Wyrok NSA z dnia 2 sierpnia 2022 r., sygn. II OSK 2469/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Robert Sawuła Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Miron sędzia del. WSA Grzegorz Antas (spr.) po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wspólnoty Mieszkaniowej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 26 lutego 2019 r., sygn. akt II SA/Lu 145/18 w sprawie ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej [...] na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia 29 listopada 2017 r. nr IF-VII.7840.1.99.2017.MD w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 26 lutego 2019 r., II SA/Lu 145/18 oddalił skargę Wspólnoty Mieszkaniowej [...] (dalej: Wspólnota Mieszkaniowa) na decyzję Wojewody Lubelskiego z 29 listopada 2017 r. nr IF-VII.7840.1.99.2017.MD utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Lublina z 14 września 2017 r. znak AB-BW.6740.1.29.2015, którą tenże organ odmówił we wznowionym postępowaniu uchylenia własnej decyzji z 8 września 2015 r. nr 1108/15 w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.
W odniesieniu do ustaleń faktycznych i prawnych, które stały za wydanym orzeczeniem, Sąd I instancji stwierdził, że ostateczną decyzją z 8 września 2015 r. Prezydent Miasta Lublina w wyniku rozpatrzenia wniosku z 27 sierpnia 2015 r. złożonego przez E. L., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą X. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę dla przedsięwzięcia obejmującego roboty budowlane polegające na dokończeniu budowy garaży G1, G2, G3, G4 i G5 wraz z wykonaniem wewnętrznych instalacji elektrycznych na działkach nr ew. [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] przy ul. [...] w Lublinie. W związku ze złożeniem przez Wspólnotę Mieszkaniową wniosku z 21 listopada 2015 r. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ww. decyzją z 8 września 2015 r. na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.), dalej: k.p.a., Prezydent Miasta Lublina postanowieniem z 23 sierpnia 2017 r. znak AB-BW.6740.1.29.2015 wznowił wnioskowane postępowanie, a następnie decyzją z 14 września 2017 r. na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 k.p.a. odmówił uchylenia decyzji z 8 września 2015 r., stwierdzając, że powołana przez wnioskodawcę przyczyna wznowienia nie wystąpiła, albowiem Wspólnocie Mieszkaniowej nie przysługuje status strony postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną z 8 września 2015 r. i jej pominięcie w tym postępowaniu, wbrew odmiennemu stanowisku wnioskodawcy, nie stanowiło błędu.
Nie uwzględniając odwołania Wspólnoty Mieszkaniowej, Wojewoda Lubelski decyzją z 29 listopada 2017 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy stwierdził, że obszar oddziaływania zaprojektowanych garaży G1, G2, G3, G4 i G5, o którym mowa w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332), dalej: p.b., obejmuje jedynie działki nr ew. [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...], które należą do inwestora. Należący do Wspólnoty Mieszkaniowej budynek mieszkalny przy ul. [...] [...] w Lublinie położony jest poza tym obszarem na działkach nr ew. [...] i [...]. Z planu sytuacyjnego (rys. nr 1) wykonanego na aktualnej mapie do celów projektowych i stanowiącego integralny załącznik do decyzji z 8 września 2015 r. wynika, jak zauważył organ, że zachowane zostały przy usytuowaniu wszystkich pięciu garaży określone w § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1422), dalej: r.w.t., minimalne odległości ścian obiektów od granicy z sąsiednią działką budowlaną nr ew. [...] należącą do Wspólnoty Mieszkaniowej, tj. 4,0 m - dla ściany z otworami okiennymi, bądź drzwiowymi i 3,0 m dla ściany pełnej, bez otworów. Z planu sytuacyjnego wynika, że garaż G1 znajduje się w odległości ok. 11 m od granicy działki nr ew. [...] (ok. 18 m od budynku Wspólnoty Mieszkaniowej), garaż G2 w odległości ok. 22 m od granicy ww. działki (ok. 32 m od budynku Wspólnoty Mieszkaniowej), garaż G3 w odległości ok. 4 m od granicy ww. działki (ok. 18 m od budynku Wspólnoty Mieszkaniowej), garaż G4 w odległości ok. 8 m od granicy ww. działki (ok. 22 m od budynku Wspólnoty Mieszkaniowej) i garaż G5 w odległości ok. 3 m (ściana pełna) od granicy ww. działki (ok. 11 m od budynku Wspólnoty Mieszkaniowej). Organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z projektem budowlanym (Opis techniczny, s. 14) zakres opracowania obejmuje projekt dokończenia realizacji zespołu garaży złożonego z pięciu zespołów boksów garażowych (G1 - 12 boksów – obiekt wykonany; G2 - 8 boksów – obiekt wykonany; G3 - 7 boksów – obiekt do dokończenia; G4 - 12 boksów – obiekt wykonany w całości; G5 - 10 boksów – obiekt wykonany. Zespoły G1, G2, G4 i G5 zostały wykonane z drobnymi usterkami do dokończenia, wykazane na rysunkach szczegółowych). Organ zwrócił uwagę, że prace "dokończeniowe" w garażu G5, znajdującym się najbliżej działki nr ew. [...], nie zmieniają jego usytuowania na działce inwestycyjnej, a polegają jedynie na osadzeniu wrót garażowych w garażu nr [...], uzupełnieniu bram w garażach nr [...] i [...] oraz wymianie wywiewek wentylacyjnych nad garażami nr [...] i [...] (Projekt budowlany, s. 73). W związku z powyższym prace przy garażu G5 nie zmieniają sposobu zagospodarowania działki inwestycyjnej, a tym samym nie oddziałują na działkę nr ew. [...] należącą do Wspólnoty Mieszkaniowej. W garażu G3 przewidziane są roboty w zakresie budowy ścian i dachu budynku, ale biorąc pod uwagę usytuowanie tego garażu oraz jego wysokość, organ odwoławczy stwierdził, że inwestycja ta nie spowoduje ograniczeń związanych z przesłanianiem obiektów na działce nr ew. [...], kwestie te normuje wyczerpująco § 13 r.w.t. Realizowana na działkach nr ew. [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] inwestycja nie uniemożliwia naturalnego oświetlenia pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi w budynku mieszkalnym Wspólnoty Mieszkaniowej ani ich nasłonecznienia, czyli spełnia wymagania, o których mowa w § 13 i 60 r.w.t. Ponadto inwestycja nie wprowadza ograniczeń w zabudowie działki nr ew. [...] ze względu na konieczność zachowania warunków dotyczących bezpieczeństwa pożarowego (§ 271 r.w.t.). Wojewoda wyjaśnił, że garaże nie zaliczają się do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397), nie emitują pól elektromagnetycznych, nie naruszają również stosunków wodnych. Obiekty te nie będą źródłem hałasu, wibracji i zanieczyszczeń powietrza, gleby i wody. Realizacja zamierzenia inwestycyjnego polegającego na dokończeniu garaży nie powoduje ograniczenia dostępu do drogi publicznej dla żadnej innej działki, ograniczenia możliwości korzystania z wody, kanalizacji, energii elektrycznej, cieplnej oraz ze środków łączności w obiektach położonych na sąsiednich działkach ani ograniczania dostępu do światła dziennego do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi w obiektach tam położonych. Organ odwoławczy podkreślił, że warunkiem uznania danego podmiotu za stronę postępowania i dopuszczenia go do udziału w nim jest wykazanie w dacie wystąpienia z wnioskiem, że planowana inwestycja będzie wpływać na jego nieruchomość i godzić w konkretne uprawnienie do zagospodarowania nieruchomości. Od tak pojmowanego interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, kiedy to jednostka jest wprawdzie zainteresowana rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, ale nie może wskazać przepisu prawa, który stanowiłby podstawę jej żądania. Wojewoda Lubelski zauważył, że analogiczne stanowisko odnośnie do braku podstaw do uznania odwołującej za stronę postępowania zakończonego wydaniem decyzji Prezydenta Miasta Lublina z 8 września 2015 r. przyjął Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej: GINB) w decyzji z 31 października 2017 r. znak DOA.7110.401.2017.MMS utrzymującej w mocy decyzję Wojewody Lubelskiego z 30 czerwca 2017 r. znak IF-VII.7840.1.41.2017.MD umarzającą wszczęte na wniosek Wspólnoty postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji z 8 września 2015 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
