Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2018 r., sygn. I OSK 1671/17
Drogi publiczne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędzia del. WSA: Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. R. i S. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 marca 2017 roku sygn. akt VII SA/Wa 912/16 w sprawie ze skargi A. R. i S. R. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lutego 2016 roku znak: [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi krajowej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 marca 2017 roku sygn. akt VII SA/Wa 912/16 na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016, poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę A. R. i S. R. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lutego 2016 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi krajowej nr [...] do działek nr [...] i nr [...] przy ul. B. w S. Zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o art. 29 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015r., poz. 460 ze zm., dalej u.d.p.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 k.p.a.
Skargę kasacyjną od tego wyroku złożyli A. R. i S. R., zaskarżając go w całości i wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucili naruszenie prawa materialnego, tj. § 77 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 1999 r., Nr 43, poz. 430, ze zm., dalej: rozporządzenie) w zw. z § 9 ust. 1 pkt 3 i § 113 ust. 7 tego rozporządzenia poprzez ich niezastosowanie, a w konsekwencji błędne przyjęcie, iż wyrażenie zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi krajowej nr [...] do działek nr [...] i [...] spowoduje zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego, podczas gdy z materiałów przedłożonych w toku postępowania wynika, iż wybudowanie zjazdu upłynniłoby ruch drogowy i zniwelowało występowanie kolizji drogowych, wpływając tym samym na poprawę bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zarzucono ponadto naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (dalej: p.u.s.a.) w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 7 k.p.a. w zw. z art. 29 ust. 1 i 4 u.d.p. polegające na zaniechaniu wyjaśnienia wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności oraz ocenie dowodów wykraczającej poza reguły swobodnej oceny, jak również na automatycznym przyjęciu, że udzielenie zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego spowoduje zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego bez uprzedniego przeprowadzenia wnikliwego postępowania dowodowego, w tym braku dokładnych ustaleń faktycznych dotyczących bezpieczeństwa i zagrożenia ruchu drogowego na ul. B. w S.; art. 1 § 1 i 2 p.u.s.a. w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 7, art. 77 § 1, art. 107 § 3 k.p.a. w związku z § 9 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia polegające na oddaleniu skargi oraz nieuchyleniu decyzji Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, pomimo iż decyzja ta została wydana bez zebrania i rozważenia pełnego materiału dowodowego, w tym pominięcie podnoszonych przez skarżących okoliczności, że budowa zjazdu publicznego nie spowoduje zwiększenia zagrożenia bezpieczeństwa dla ruchu drogowego, jak również okoliczności, iż z przedstawionych przez skarżących rozwiązań wynika, iż może przyczynić się do zwiększenia bezpieczeństwa ruchu na tym obszarze, co skutkowało niewskazaniem w uzasadnieniu decyzji, na jakich dowodach organ oparł ustalenia faktyczne sprawy; art. 1 § 1 i 2 p.u.s.a. oraz art. 3 § 1 p.p.s.a. w zw. art. 8 k.p.a. poprzez nienależyte wykonanie obowiązku kontroli, a w konsekwencji naruszeniu przez organ zasady równego traktowania obywateli w ten sposób, że odmówiono skarżącym możliwości lokalizacji zjazdu publicznego na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej, podczas gdy wszystkie sąsiednie nieruchomości mają urządzone zjazdy (w tym zjazdy o charakterze publicznym) utrwalone podczas ostatniego remontu drogi, co stanowi rażące naruszenie zasady budzenia zaufania uczestników postępowania administracyjnego do organów władzy publicznej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
