Wyrok NSA z dnia 3 listopada 2022 r., sygn. III OSK 2400/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Rafał Stasikowski po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Z. sp. z o.o. w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 maja 2022 r., sygn. akt IV SA/Wa 436/22 w sprawie ze sprzeciwu Z. sp. z o.o. w B. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2021 r., nr KOA/3933/Oś/21 w przedmiocie wymierzenia opłaty za korzystanie ze środowiska oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 9 maja 2022 r., sygn. akt IV SA/Wa 436/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił sprzeciw Z. sp. z o.o.
z siedzibą w B. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego
w Warszawie z 20 grudnia 2021 r., nr KOA/3933/Oś/21, w przedmiocie wymierzenia opłaty podwyższonej za korzystanie ze środowiska.
Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych
i prawnych:
Decyzją z 19 sierpnia 2021 r., nr OS-WO-III.7253.16.2020.JR, Marszałek Województwa wymierzył Z. sp. z o.o. z siedzibą w B. opłatę za korzystanie ze środowiska stanowiącą różnicę pomiędzy opłatą należną a wynikającą z wykazu zawierającego informacje o zakresie korzystania ze środowiska z tytułu składowania odpadów za 2019 r., złożonego w dniu 16 kwietnia 2020 r. w kwocie 430 950 zł oraz zobowiązał do wpłaty kwoty 684 807 zł wraz z odsetkami.
Decyzją z 20 grudnia 2021 r., po rozpatrzeniu odwołania spółki, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie uchyliło ww. decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, powołując się na art. 138 § 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2022 r., poz. 2000 ze. zm.; dalej "k.p.a.").
W uzasadnieniu organ przywołał brzmienie obowiązujących w sprawie przepisów oraz wskazał, że decyzja, będąca przedmiotem odwołania, została wydana przez organ pierwszej instancji z naruszeniem zasad postępowania administracyjnego, o których mowa w art. 77 § 1 k.p.a., a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy może mieć wpływ na jej rozstrzygniecie. W ocenie Kolegium organ pierwszej instancji nie ustalił jednoznacznie ilości odpadów składowanych w miejscu do tego nieprzeznaczonym. Zgodnie bowiem z art. 293 ust. 3 ustawy Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2021 r., poz. 1973 ze. zm.; dalej: p.o.ś), który był podstawą do nałożenia na stronę skarżącą opłaty podwyższonej – "za składowanie odpadów w miejscu na ten cel nieprzeznaczonym podmiot korzystający ze środowiska ponosi opłaty podwyższone w wysokości 0,7 jednostkowej stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku za każdą tonę odpadów i za każdą dobę składowania". Tym samym, aby taka opłata została wyliczona, musi być dokładnie znana ilość składowanych odpadów. Dopiero wtedy organ może dokonać wyliczeń takiej opłaty w oparciu o algorytm wskazany w ustawie. Jednocześnie taka ilość musi być potwierdzona w drodze odpowiednich środków dowodowych, a nie tylko przyjętych swobodnie założeń organu.
Kolegium wskazało również, że w niniejszej sprawie w decyzji organu pierwszej instancji określono, że składowanych odpadów było około 50 mg. Z uzasadnienia decyzji nie wynika na jakiej podstawie organ przyjął ilość składowanych odpadów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
