Wyrok NSA z dnia 15 listopada 2023 r., sygn. II OSK 1185/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.) Protokolant: sekretarz sądowy Monika Czaplicka po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. S.A. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 stycznia 2022 r. sygn. akt II SA/Po 750/21 w sprawie ze skargi E. S.A. z siedzibą w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 27 stycznia 2022 r. sygn. akt II SA/Po 750/21 oddalił skargę E. S.A. z siedzibą w G. (dalej skarżąca) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z [...] sierpnia 2021 r. nr [...], którą po rozpatrzeniu odwołania S. H., E. G., L. J. oraz G. S. i C. S. od decyzji Wójta Gminy G. z [...] lutego 2021 r. nr [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającego na przebudowie istniejącej linii WN 110 kV relacji [...], polegającej na wymianie i przesunięciu części stanowisk słupowych oraz na wymianie przewodów na nowe – uchylono zaskarżoną decyzję i odmówiono inwestorowi E. S.A. ustalenia lokalizacji celu publicznego w odniesieniu do projektowanej inwestycji.
W motywach tego orzeczenia Sąd I instancji stwierdził, że w § 3 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. poz. 1839, dalej: rozporządzenie kwalifikacyjne) chodzi o podkreślenie przez polskiego prawodawcę i objęcie wymogiem uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach nie tylko nowych, ale i następczych zamierzeń inwestycyjnych, które dotyczą już realizowanych lub zrealizowanych przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Zasadą wynikającą z § 3 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia kwalifikacyjnego jest, że rozbudowa, przebudowa i montaż realizowany w odniesieniu do tego rodzaju przedsięwzięć też zalicza się do takiej samej kategorii. Ponadto napięcie znamionowe napowietrznej linii elektroenergetycznej to nie "próg" w rozumieniu § 3 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia kwalifikacyjnego, a cecha wyróżniająca tę linię od pozostałych, mniej kwalifikowanych linii. Napowietrzna linia elektroenergetyczna 110 kV jest po porostu linią z § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia kwalifikacyjnego i z punktu widzenia procesu inwestycyjnego nie może być mowy o stopniowaniu. Nie ma też najmniejszych wątpliwości, że tego rodzaju projektowane przedsięwzięcie, jako że dotyczy linii napowietrznej do przesyłania energii elektrycznej z punktu 3 lit. b załącznika II do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz. U. UE. L. 2012, Nr 26, s. 1 ze zm.) i obejmuje wymianę substancji obiektu na znacznym odcinku, już w świetle samego punktu 13 lit. a wskazanego załącznika do dyrektywy, musi być objęte badaniem pod kątem oceny oddziaływania na środowisko, które zapewnia się w polskim prawie w drodze postępowania o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Inne rozumowanie prowadziłoby do uchybienia wymogom dyrektywy 2011/92 dotyczącym ocen oddziaływania na środowisko linii napowietrznych do przesyłania energii elektrycznej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
