Wyrok SN z dnia 25 kwietnia 2023 r., sygn. I PSKP 30/22
1. Dbałość o dobro pracownika ma przejawiać się nie tylko należytym wykonywaniem przez zatrudniającego swoich obowiązków, ale również przedsiębraniu starań wykraczających poza nie, tak aby pracownik w danej sytuacji nie poniósł szkody.
2. Jednorazowe odszkodowanie należne ubezpieczonemu z ustawy wypadkowej nie podlega prostemu odliczeniu od zadośćuczynienia pieniężnego przysługującego poszkodowanemu na podstawie prawa cywilnego. Odszkodowanie to powinno być natomiast wzięte pod uwagę przy określaniu wysokości zadośćuczynienia, jeżeli nie zostało w całości zużyte na pokrycie kosztów i wydatków związanych z uszczerbkiem na zdrowiu (czyli szkody majątkowej), co nie jest jednoznaczne z mechanicznym zmniejszeniem sumy zadośćuczynienia o kwotę wypłaconą tytułem jednorazowego odszkodowania.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Renata Żywicka (przewodniczący)
SSN Jarosław Sobutka
SSN Robert Stefanicki (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. W.
przeciwko J. Spółce Akcyjnej z siedzibą w J.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 25 kwietnia 2023 r.,
skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rybniku
z dnia 29 czerwca 2021 r., sygn. akt IV Pa 15/21,
1. oddala skargę kasacyjną;
2. nie obciąża powoda kosztami postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w Jastrzębiu-Zdroju IV Wydział Pracy wyrokiem z dnia 22 lutego 2021 r. oddalił powództwo J. W. przeciwko J. Spółce Akcyjnej z siedzibą w J. o odszkodowanie i odstąpił od obciążenia powoda obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanej.
Sąd Rejonowy ustalił, że Powód zatrudniony był u strony pozwanej na stanowisku elektromontera w oddziale elektrycznym dołowym na K.. W dniu wypadku powód zatrudniony był na zmianie A w oddziale elektrycznym ścianowym ED1-K. W tym dniu powód był przodowym dwuosobowego zespołu pracowników, którego zadaniem było dopilnowanie przebudowy przenośnika podścianowego w zakresie elektrycznym oraz utrzymanie urządzeń elektrycznych w sprawności w trakcie prowadzonych prac na tej zmianie. Na skutek wypadku powód doznał złamania podudzia, urazu nieokreślonego naczynia krwionośnego na poziomie podudzia, złamania nasady dalszej kości udowej, urazu mięśni na poziomie podudzia. Konsekwencją wyżej wskazanych urazów była amputacja kończyny lewej dolnej. Powód od 17 kwietnia 2016 r. do 13 maja 2016 r. leczony był w Szpitalu w S.. Powód na skutek wypadku przy pracy został uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym. W związku z amputacją lewej kończyny dolnej powodowi do funkcjonowania niezbędna jest proteza. Powód w lipcu 2017 r. miał wykonaną protezę, jednakże w okresie użytkowania okazało się, że nie jest ona dla powoda odpowiednia. Z uwagi na powyższe powód w grudniu 2017 r. zmuszony był ponownie zakupić nową protezę. Powód poniósł wydatki w związku z zakupem leków w kwocie 2.015,18 zł, w związku z zabiegami fizjoterapeutycznymi w kwocie 3.700 zł, koszty poniesione w związku z zakupem pierwszej protezy opiewają na kwotę 9.100 zł, natomiast tytułem zwrotu kosztów wykonania drugiej protezy na kwotę 16.180 zł. Część ceny wykonania protez została sfinansowana przez Ośrodek Pomocy Społecznej w R., a zatem koszty poniesione przez powoda były niższe niż ceny protez. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS stwierdzono u powoda 65% trwałego uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy i decyzją ZUS z 7 grudnia 2017 r. powód otrzymał z ZUS jednorazowe odszkodowanie na podstawie ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w kwocie 52.585 zł. Sąd I instancji wziął pod uwagę, że powód otrzymał bezspornie tytułem jednorazowego odszkodowania ww. kwotę, która w całości pokryła wydatki poniesione przez powoda w związku ze skutkami wypadku przy pracy i wywołanego nim uszczerbku na zdrowiu. Sąd Rejonowy podkreślił, że powód nie wykazał jakichkolwiek innych wydatków, na które zużyłby środki pieniężne z ww. jednorazowego odszkodowania. Sąd Rejonowy podzielił stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku 7 stycznia 2010 r. o sygn. akt II PK 132/09 i wskazał, iż powód otrzymał łącznie wyższe odszkodowanie z tytułu ustawy wypadkowej, niż wynosiła szkoda, której naprawienia dochodzi w niniejszym procesie. Nie sposób zatem przyjąć w warunkach subsydiarności odpowiedzialności pracodawcy za skutki wypadku, iż została jeszcze jakaś szkoda nieobjęta wypłaconym z ZUS jednorazowym odszkodowaniem, której pokrycie wymagałoby uzupełnienia przez pozwanego pracodawcę. Całość szkody majątkowej dochodzonej i wykazywanej przez powoda została naprawiona w ramach jednorazowego odszkodowania z tytułu ustawy wypadkowej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
