Wyrok SN z dnia 26 października 2023 r., sygn. II CSKP 863/23
Ochrona konsumencka nie przysługuje przedsiębiorcy dokonującemu czynności prawnej związanej z jego działalnością gospodarczą, nawet jeśli ta czynność obejmuje również elementy konsumpcyjne. Warunkiem uznania czynności za niemającą charakteru konsumenckiego jest jej bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. O charakterze konsumenckim danej czynności decyduje dominujący cel umowy, przy czym jej częściowe przeznaczenie na cele związane z działalnością gospodarczą wyklucza przymiot konsumencki. W przypadku umów mieszanych należy oceniać, czy cel związany z działalnością gospodarczą lub zawodową jest na tyle ograniczony, że nie jest dominujący w kontekście całej umowy. Kryteria te mają zastosowanie również w kontekście oceny statusu konsumenta w świetle dyrektyw unijnych.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Beata Janiszewska (przewodniczący)
SSN Maciej Kowalski
SSN Krzysztof Wesołowski (sprawozdawca)
po rozpoznaniu na rozprawie 12 października 2023 r. w Warszawie
skarg kasacyjnych: Z. H. i M. H.
oraz syndyka masy upadłości Bank spółki akcyjnej w W.
od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
z 4 września 2020 r., I ACa 557/20,
w sprawie z powództwa Z. H. i M. H.
przeciwko syndykowi masy upadłości Bank spółki akcyjnej w W.
o zapłatę,
1. oddala skargę kasacyjną powodów;
2. uchyla zaskarżony wyrok w części, co do punktu 1 i 3
i w tym zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 23 stycznia 2020 r., Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze oddalił powództwo Z.H. i M.H. przeciwko Bank S.A. w W. oraz rozstrzygnął o kosztach postępowania.
Wyrokiem z 4 września 2020 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu zmienił wyrok Sądu Okręgowego w ten sposób, że zasądził od pozwanego na rzecz powodów solidarnie 106 497,45 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i oddalił powództwo w pozostałym zakresie oraz oddalił apelację w pozostałej części.
W ocenie Sądu Okręgowego zawarta między stronami umowa kredytu była umową ważną i zgodną z obowiązującymi przepisami. W szczególności nie zachodziła jej nieważność, o której mowa w art. 58 k.c., ponieważ umowa kredytu nie była sprzeczna z ustawą, zasadami współżycia społecznego i nie miała na celu obejścia ustawy. Umowna waloryzacja zobowiązania wyrażonego w złotych wartością CHF była dopuszczalna w dacie zawarcia umowy w świetle art. 385 § 2 k.c.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
