Wyrok NSA z dnia 11 lipca 2023 r., sygn. II OSK 710/22
Dnia 11 lipca 2023 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Bąkowski Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędzia del. WSA Jan Szuma po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 listopada 2021 r., sygn. akt VII SA/Wa 1512/21 w sprawie ze skargi K. M. i M. M. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia 30 kwietnia 2021 r., znak: DOA-ZPPOHII.612.29.2021.KP w przedmiocie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 19 listopada 2021 r., sygn. akt VII SA/Wa 1512/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, uwzględniając skargę K. M. i M. M., uchylił zaskarżone postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia 30 kwietnia 2021 r., znak DOA-ZPPOHII.612.29.2021.KP, którym utrzymano w mocy postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia z 24 grudnia 2020 r., znak: WSTC.612.662.2020.GD.3, wydane na podstawie art. 60 ust. 1 w zw. z art. 53 ust. 4 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r. poz. 293 ze zm.), zwanej dalej "u.p.z.p.", o odmowie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z przyłączami do sieci zewnętrznych oraz projektowanym zjazdem na drogę wewnętrzną, na działce o nr ewid. [...], obręb [...], gmina [...].
W ocenie Sądu, zaskarżone postanowienie opiera się na wadliwej interpretacji art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2020 r. poz. 1463 ze zm.), wadliwym w efekcie przyjęciu, że działka pod inwestycję stanowi las, a dalej, że w sprawie ma zastosowanie zakaz uregulowany w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Nr 24 Wojewody Mazowieckiego z dnia 15 kwietnia 2005 r. w sprawie [...] Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Maz. z 2005 r. Nr 91 poz. 2456 ze zm.). W tym też kontekście Sąd stwierdził, że zarzuty skargi okazały się zasadne. Sąd zgodził się również ze skarżącymi, że w sprawie ww. organ nie przeprowadził wyczerpującego postępowania wyjaśniającego, wyznaczonego zakresem jego kompetencji, nadto nie rozpatrzył w pełni wszystkich zarzutów zażalenia. To wszystko zdaniem Sądu, musiało w efekcie doprowadzić do eliminacji zaskarżonego postanowienia z obrotu prawnego.
Sąd, kierując się definicją "lasu" zawartą w art. 3 pkt 1 ustawy o lasach, stwierdził, że o zaliczeniu gruntu do lasu nie decyduje tylko to, że jest on porośnięty drzewami, krzewami i runem leśnym, ale jego funkcja, mianowicie to, że jest on przeznaczony do produkcji leśnej (por. wyroki NSA: z 23 kwietnia 2013 r., II OSK 1983/11; z 2 października 2015 r., II OSK 308/14; z 31 sierpnia 2017 r., II OSK 3027/15). W omawianym zakresie organ swoją ocenę oparł na wykładni zawartej w wyroku Sądu Najwyższego z 28 stycznia 2010 r., sygn. akt I CSK 258/09 i postanowieniu Sądu Najwyższego z 20 września 2012 r., sygn. akt IV CSK 41/12. Rację mają skarżący podnosząc, że pogląd ten jest odosobniony oraz, że w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazana wykładnia art. 3 pkt 1 ustawy o lasach nie została zaaprobowana; również Sąd rozpoznający niniejszą sprawę, wskazanej przez organ interpretacji art. 3 pkt 1 ustawy o lasach nie podziela.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
