Orzeczenia
za niewykorzystany w latach 1996 i 1997 urlop wypoczynkowy, nagrody jubileuszowej, do której uprawnienie nabył powód w 1997 r.). Pracy Budownictwa i Produkcji Materiałów Budowlanych ZIB w S. o waloryzację ekwiwalentu za urlop, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu pracy z powodu upadłości Spółdzielni w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia.
Wprowadzenie w ustawie z dnia 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne (Dz.U. nr 32, poz. 172 ze zm.) fikcji prawnej, polegającej na traktowaniu rozwiązania umowy o pracę (także bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 k.p.) jako rozwiązania za wypowiedzeniem przez zakład pracy, oraz wprowadzenie w tej ustawie uprawnienia do zaliczenia okresów pozostawania bez pracy do stażu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, a także wliczenia okresów zatrudnienia w innym zakładzie pracy do stażu pracy u pracodawcy, który rozwiązał stosunek pracy ze wskazanych w tej ustawie przyczyn, spowodowało powstanie roszczeń, dla których warunkiem jest przepracowanie określonego czasu w tym zakładzie. Bez potrzeby sięgania do konstrukcji siły wyższej prezentowanej w rewizji nadzwyczajnej, należało zatem przyjąć, że uwzględnienie upływu Data rozwiązania umowy o pracę ma znaczenie dla oceny roszczeń powoda dotyczących ekwiwalentu za urlop oraz wynagrodzenia za 1981 r. wyższej, co skutkowałoby w myśl art. 293 k.p. przyjęcie zawieszenia biegu przedawnienia.
siły wyższej lub są spowodowane wyłącznie przez pracownika. Brygadziści nie chcieli przyjmować od niego wniosków o urlop, kierując powoda z podaniami o urlop do T.S.. Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda za okres od 1 marca 2016 r. do 31 maja 2016 r., liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy,
siły wyższej, o której mowa w art. 189e k.p.a. Wynikających z tych kontroli trudności w prowadzeniu działalności gospodarczej nie można traktować jako wypełniających warunki siły wyższej Zdaniem skarżącego, rozbieżności związane z wykładnią pojęcia siły wyższej doprowadziły do nieuzasadnionego nałożenia na niego kary pieniężnej
Określenie wysokości zadośćuczynienia za krzywdę (art. 446 § 4 k.c.) powinno być dokonane z uwzględnieniem wszystkich zachodzących okoliczności. Zarówno okoliczności wpływające na wysokość zadośćuczynienia, jak i mierniki ich oceny muszą być rozważane indywidualnie w związku z konkretną osobą poszkodowanego. Zawodzą wszelkie porównania z innymi sprawami i mechaniczne przenoszenie dokonanej w nich oceny krzywdy, nawet przy podobnych obrażeniach i sytuacji osobistej. Sumy zasądzone z tytułu zadośćuczynienia w podobnych sprawach mogą jedynie dawać wskazówki orientacyjne, zapobiegając powstawaniu rażących dysproporcji, nie stanowią natomiast dodatkowego kryterium miarkowania. głównie od miłości i siły więzi duchowej między członkami rodziny; mają więc charakter niewymierny. Powódka ukończyła tylko pierwszy semestr, potem wzięła urlop dziekański, a kontynuowała studia w Wyższej Szkole Bankowej w C., gdzie czesne Od października 2009 r. powódka chciała podjąć studia w Wyższej Szkole Organizacji Pracy w C. na kierunku ekonomia.
Zamieszczona w umowie zawartej między członkami spółdzielni pracy a spółdzielnią klauzula, że spółdzielnia przyjmuje na siebie obowiązek opłacenia za członka spółdzielni podatku od wynagrodzenia,, może budzić zastrzeżenia z punktu widzenia przepisu art. 41 p.o.p.c. W razie uznania roszczenia członka (kandydata) spółdzielni w związku z bezzasadnym pozbawieniem go zatrudnienia za słuszne co do zasady (art. 239 k.z.), sąd przy obliczeniu jego wysokości może w pewnych okolicznościach zmniejszyć odszkodowanie na podstawie art. 158 § 1 i 2 k.z. W wypadku powoływania się członka spółdzielni na taką umowę, w razie wątpliwości co do jej treści sąd uwzględnieniu faktu, że zarobki członka spółdzielni były wyjątkowo wysokie może na podstawie art. 47 § 1 p.o.p.c. uznać, iż umowa taka nie dałaby się pogodzić z zasadami współżycia społecznego. 4. za bezzasadne zwolnienie z pracy (19 937,87 zł); c) ekwiwalent za nie wykorzystany 2-tygodniowy urlop (3 360,78 zł) oraz d) 1067 zł z W tych warunkach roszczenie powoda o 3-miesięczne wynagrodzenie oraz o ekwiwalent za nie wykorzystany urlop jest bezzasadne. pracy jest nie tylko chęć uzyskania przez spółdzielnię siły roboczej, a przez drugą stronę wynagrodzenia za pracę, lecz także powiązanie
Roszczenia wynikające z praw podmiotowych względnych, a takimi są zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstają jednocześnie z powstaniem prawa podmiotowego, które jest ich źródłem i istnieją bez względu na to, czy są wymagalne. Limitujący wysokość obowiązku odszkodowawczego pracodawcy z tytułu nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę art. 471 k.p. sprawia, iż roszczenie o odszkodowanie na podstawie art. 45 § 1 k.p. jest roszczeniem o zapłatę z góry określonej, zryczałtowanej sumy pieniężnej (roszczeniem o świadczenie pieniężne), nie stanowi natomiast surogatu indywidualnie oznaczonego Co do zasady "odpowiednie" stosowanie art. 3581 § 3 k.c. do wynagrodzenia za pracę polega na ograniczeniu wynikającej z przepisu możliwości zmiany wysokości tylko tego wynagrodzenia, które nie zostało wypłacone w terminie. 4. Podstawą roszczenia restytucyjnego (art. 39815 § 1 k.p.c. w związku z art. 415 k.p.c.) są przepisy Kodeksu cywilnego. wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. istotna zmiana siły nabywczej pieniądza. W wysokości odszkodowania uwzględnia się wynagrodzenie pracownika obliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy (§ 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia