Wyrok SN z dnia 24 stycznia 1974 r., sygn. III PRN 41/73
Odmienność celów i zadań wiążących się z okresem urlopu wypoczynkowego i okresem wypowiedzenia stosunku pracy nie pozwala, aby oba te okresy były zbieżne w czasie, gdyż ze swej istoty wzajemnie się one wyłączają.
W okresie wypowiedzenia stosunku pracy dopuszczalne jest udzielenie urlopu wypoczynkowego - poza wyraźna zgodą pracownika - tylko w takim zakresie, jaki dopuszczają wyjątkowo szczególne przepisy prawa; przepisy takie z reguły uzależniają wspomnianą dopuszczalność od odpowiednio dłuższego okresu wypowiedzenia od okresu urlopowego, i w ten sposób zabezpieczają możliwość wykorzystania chociaż części okresu wypowiedzenia na cele związane z urlopem, pozostałej zaś części - na cele, którym ma służyć okres wypowiedzenia.
Prawo do nie wykorzystanych urlopów zaległych z powodu rozwiązania stosunku pracy i niemożności ich wykorzystania w okresie wypowiedzenia przekształca się w prawo do ekwiwalentu pieniężnego za nie (art. 19 ustawy o pracowniczych urlopach wypoczynkowych).
Przewodniczący: sędzia W. Formański (sprawozdawca).
Sędziowie: M. Rafacz-Krzyżanowska. J. Wasilewski.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Marii B. przeciwko Państwowemu Gospodarstwu Rolnemu w H. o wynagrodzenie za pracę na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego PRL od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Lublinie z dnia 25 kwietnia 1973 r.,
uchylił zaskarżony wyrok oraz wyrok Sądu Powiatowego we Włodawie z dnia 21 listopada 1972 r. w części oddalającej powództwo o kwotę 6 844 zł z odsetkami, i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Powiatowemu we Włodawie do ponownego rozpoznania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
