Prawo bilansowe nakazuje (co do zasady), by jednostki gospodarcze na koniec każdego roku obrotowego wyceniały posiadane składniki majątku (w tym należności handlowe) w wartości, według których wprowadzono je do ksiąg rachunkowych. Wartości te nie powinny jednak przekraczać korzyści ekonomicznych możliwych do uzyskania dzięki ich posiadaniu (sprawowaniu nad nimi kontroli). Zatem jeśli na dzień bilansowy

Każdy przedsiębiorca dąży do otrzymania pełnej zapłaty za dostarczone towary i wykonane usługi. Niestety, w praktyce ten cel nie zawsze udaje się osiągnąć. Niektóre należności są kwestionowane przez dłużników, a jeśli nawet nie są kwestionowane, to dłużnik po prostu nie dokonuje ich zapłaty. W takiej sytuacji pozostaje skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego.

Wierzyciele mogą rozliczać wierzytelności nieściągalne w kosztach uzyskania przychodów oraz korygować podstawę opodatkowania VAT i podatek należny. W tym celu muszą spełnić warunki określone przepisami. Przepisy podatkowe odnoszą się również do sytuacji dłużników unikających regulowania wierzytelności. W raporcie przedstawiamy zasady rozliczania wierzytelności nieściągalnych w podatku dochodowym oraz

Często się zdarza, że klienci (kontrahenci) pomyłkowo nie dopłacają albo nadpłacają drobne kwoty (np. 1, 2, 3 grosze). Wówczas powstaje problem, czy należy utrzymywać te różnice na koncie rozrachunków, czy też odpisywać je w koszty/przychody. Wielu księgowych zastanawia się, czy jeśli odniesie się te różnice w koszty/przychody, to będzie można je uznać w rachunku podatkowym. Równie często zadawane

Jedną z podstawowych zasad rachunkowości jest zasada ostrożnej wyceny (art. 7 ust. 1 uor). Nakazuje ona wyceniać aktywa ostrożnie, a jednocześnie obiektywnie. Oznacza to konieczność uwzględniania przy wycenie bilansowej aktywów także zmniejszeń wartości użytkowej lub wartości handlowej składników aktywów (należności, zapasów, środków trwałych). Utworzone w ten sposób odpisy aktualizujące zmniejszają

W związku z zaleganiem przez kontrahenta z płatnością należności spółka skierowała sprawę na drogę postępowania sądowego. Sąd orzekł zwrot należności głównej wraz z naliczonymi odsetkami, a także zwrot kosztów sądowych i zastępstwa procesowego. Jak zaksięgować te koszty, gdy na sporną należność spółka utworzyła odpis aktualizujący?

Spółka dowiedziała się, że w lutym 2014 r. jeden z jej kontrahentów ogłosił upadłość. W związku z tym chce utworzyć odpis aktualizujący posiadaną należność wobec tego kontrahenta. Czy powinna dokonać odpisu aktualizującego już teraz (tj. w lutym), czy też dopiero na koniec roku? Jak często powinno się tworzyć odpisy aktualizujące?

W lipcu 2011 r. nasz kontrahent dokonał zakupu na kwotę 7620 zł. Do dzisiaj nie otrzymaliśmy zapłaty. Na należność nie utworzyliśmy odpisu aktualizującego ani w 2011 r., ani w 2012 r. W 2012 r. oddaliśmy sprawę do sądu, otrzymując nakaz zapłaty. W 2013 r. otrzymaliśmy tytuł wykonawczy. Obecnie chcemy sprawę oddać do komornika, ale dowiedzieliśmy się, że kontrahent wyjechał za granicę. Czy w tym przypadku

W stosowanej polityce rachunkowości posiadamy zapis, że na koniec każdego kwartału tworzymy odpisy aktualizujące na należności przeterminowane według zasady, że na należności z przedziału: ● od 30 do 60 dni - odpis wynosi 30% ich wartości, ● od 60-90 dni - odpis wynosi 50% ich wartości, ● od 90-180 dni - odpis wynosi 75% ich wartości, ● powyżej 180 dni - odpis wynosi 100% wartości należności. W 2013

Spółka w swoich księgach wykazuje należność na kwotę 2 000 000 zł. Należność ta dotyczy towarów sprzedanych kontrahentowi we wrześniu 2012 r. W dniu 31 stycznia 2013 r. klient ogłosił upadłość. Rok obrotowy spółki trwa 12 miesięcy i kończy się w grudniu. W księgach rachunkowych którego roku powinniśmy dokonać odpisu aktualizującego? Sprawozdanie finansowe za 2012 r. zostało sporządzone z datą 25 stycznia

W 2011 r. firma handlowa (Omega Sp. z o.o.) sprzedała towary brytyjskiej firmie A. w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej. Spółka Omega nie otrzymała należności za sprzedane towary. W 2012 r. właściwy sąd brytyjski, działając na podstawie brytyjskich przepisów, ogłosił upadłość kontrahenta, tj. firmy A. Spółka Omega posiada w stosunku do firmy A. wierzytelności objęte tym postępowaniem. Na przedmiotową

Spółdzielnia posiada niezapłaconą należność z tytułu dostaw pieczywa z 2010 r. W 2011 r. dłużnik zmarł, a spółdzielnia nie utworzyła odpisu aktualizującego. W 2012 r. spółdzielnia uzyskała informację, że spadkobiercy zmarłego dłużnika odmówili notarialnie przyjęcia spadku. Czy w tej sytuacji możemy uznać, że jest to należność nieściągalna i zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów?

Wycena należności na dzień bilansowy powinna nastąpić w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności. Określenie kwoty wymaganej zapłaty nie sprawia problemów - wynika z dokumentów potwierdzających przeprowadzenie transakcji z klientem. Stosowanie zasady ostrożności polega na ustaleniu, w jakim stopniu składniki aktywów - w tym należności - utraciły swoją ekonomiczną wartość. Utrata ekonomicznej