powielenie błędu organów podatkowych, pomimo iż zachodzą przesłanki do uznania spółek R. sp. z o.o./K.sp. z o.o. za agencje pracy tymczasowej, Skarżących za pracodawcę-użytkownika, a pracowników wykonujących pracę u Skarżących za pracowników tymczasowych;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
