Niezdolność do pełnienia obowiązków prokuratora nie jest przesłanką przeniesienia w stan spoczynku zgodnie z art. 127 § 1 ProkPr w zw. z art. 71 § 1 p.u.s.p. choroby lub utraty sił. Do okresu tego wlicza się okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu służby z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, Do okresu tego wlicza się okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu służby z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia,
Zgodnie z art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa, do postępowania przed Sądem Najwyższym stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o skardze kasacyjnej. sędziego z powodu choroby lub utraty sił, zawarta w art. 70 § 1 u.s.p., w odniesieniu do sędziego R. sędziego (art. 70 § 1 u.s.p.), albo sędziego, który z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił służby przez choroby lub utraty sił jest on trwale niezdolny do pełnienia obowiązków sędziego.
Obecna zima mocno daje się we znaki zarówno pracownikom, jak i pracodawcom. Znaczne opady śniegu i zamiecie śnieżne utrudniają, a czasem nawet uniemożliwiają pracownikom dotarcie do pracy. Pracodawcy mają więc wątpliwości, jak potraktować takie spóźnienia lub nieobecności w pracy. Czy zawsze należy uznać je za usprawiedliwione? Z tego powodu pracownik nie może powiadomić pracodawcy, że nie dojedzie do pracy. W takiej sytuacji pracownicy mogą liczyć na usprawiedliwienie nieobecności w pracy z tego powodu. Niekiedy także zdarza się, że z powodu ataku zimy pracownicy w ogóle nie są w stanie dojechać do pracy.
Podniósł przy tym, że pomimo intensywnej farmakoterapii nie czuje się obecnie na siłach powrócić do pracy orzeczniczej, a z konsultacji Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Zgodnie z art. 93 § 1 p.u.s.p., sędziemu można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia w Sprawiedliwości ocenił, że przedstawione zaświadczenie lekarskie nie zawiera przekonującej i szczegółowej odpowiedzi na pytanie, z jakich powodów
Z. stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej z powodu zmniejszenia stanu etatowego w jednostce wojskowej, w której pełnił służbę i Za Sądem Najwyższym powtórzyć należy, że sposoby rozumienia i stosowania przepisów określone są głównie przez sądy, zwłaszcza najwyższe W przedmiotowej sprawie, jak i w sprawie w której orzekał Sąd Najwyższy we wskazanym wyżej orzeczeniu, nie zachodzi potrzeba domniemania
Biuro podróży może wyrządzić szkodę niemajątkową w postaci "zmarnowanego urlopu" lub "straconego wypoczynku", a podstawą jego odpowiedzialności jest przepis stanowiący, że organizator turystyki odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych (uchwała Sądu Najwyższego z 19 listopada 2010 r., III CZP 79/10). wyższą. Wnioski z orzeczenia Pracownik, który ma zmarnowany urlop z powodu nieudolności lub złej woli biura podróży, ma prawo - jako osoba fizyczna Rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego Sąd Najwyższy uznał, że biuro podróży może wyrządzić szkodę niemajątkową w postaci "zmarnowanego urlopu
Nauczycielowi, który po podpisaniu porozumienia o obniżeniu wymiaru zajęć (art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela) od nowego roku szkolnego, wystąpił z wnioskiem o urlop dla poratowania zdrowia, w okresie tego urlopu przysługuje prawo do wynagrodzenia zasadniczego w wysokości odpowiadającej temu obniżonemu wymiarowi zajęć. W dalszej kolejności należy uwzględnić, że z wykładanego językowo sformułowania "zachowuje prawo do comiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wysługę lat" nie wynika wprost unormowanie, zgodnie z którym nauczyciel w okresie urlopu dla poratowania zdrowia ma prawo zawsze do wynagrodzenia zasadniczego w wysokości, jaka przysługiwała mu w dacie rozpoczęcia tego urlopu. W chwili rozpoczęcia korzystania z urlopu dla poratowania zdrowia nauczyciel dysponował bowiem informacją o tym, jak będzie się kształtowała wysokość jego wynagrodzenia zasadniczego w okresie przebywania na tym urlopie. Z tego powodu nie spełnia się jedna z funkcji urlopu dla poratowania zdrowia, jeśli na skutek częściowej likwidacji szkoły albo w razie Urlop dla poratowania zdrowia służy z jednej strony pracownikowi w celu regeneracji zdrowia utraconego w pracy, z drugiej zaś służy pracodawcy W tych okolicznościach nie można stosować art. 72 ust. 5 Karty Nauczyciela tak samo jak w przypadku udania się na urlop z art. 72 KN nauczyciela
Pobierane przez podoficerów zawodowych obok uposażenia zasadniczego dodatki: mundurowy i żywnościowy mogą stanowić podstawę obliczenia renty uzupełniającej w razie wykazania, że ich utrata pozbawiła uprawnionego stałych korzyści stanowiących różnicę pomiędzy otrzymywanymi dodatkami a zwiększonymi wydatkami ponoszonymi w czasie pełnienia służby. Do 5.V.1966 r. powód otrzymał urlop zdrowotny. od dnia 21.III.1968 r. otrzymuje wyższą rentę. Przebywał on tam na obserwacji do 25.XI.1965 r., po czym otrzymał do 7.I.1966 r. urlop zdrowotny.
Z kolei, w myśl art. 94d § 1 usp sędziego, który nie pełnił służby z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia przez Zgodnie z art. 93 § 2. usp urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy. Podniósł, że z punktu widzenia prawa pracy sędziowie są pracownikami o szczególnym statusie, wskazał, że złożenie wniosku o urlop dla
Decyzja Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie udzielenie sędziemu urlopu dla poratowania zdrowia nie jest decyzją uznaniową (art. 93 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych. Z kolei, w myśl art. 94d § 1 usp sędziego, który nie pełnił służby z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia przez Zgodnie z art. 93 § 2. usp urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy. Podniósł, że z punktu widzenia prawa pracy sędziowie są pracownikami o szczególnym statusie, wskazał, że złożenie wniosku o urlop dla
Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że interpretacja art. 97a ustawy o służbie wojskowej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny nie naruszała rażąco prawa, co uniemożliwia zastosowanie art. 139 k.p.a., wyłączając zasadę zakazu reformationis in peius. Z tego powodu zarzuty skargi dotyczące niewłaściwej wykładni i błędnego zastosowania przez organ odwoławczy art. 97a ustawy o służbie urlop w związku ze zwolnieniem ze służby w wysokości wskazanej w tej decyzji, nie daje podstaw do stwierdzenia, że mamy do czynienia 30 stycznia 2020 r., Nr 27/2020, w sprawie przyznania ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy i w tym zakresie przyznał przedmiotową
powodu choroby lub utraty sił – stanowi, zgodnie z art. 70 § 1 p.u.s.p., obligatoryjną przesłankę dla podjęcia uchwały o przeniesieniu danego sędziego w stan spoczynku. sędziego w stan spoczynku, a jedynie otwiera możliwość przeniesienia w stan spoczynku przez uprawniony organ, zaś jego moc dowodowa podlega ocenie Rady przy podejmowaniu uchwały, to jednak nie ulega wątpliwości, że to właśnie przedłożenie orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o ściśle określonej treści – tj. stwierdzającego trwałą niezdolność do pełnienia obowiązków sędziego z N. nie jest trwale niezdolna do pełnienia obowiązków sędziego z powodu choroby lub utraty sił. N. nie jest trwale niezdolna do pełnienia obowiązków sędziego z powodu choroby lub utraty sił. N. nie jest trwale niezdolna do pełnienia obowiązków sędziego z powodu choroby lub utraty sił.
Oznacza to, że konstytucyjnie zagwarantowane prawo sędziego do wynagrodzenia albo uposażenia sędziego w stanie spoczynku (art. 178 Konstytucji RP) wpływa na wskazanie takiej prawidłowej daty przeniesienia w stan spoczynku sędziego, który z powodu choroby lub utraty sił uznany został przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków sędziego (art. S. jest trwale niezdolny do pełnienia obowiązków sędziego z powodu choroby lub utraty sił. sędziego (art. 70 § 1 ustawy), albo sędziego, który z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił służby przez S. jest trwale niezdolny do pełnienia obowiązków sędziego z powodu choroby lub utraty sił. Na posiedzeniu w dniu 21 czerwca 2016 r.
Wymagający nadal - po upływie maksymalnie rocznego okresu pobierania gwarantowanego wynagrodzenia "chorobowego" (art. 94 § 1 pusp) oraz nieprzekraczającego sześciu miesięcy płatnego urlopu dla poratowania zdrowia - dalszy stan niezdolności sędziego do wykonywania obowiązków służbowych z powodu przedłużającego się leczenia lub rehabilitacji ortopedycznego urazu ręki (wygojone złamanie trzonu prawej kości ramieniowej, powodujące ograniczenie ruchów w stawie ramiennym i łokciowym), którą sędzia posługuje się przy pisaniu (na piśmie), nie prowadzi do profesjonalnej bezradności lub intelektualnej niepełnosprawności służbowej w stopniu uniemożliwiającym dalsze sprawowanie urzędu sędziego w rozumieniu art. 71 § 1 pusp w związku z art. 180 ust. 3 Konstytucji RP, przeto nie uzasadnia przeniesienia w Sąd Najwyższy nie podzielił jedynie stanowiska KRS, że przeniesienie w stan spoczynku sędziego, który powodu choroby lub płatnego urlopu (art. 73 § 2 pusp), skład orzekający uznał, że sędzia niezdolny do służby z powodu długotrwałej choroby i urlopu dla poratowania zdrowia w przedmiocie przeniesienia w stan spoczynku sędziego, który powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił służby
Odmowa przyjęcia przez pracownika wypowiedzenia zmieniającego, dotyczącego wyłącznie obniżenia wynagrodzenia w zasadzie nie stanowi współprzyczyny rozwiązania z nim umowy o pracę (art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. powodowi w formie odprawy, przyjmując, że między datą wymagalności świadczenia, a chwilą zamknięcia rozprawy nie nastąpiła istotna zmiana siły ustaw (Dz.U. z 1990 r. rozwiązania z nim umowy o pracę z powodów wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania
Przyczyny utraty prawa do zasiłku chorobowego określone w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143 ze zm.) nie uzasadniają same przez się rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. przy użyciu sił własnych, zdecydował się na takie rozwiązanie. Ponieważ jednak powód na wypadek oddalenia powództwa o przywrócenie do pracy wniósł o zasądzenie ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy nie W tej kwestii Sąd Najwyższy podzielił stanowisko Sądu drugiej instancji co do tego, że nie można uznać postępowania powoda za ciężkie
Wprawdzie decyzja Prokuratora Generalnego o odmowie przeniesienia w stan spoczynku ma właściwości uznania, to jednak nie może być ona dowolna, powinna bowiem uwzględniać interes publiczny (potrzeby prokuratury) i słuszny interes prokuratora. choroby lub utraty sił. (art. 73 § 2 p.u.s.p.), skład orzekający uznał, że sędzia niezdolny do służby z powodu długotrwałej choroby i urlopu dla poratowania Sąd Najwyższy nie podzielił stanowiska Krajowej Rady Sądownictwa, że przeniesienie w stan spoczynku sędziego, który z powodu choroby lub
okoliczności konkretnego przypadku, należy mieć na względzie stosowanie zasad obowiązujących przy ustaleniu wynagrodzenia za urlop, zgodnie z art. 172 k.p. i rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. Za czas nieświadczenia pracy z powodu zwolnienia pracownika z tego obowiązku w okresie poprzedzającym rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron, pracodawca może wyliczyć wynagrodzenie na podstawie art. 81 § 1 k.p., czyli wynagrodzenie jak za gotowość do pracy, jednak stosując ten przepis przez analogię, nie wprost. 2. Zobowiązanie pracownika do nieprzychodzenia do pracy bardziej leży w interesie pracodawcy, który może utrzymać większą efektywność pracy przez uniknięcie konfliktowej sytuacji lub zatrudnić w miejsce zwalnianej osoby nowego pracownika z wyższymi kwalifikacjami lub lepiej chronić tajemnicę przedsiębiorstwa. przestojowe tym samym zrzeka się wynagrodzenia z pracę wykonaną, a to z tego powodu, że tak w istocie nie jest, ponieważ pracownik nie Po pierwsze, czy dopuszczalne jest uznanie, że w każdym przypadku za czas nieświadczenia pracy z powodu zwolnienia pracownika z tego obowiązku Dubisz (red.), t. 3, Warszawa 2006, s. 735) definiowano przestój jako nieplanowaną przerwę w pracy, produkcji itp. wynikłą np. z powodu
Pracodawca nie może żądać od pracowników informacji o miejscu spędzania urlopu wypoczynkowego. Może jednak ustalić w przepisach wewnątrzzakładowych, że pracownicy pełniący ważne funkcje w firmie są zobowiązani podać numer telefonu, pod którym będą dostępni w czasie urlopu wypoczynkowego, lub że muszą odbierać połączenia wykonywane przez pracodawcę na telefon służbowy. Takie polecenie należy uznać za niedopuszczalne z powodu: ingerencji w sferę prywatności pracownika, pozyskiwania informacji wykraczających Przykład Pracodawca wie, że pracownik spędza urlop na trekkingu w Azji. Zaszła konieczność odwołania go z urlopu. Przykład Pracownik złożył wniosek o urlop.
Zmiana wysokości renty zgodnie z art. 907 § 2 k.c. może wynikać z różnych okoliczności, a nie tylko zmiany realnej wartości wynikającej ze zmiany siły nabywczej pieniądza. Zmiana stosunków, o której mowa w tym artykule, dotyczy całokształtu okoliczności, w jakich znajdują się strony stosunku prawnego renty. Art. 444 § 2 k.c. dotyczy roszczenia o rentę z powodu utraty zdolności zarobkowej lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość, a wysokość renty uzupełniającej opiera się na przeciętnych zarobkach pracowników zatrudnionych na stanowiskach odpowiednich do tego, jakie poszkodowany zajmowałby, gdyby z winy zakładu pracy nie poniósł szkody. powypadkowego (kręgosłup), w tym także z powodu choroby nowotworowej. W związku z tym, na podstawie art. 907 § 2 k.c., Sąd uchylił rentę wyrównawczą w części ponad kwotę 1.319,35 zł, uznając, że z powodu Dodatkowo art. 444 § 2 k.c. dotyczy roszczenia o rentę z powodu utraty zdolności zarobkowej lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość
Niedopuszczalna jest skarga kasacyjna od wyroku Sądu Najwyższego oddalającego odwołanie od decyzji Prokuratora Generalnego o przeniesieniu prokuratora w stan spoczynku na podstawie art. 70 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) w związku z art. 62a ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (jednolity tekst: Dz.U. z 2008 r. Już tylko z tego powodu zaskarżone orzeczenie powinno zostać uchylone w całości jako „nieodpowiadające zasadniczym regułom i zasadom procesowym Nr 98, poz. 1070 ze zm.) w związku z art. 62a ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (jednolity tekst: Dz.U. Z 2008 r. Sądu Najwyższego z dnia 3 lipca 2008 r. [...]
i pominięcie istotnych okoliczności sprawy, a zwłaszcza faktu, że przełożona powódki tolerowała użycie siły fizycznej i przemocy przez Z tego powodu - zdaniem Sądu -nie można korygować tych urlopów, bo spowodowałoby to nieuzasadnione ich przedłużenie, zwłaszcza że soboty Zgodnie z ustalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego żądanie udzielenia urlopu w określonym wymiarze i czasie, choćby było połączone z żądaniem
Art. 70 § 1 p.u.s.p. w związku z art. 127 § 1 p.p., nie rozstrzyga o dacie przeniesienia w stan spoczynku prokuratora w przypadku stwierdzenia przez lekarza orzecznika ZUS trwałej niezdolności do pracy na stanowisku prokuratorskim. Orzeczenie takie otwiera jedynie możliwość przeniesienia prokuratora w stan spoczynku. K. jest trwale niezdolna do pełnienia obowiązków prokuratora z powodu choroby lub utraty sił. Trwała niezdolność do pełnienia obowiązków prokuratora z powodu choroby lub utraty sił, stwierdzona orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS Trwała niezdolność do pełnienia obowiązków prokuratora z powodu choroby lub utraty sił, stwierdzona orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS