Wyrok NSA z dnia 25 września 2015 r., sygn. II FSK 1264/15
Istota opłaty legalizacyjnej wyklucza możliwość zastosowania art. 67a § 1 Ord. pod., pomimo odesłań zawartych w art. 49 ust. 2 Prawa budowlanego i art. 59g ust. 5 tej ustawy.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędziowie: NSA Jacek Brolik, NSA Andrzej Jagiełło (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 25 września 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.C. i K.C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 stycznia 2015 r. sygn. akt VII SA/Wa 2109/14 w sprawie ze skargi A.C. i K.C. na decyzję Ministra Finansów z dnia 30 lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie umorzenia opłaty legalizacyjnej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A.C. i K.C. na rzecz Ministra Finansów kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1.1 Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 stycznia 2015 r., sygn. akt VII SA/Wa 2109/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. C. i K. C. (dalej: skarżący) na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie umorzenia opłaty legalizacyjnej.
1.2 Sąd pierwszej instancji wskazał, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w B. ustalił dla podatników opłatę legalizacyjną w wysokości 50.000 zł z tytułu budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z garażem w miejscowości. Następnie skarżący zwrócili się do Wojewody K. z wnioskiem o umorzenie ustalonej opłaty legalizacyjnej. W uzasadnieniu wskazali, że zostali oszukani przez K. i L. K. w zakresie sfałszowania decyzji o pozwoleniu na budowę oraz innej dokumentacji. Wojewoda umorzył postępowanie w przedmiocie umorzenia opłaty legalizacyjnej.
Po rozpoznaniu odwołania skarżących Minister Finansów utrzymał w mocy decyzję Wojewody K., wskazując w uzasadnieniu, że zaskarżona decyzja jako podstawę podjętego rozstrzygnięcia wskazała art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej - dalej: "Ord. pod. - w związku z art. 59g ust. 5 i art. 49 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.). Organ wskazał, że w świetle aktualnego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, powyższa decyzja Wojewody jest zgodna z prawem. Opłata legalizacyjna nie stanowi zobowiązania podatkowego w rozumieniu Ordynacji podatkowej, brak jest podstaw do stosowania wobec niej przepisów dotyczących ulg i zwolnień. Uiszczenie opłaty jest warunkiem legalizacji obiektu budowlanego wzniesionego bez pozwolenia na budowę. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie podatnicy zarzucili powyższej decyzji naruszenie:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
