Wyrok NSA z dnia 15 czerwca 2012 r., sygn. I OSK 2317/11
Przepis art. 76 ust. 2 pkt 1 ustawy o zatrudnieniu odnosi się do sytuacji, w której bezrobotnemu zasadnie przyznano świadczenie pieniężne, jednak w okresie jego pobierania pojawiły się okoliczności powodujące ustanie prawa do jego otrzymywania.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Banasiewicz sędzia del. NSA Jerzy Krupiński (spr.) sędzia NSA Monika Nowicka Protokolant Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 września 2011 r. sygn. akt III SA/Łd 563/11 w sprawie ze skargi S. S. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia 11 kwietnia 2011 r. nr PS-I.8642.322.2011.MJ w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego świadczenia oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 16 września 2011 r., sygn. akt III SA/Łd 563/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę S. S. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia 11 kwietnia 2011 r., nr PS-I.8642.322.2011.MJ, w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.
Wyrok wydany został w następujących okolicznościach sprawy:
Decyzją z dnia 28 lutego 2011 r. Prezydent Miasta Łodzi, na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14c, art. 76 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz art. 104 K.p.a., orzekł o zwrocie przez S. S. nienależnie pobranego zasiłku dla bezrobotnego za okres od dnia 27 kwietnia 2009 r. do dnia 30 czerwca 2009 r. w kwocie 1440,50 zł.
W wyniku rozpatrzenia odwołania S. S. od powyższej decyzji, Wojewoda Łódzki decyzją z dnia 11 kwietnia 2011 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. W ustaleniach organ odwoławczy wskazał, że decyzją z dnia 23 lipca 2009 r., wydaną na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14a i b., art. 2 ust. 1 pkt 2f w związku z art. 33 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.), zwanej dalej ustawą, i art. 104 K.p.a. Prezydent Miasta Łodzi pozbawił S. S. statusu osoby bezrobotnej oraz prawa do zasiłku dla bezrobotnego z dniem 27 kwietnia 2009 r. Decyzja organu I instancji została utrzymana w mocy decyzją Wojewody Łódzkiego z dnia 27 sierpnia 2009 r. Organ odwoławczy uznając, że skoro S. S. z dniem 27 kwietnia 2009 r. uzyskał wpis do ewidencji działalności gospodarczej, to z tą datą przestał spełniać warunki, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2f ustawy, czyli utracił status osoby bezrobotnej. Wyrokiem z dnia 11 grudnia 2009 r., sygn. akt III SA/Łd 518/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę S. S. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia 27 sierpnia 2009 r. i wskazał, że uzyskanie przez osobę bezrobotną wpisu do ewidencji działalności gospodarczej powoduje utratę statusu bezrobotnego bez względu na okoliczność, czy skarżący podjął taką działalność. Oznacza to, że skarżący uzyskując wpis do ewidencji działalności gospodarczej przestał spełniać kryteria osoby bezrobotnej określone w ustawie i spełniona została przesłanka określona w art. 33 ust. 4 pkt 1 ustawy do wydania orzeczenia o pozbawieniu skarżącego statusu osoby bezrobotnej. Przepis art. 2 ust. 1 pkt 2f powołanej ustawy wymaga, aby osoba bezrobotna spełniała warunek nie figurowania w ewidencji działalności gospodarczej. Wyrokiem z dnia 7 września 2010 r., sygn. akt I OSK 674/10, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną S. S., podzielając stanowisko zawarte w uzasadnieniu wyroku Sądu I instancji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
