Wyrok NSA z dnia 24 sierpnia 2007 r., sygn. II OSK 749/07
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Maria Rzążewska ( spr.) Sędziowie Zdzisław Kostka Ludwik Żukowski Protokolant Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Śląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 grudnia 2006 r. sygn. akt II SA/Gl 796/06 w sprawie ze skargi Gminy M. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Rada Gminy w M. podjęła w dniu [...] uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu, położonego na północ od ul. P. w Sołectwach M. i G. W § 12 uchwały, zawierającym ustalenia dotyczące terenów oznaczonych symbolami 2.UM-3.UM, w ust. 2, określającym dopuszczalne przeznaczenie terenu, w pkt 1 dopuszczono realizację obiektów produkcyjnych, związanych wyłącznie z prowadzoną usługą lub działalnością rzemieślniczą, których powierzchnia ogólna nie przekracza 200 m-. Natomiast w § 12 ust. 3, określającym szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakazy zabudowy, w pkt 3 wprowadzono zakaz realizacji usług handlu o powierzchni sprzedaży przekraczającej 1000 m-, w tym nie więcej niż 400 m2 dla artykułów spożywczych.
Wojewoda Śląski w rozstrzygnięciu nadzorczym z dnia [...] stwierdził nieważność tej uchwały w powołanym wyżej zakresie jako sprzecznej z art. 15 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) zwanej dalej "ustawą" oraz art. 22 Konstytucji RP. W uzasadnieniu organ nadzoru wskazał, że o ile z treści przepisu art. 15 ust. 2 pkt 6 i 9 tej ustawy, wyprowadzić można uprawnienie do określenia w miejscowym planie zakazu zagospodarowania danego terenu obiektami o określonej powierzchni czy kubaturze, to niedopuszczalnym jest wprowadzenie ograniczeń z uwagi na powierzchnię sprzedażową w danym obiekcie, czy też powierzchnię produkcyjną, jak to uczyniła Rada Gminy w kwestionowanych zapisach planu. W ocenie organu nadzoru, taka regulacja nie służy bowiem kształtowaniu polityki przestrzennej gminy, lecz stanowi jedynie ingerencję w swobodę prowadzenia działalności gospodarczej, nie mieszcząc się w zakresie przedmiotowym planu, wynikającym z art. 15 ust. 2 ustawy, jako że ustawa ta wprowadza jedynie dodatkowe wymogi dotyczące treści studium i planu w zakresie wielopowierzchniowych obiektów handlowych o powierzchni powyżej 2000 m-. Stąd też każde inne uzależnienie sposobu zagospodarowania terenu od powierzchni sprzedażowej jest niedopuszczalne z mocy art. 22 Konstytucji RP.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
