Zasady korygowania dokumentów ubezpieczeniowych przekazanych do ZUS
Każdy płatnik składek jest zobowiązany do comiesięcznego rozliczania składek ZUS za zatrudnione osoby (ubezpieczonych) oraz za siebie (osoby prowadzące działalność gospodarczą). Przy rozliczaniu składek mogą się zdarzać pomyłki, błędy wynikające nie tylko np. z nieuwagi czy niewiedzy, ale także niezawinione przez płatnika składek, który otrzymał od ubezpieczonego nieprawidłowe informacje. Wszelkie tego typu błędy płatnik składek musi poprawić w trybie korekty.
Prawidłowe sporządzenie korekt dokumentów ubezpieczeniowych wpływa na poprawność naliczania składek ZUS i świadczeń chorobowych, a w konsekwencji na przyszłe świadczenia emerytalne i rentowe osób ubezpieczonych.
Sporządzenie korekt dokumentów rozliczeniowych może skutkować powstaniem nadpłaty lub niedopłaty składek ZUS, którą należy uregulować wraz z odsetkami za zwłokę.
1. Obowiązki rozliczeniowe płatnika składek
Płatnik składek jest zobowiązany – według zasad wynikających z przepisów ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej: ustawa systemowa) – obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Rozliczenie składek oraz wypłaconych przez płatnika składek w tym samym miesiącu zasiłków następuje w jednej zbiorczej deklaracji rozliczeniowej według ustalonego wzoru, tj. ZUA DRA. Nie podlegają rozliczeniu w deklaracji rozliczeniowej zasiłki wypłacone przez płatnika bezpodstawnie (będące skutkiem błędu pracodawcy jako płatnika zasiłków).
Do deklaracji ZUA DRA płatnik składek załącza imienne raporty miesięczne za każdego ubezpieczonego, którego zgłosił i za którego jest obowiązany rozliczać składki. Deklaracja rozliczeniowa wraz z imiennymi raportami miesięcznymi stanowi komplet dokumentów.
Przy rozliczaniu składek istotne jest, że w dokumentach do ZUS za dany miesiąc wykazuje się składki na poszczególne ryzyka ubezpieczeniowe od faktycznie uzyskanych przez ubezpieczonego w tym miesiącu przychodów (metoda kasowa). Nie ma znaczenia, za jaki okres przychody te są należne. Dla każdego ubezpieczonego, którego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód, w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik składek w raporcie lub imiennym raporcie miesięcznym korygującym oraz w deklaracji i deklaracji rozliczeniowej korygującej uwzględnia należne składki na ubezpieczenia społeczne od wszystkich dokonanych lub postawionych do dyspozycji ubezpieczonego wypłat – od pierwszego do ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego, którego deklaracja dotyczy – stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, z uwzględnieniem ograniczenia rocznej podstawy składek: emerytalnej i rentowej (tzw. limit 30-krotności).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
