Wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2023 r., sygn. I FSK 339/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Dominik Mączyński, , po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 128/22 w sprawie ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w P. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 26 października 2021 r. nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu dokonania zwrotu nadwyżki podatku od towarów i usług za listopad 2020 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 26 października 2021 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz P. sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.
Uzasadnienie
1. Przedmiotem skargi kasacyjnej P. Sp. z o.o. Sp.k. z siedzibą w P. (dalej: Skarżąca/Spółka) jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 6 października 2022 r., o sygn. akt III SA/Wa 128/22. W orzeczeniu tym Sąd pierwszej instancji oddalił skargę na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej: Organ) z 26 października 2021 r. w przedmiocie przedłużenia terminu dokonania zwrotu nadwyżki podatku od towarów i usług za listopad 2020 r.
2. Sąd pierwszej instancji podzielając stanowisko organów podatkowych, że były uprawnione do przedłużania terminu zwrotu w sprawie podatku celem zweryfikowania jego zasadności, podkreślił, że wielokrotnie zwracano uwagę w orzecznictwie, iż nie jest to związane z wykazaniem konkretnych dowodów czy zarzutów świadczących o niezasadności samego zwrotu. Wystarczające w tym względzie jest istnienie niejasności wymagających dalszego sprawdzenia. Sąd wskazał, że wątpliwości organów dotyczą prowadzonej przez Skarżącą działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług niematerialnych – outsourcingu procesów biznesowych i usług powiązanych. Ustalono, że Spółka posiada siedzibę w biurze wirtualnym, nie zatrudnia pracowników, świadczy usługi sklasyfikowane jako branża wysokiego ryzyka; głównymi jej odbiorcami były dwa podmioty zagraniczne B. Ltd. z siedzibą na Malcie oraz B. Ltd. w Singapurze. Spółka świadczone usługi realizowała jedynie przez nabycie usług od firm zewnętrznych (outsourcing usług) a krąg jej dostawców - podobnie jak we wcześniejszych okresach rozliczeniowych - obejmował podmioty: B. sp. z o.o. sp.k., I. sp. z o.o. s.k., I. sp. z o.o. s.k., O.. sp. z o.o. Skarżąca nie wykonywała żadnych usług opodatkowanych w Polsce, czego konsekwencją były permanentne nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika, w całości wynikający z odliczenia VAT od dokonywanych nabyć. Sąd podkreślił, że znana jest mu okoliczność wydania wobec Spółki postanowień za inne okresy rozliczeniowe.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
