Interpretacja indywidualna z dnia 26 lutego 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.44.2025.1.MKA
Opodatkowanie kwoty otrzymanej na podstawie ugody z bankiem.
Istota problemu
Główny problem prawny dotyczy ustalenia, czy zwrócona przez bank kwota wynikająca z ugody, odpowiadająca nadpłacie kredytu hipotecznego, stanowi przychód podatkowy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca argumentuje, że zwrócona kwota jest świadczeniem nienależnym, wynikającym z nieważności umowy kredytowej, a więc nie powinna podlegać opodatkowaniu.
Rozstrzygnięcie
Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe, opierając się na tym, że kwota 508 526,00 zł, której zwrot został przyjęty w ugodzie sądowej, odpowiada nadpłacie kredytu hipotecznego. Zgodnie z przepisami, dochodem podatkowym może być wyłącznie przysporzenie majątkowe mające definitywny charakter. W tym przypadku środki te, będące równowartością kwoty nadpłaconej przez kredytobiorców, nie stanowią dla nich przysporzenia, lecz są zwrotem nienależnie wniesionych środków, co powoduje, że podatkowo są neutralne i nie generują obowiązku podatkowego.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
19 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
26 czerwca 2009 r. podatnik wraz z żoną podpisali z (…) Umowę o kredyt mieszkaniowy (…) nr (…) (dalej: „Umowa”). Umowa składała się z dwóch części: Części Szczególnej Umowy (dalej: „CSU") oraz Części Ogólnej Umowy (dalej: „COU”). Kredyt został udzielony w złotych w kwocie stanowiącej równowartość 859 847,03 franków szwajcarskich (§ 1 ust. 1 CSU) i miał być wypłacony w walucie polskiej (§ ... COU). Kredyt przeznaczony był na finansowanie kosztów nabycia nieruchomości oraz refinansowanie nakładów i kosztów poniesionych przez kredytobiorców na ww. transakcję (§ ... CSU) oraz spłatę innego kredytu udzielonego na cel mieszkaniowy. Wnioskodawca i Jego żona byli solidarnie zobowiązani do spłaty kredytu zaciągniętego 26 czerwca 2009 r. Ani Wnioskodawca, ani Jego żona nie korzystali wcześniej z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu innego kredytu mieszkaniowego. Kredyt został uruchomiony w łącznej kwocie 2 370 570,04 zł. W okresie od dnia zawarcia Umowy do 17 lipca 2023 r. podatnik wraz z małżonką uiścili na rzecz banku kwotę 3 054,21 zł i kwotę 735 171,94 CHF (tytułem spłaty rat kredytowych). Wszelkie płatności były dokonywane z ich majątku wspólnego. W związku z powzięciem przez kredytobiorców informacji w przedmiocie sprzeczności znacznej liczby postanowień Umowy z przepisami prawa, w tym zwłaszcza tzw. klauzul waloryzacyjnych (denominacyjnych), kredytobiorcy pismem z 27 września 2023 r. wezwali bank do zapłaty kwoty 3 054,21 zł i kwoty 735 171,94 CHF, powołując się na nieważność Umowy. W odpowiedzi bank odmówił spełnienia dochodzonych roszczeń, wobec czego kredytobiorcy wystąpili przeciwko bankowi na drogę sądową. Pomiędzy stronami powstał więc spór dotyczący skuteczności poszczególnych postanowień umownych a w konsekwencji ważności całej Umowy, który zawisł przed Sądem Okręgowym w (…) w sprawie o sygn. akt (…). Podczas procesu strony podjęły negocjacje ugodowe, w których toku pełnomocnik banku poinformował, że zgodnie z danymi systemowymi banku kredytobiorcy mają 508 526,00 zł nadpłaty (kredytobiorcy wpłacili do banku w przeliczeniu na PLN o taką kwotę więcej niż bank wypłacił tytułem kapitału kredytu). Kwota ta podlegałaby zwrotowi konsumentom w przypadku wygranego procesu jako świadczenie nienależne. Pełnomocnik banku poinformował o możliwości zawarcia ugody, w wyniku której ww. kwota zostanie wypłacona konsumentom. Jak zaznaczono, w przypadku przyjęcia propozycji banku przez kredytobiorców „mielibyśmy sprawę rozliczoną w ciągu dni, tygodni, a nie miesięcy czy lat (na samo wniesienie odpowiedzi na pozew mam jeszcze miesiąc, wyrok I instancji zapewne w 2026 r.)” - stanowisko wyrażone w mailu pełnomocnika banku z 22 maja 2024 r. 14 czerwca 2024 r. strony zawarły ugodę pozasądową, w której bank zwolnił kredytobiorcę z długu w kwocie 1 111 037,14 zł, zobowiązał się do zwrotu kosztów procesu poniesionych w związku ze sporem sądowym w wysokości 25 000,00 zł i połowy opłaty od pozwu w wysokości 500 zł, a także zobowiązał się do wypłaty na rzecz kredytobiorców kwoty dodatkowej w wysokości 508 526,00 zł. Wraz z Ugodą wnioskodawca wraz z małżonką podpisali oświadczenie o zaciągnięciu kredytu na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, w celu zaniechania poboru podatku od umorzonej kwoty kredytu. W ugodzie kredytobiorcy przyjęli do wiadomości, że w wyniku zwolnienia z części długu (umorzenia) powstaje po ich stronie przychód, a na banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego, tj. sporządzenie informacji PIT-11. W wyniku zawartej ugody Sąd umorzył postępowanie zainicjowane przez kredytobiorców. Bank zrealizował warunki podpisanej ugody.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
