Wyrok NSA z dnia 6 lutego 2024 r., sygn. III FSK 4381/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska, Protokolant Anna Rybak, , po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. sp.j. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 kwietnia 2021 r. sygn. akt I SA/Po 28/21 w sprawie ze skargi P. sp.j. z siedzibą w G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 30 września 2020 r. nr SKO.F.406.522.2020 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2021 r., sygn. akt I SA/Po 28/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: WSA) oddalił skargę P. sp. j. z siedzibą w G. (dalej: Skarżąca) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu (dalej: SKO) z dnia 30 września 2020 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r.
Skargę kasacyjną wniosła Skarżąca. Na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej: P.p.s.a.) zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie prawa procesowego, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy w szczególności:
1) art. 133 § 1 P.p.s.a. przez uznanie, że materiał dowodowy zebrany w postępowaniu jest pełny i został prawidłowo zebrany, a zatem był wystarczający do ustalenia podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, podczas gdy organy administracyjne orzekały w oparciu o stan sprawy niewyjaśniony przez co sprawa nie została rozpatrzona w sposób wyczerpujący, co doprowadziło do wadliwego jej rozstrzygnięcia oraz zawarcia w uzasadnieniu do zaskarżonej decyzji wywodów dotyczących merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy pomimo niewyjaśnienia przez organ wątpliwości i sprzeczności w zakresie faktycznego wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej przez skarżącą spółkę;
2) art. 134 § 1 P.p.s.a. przez błędne przyjęcie, że organ administracyjny nie naruszył prawa w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 121 O.p., poprzez prowadzenie postępowania z naruszeniem zasady budowania zaufania do organów podatkowych, polegające w szczególności na oparciu zaskarżonej decyzji na materiale dowodowym zawierającym istotne braki, a przede wszystkim wewnętrznie sprzecznym i niepodjęcie starania o wyjaśnienie braków w materiale dowodowym oraz wyjaśnienie sprzeczności, jednocześnie rozstrzygając niejasności i wątpliwości dotyczące stanu faktycznego na niekorzyść podatnika, tj.: art. 120 oraz art. 121 § 1 O.p. w związku z art. 2a O.p. (zasada in dubio pro tributario) z uwagi na: a) niezastosowanie wykładni profiskalnej przy rozstrzyganiu przedmiotowej sprawy b) nieuwzględnienie dowodów i argumentów prezentowanych przez Skarżącą w tym poprzez zaniechanie powołania niezależnego biegłego, przy udziale strony w celu opinii jako istotnego dowodu pozwalającego na weryfikację ustaleń organu pierwszej instancji, co do tego czy budynek sztabowo-biurowy był pozbawiony cech budynku;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
