Wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2023 r., sygn. II OSK 620/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Katarzyna Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 grudnia 2020 r. sygn. akt IV SA/Wa 1593/20 w sprawie ze skargi A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ś. na postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Uzasadnienie
1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 8 grudnia 2020 r. sygn. akt IV SA/Wa 1593/20 uwzględnił skargę A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ś. (dalej skarżąca) i uchylił zaskarżone postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z [...] czerwca 2020 r. nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie tego organu z [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego na terenie działek nr [...] i nr [...], położonych w miejscowości D., gmina K., w odległości 20 m od krawędzi jezdni drogi ekspresowej [...], zgodnie z punktem 2. projektu decyzji, z dostępem komunikacyjnym z drogi gminnej stanowiącej ul. Wiatraczną.
Sąd I instancji stwierdził w szczególności, że istotą sporu jest odległość przedmiotowej inwestycji od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi ekspresowej. Rozważając tę sporną kwestię wskazał, że oprzeć się należy na art. 43 ust. 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 256 ze zm., dalej udp), który wskazuje, iż kryteriami podziału minimalnych odległości sytuowania obiektów budowlanych są kategoria drogi publicznej oraz klasa drogi. Przepis ten stanowi, że obiekty budowlane przy drogach oraz niebędące obiektami budowlanymi reklamy umieszczone przy drogach poza obszarami zabudowanymi, w przypadku drogi ekspresowej powinny być usytuowane w odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni co najmniej 20 m w terenie zabudowy oraz 40 m poza terenem zabudowy. Skoro wpływ na minimalną odległość ma położenie drogi w terenie zabudowy lub poza terenem zabudowy, to ustalenie tej okoliczności ma zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Zdaniem Sądu I instancji przyjęcie przez organ definicji pojęcia "teren zabudowy" zawartej w § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124 ze zm., dalej rozporządzenie) - nie miało żadnego uzasadnienia, więc za zasadny uznać należało zarzut naruszenia prawa materialnego poprzez zastosowanie tego przepisu w sytuacji, gdy brak było podstaw do tego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
