Wyrok SN z dnia 27 września 2023 r., sygn. II PSKP 77/22
1. Zapewnienie pracownikowi - kierowcy samochodu ciężarowego, odpoczynku nocnego w kabinie samochodu ciężarowego podczas wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym, nie stanowi zapewnienia przez pracodawcę bezpłatnego noclegu w rozumieniu przepisów prawa.
2. Pracodawca jest zobowiązany do zwrotu kosztów podróży służbowej kierowcy, w tym noclegów, nawet jeśli zapewnia miejsce do spania w kabinie pojazdu, o ile nie zostały ustalone inne warunki w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania lub umowie o pracę.
3. Dieta z tytułu zagranicznej podróży służbowej nie może być automatycznie uznawana za rekompensatę kosztów noclegu, chyba że zostało to jednoznacznie określone w aktach prawa wewnętrznego pracodawcy.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący)
SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)
SSN Romualda Spyt
w sprawie z powództwa A.W.
przeciwko L. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.
o ryczałt za noclegi,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 27 września 2023 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie
z dnia 16 czerwca 2021 r., sygn. akt VII Pa 57/20,
1. oddala skargę kasacyjną;
2. zasądza od pozwanej L. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz powoda A.W. kwotę 1.350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Powód A.W. po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa wniósł o zasądzenie od pozwanej L. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty 68.202,55 zł tytułem odszkodowania za niezapewnienie mu odpowiedniego miejsca do spania w kabinie pojazdu za okres od września 2012 r. do maja 2014 r.
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie wyrokiem z 11 września 2017 r. oddalił powództwo.
Sąd Rejonowy ustalił, że A.W. był zatrudniony w L. sp. z o.o. z siedzibą w W. na stanowisku kierowcy na trasach międzynarodowych, w okresie od 14 września 2012 r. do 23 sierpnia 2014 r. Wynagrodzenie powoda wynosiło 2.330 zł brutto. Zgodnie z zawartą umową o pracę obejmowało ono określone w Regulaminie Wynagradzania L. sp. z o.o. wynagrodzenie zasadnicze wynikające z odpowiedniej stawki zaszeregowania i wynoszące 1.500 zł brutto, a nadto dodatek do wynagrodzenia zasadniczego, to jest ryczałt za dyżury oraz pracę w godzinach nadliczbowych i nocnych w wysokości 500 zł brutto plus premia. Pracownik uprawniony był do otrzymania świadczeń pieniężnych z tytułu krajowej oraz zagranicznej podróży służbowej określonych we wspomnianym Regulaminie Wynagradzania L. sp. z o.o. Aneksem do umowy o pracę z 31 grudnia 2012 r. strony zmieniły warunki wynagrodzenia, podwyższając wynagrodzenie zasadnicze do 1.600 zł, a pozostałe warunki płacy pozostawiono bez zmian. Aneksem z 13 września 2013 r. został zwiększony ryczałt do kwoty 650 zł. Kolejnym aneksem z 31 grudnia 2013 r. podwyższono wynagrodzenie zasadnicze do 1.680 zł, pozostawiając pozostałe warunki płacy bez zmian. Następnie porozumieniem zmieniającym umowę o pracę z 28 czerwca 2013 r. strony ustaliły należne powodowi stawki diet z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju w przypadku pojedynczej lub podwójnej obsady pojazdu.
W trakcie zatrudnienia w pozwanej spółce w latach 2012-2014 A. W. wykonywał przewozy samochodami marki M. rok produkcji 2008 i 2013, marki S. rok produkcji 2011 oraz marki I. rok produkcji 2012. Podczas przebywania w trasie powód odbywał noclegi w kabinie pojazdu wyposażonego w miejsce do spania. Zgoda na odbywanie noclegów w takiej formie została wyrażona przez powoda przez zaakceptowanie treści Regulaminu Pracy, a także przez brak sprzeciwu co do odbywania noclegów w kabinie pojazdu w całym okresie zatrudnienia w spółce. Pojazdy, którymi poruszał się powód, wyposażone były w część sypialną stanowiącą wydzieloną od szoferki część kabiny. Dodatkowo kabiny pojazdów wyposażone były w klimatyzację i ogrzewanie postojowe, stolik oraz rozbudowany system schowków. A. W. nigdy nie informował pracodawcy, że w czasie wyjazdów zagranicznych korzysta z moteli, hoteli, hosteli lub prywatnych kwater. Ponadto powód nie ponosił żadnych kosztów związanych z noclegami, oprócz kosztów wjazdu na parking oraz korzystania z toalet i sanitariatów. Głównymi kierunkami podróży powoda były: Niemcy, Belgia, Holandia, Francja i Wielka Brytania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
