Przekroczenie 24 miesięcy zatrudnienia w czasie obowiązywania ustawy antykryzysowej zmienia terminowe umowy o pracę na umowy stałe - uchwała SN
Zatrudnienie na podstawie umów o pracę na czas określony przez okres ponad 24 miesięcy, o którym mowa w już nieobowiązującej ustawie antykryzysowej, było równoznaczne z zawarciem umowy na czas nieokreślony. Tak orzekł Sąd Najwyższy w uchwale z 23 września 2014 r. (sygn. akt III PZP 2/14).
Ustawa z 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz.U. Nr 125, poz. 1035; ost.zm. Dz.U. z 2010 r. Nr 219, poz. 1445; dalej: ustawa antykryzysowa) limitowała do 24 miesięcy okres zatrudnienia na podstawie terminowych umów o pracę między tymi samymi stronami stosunku pracy (art. 13 ust. 1). Przepis ten obowiązywał od 22 sierpnia 2009 r. do 31 grudnia 2011 r.
Ustawa antykryzysowa nie określała jednak, jakie są skutki naruszenia limitu zatrudnienia na czas określony. Z tego powodu zdarzało się, że 24-miesięczny okres zatrudnienia był przekraczany bez żadnych konsekwencji. W uchwale z 23 września 2014 r. Sąd Najwyższy uznał, że konsekwencją przekroczenia 24-miesięcznego okresu zatrudnienia, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy antykryzysowej, jest uznanie umowy o pracę za zawartą na czas nieokreślony.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Prawo pracy. Umowy na czas określony
- luka w prawie korzystna dla pracodawców
