Określenie wysokości zadośćuczynienia za krzywdę (art. 446 § 4 k.c.) powinno być dokonane z uwzględnieniem wszystkich zachodzących okoliczności. Zarówno okoliczności wpływające na wysokość zadośćuczynienia, jak i mierniki ich oceny muszą być rozważane indywidualnie w związku z konkretną osobą poszkodowanego. Zawodzą wszelkie porównania z innymi sprawami i mechaniczne przenoszenie dokonanej w nich oceny krzywdy, nawet przy podobnych obrażeniach i sytuacji osobistej. Sumy zasądzone z tytułu zadośćuczynienia w podobnych sprawach mogą jedynie dawać wskazówki orientacyjne, zapobiegając powstawaniu rażących dysproporcji, nie stanowią natomiast dodatkowego kryterium miarkowania. Powódka ukończyła tylko pierwszy semestr, potem wzięła urlop dziekański, a kontynuowała studia w Wyższej Szkole Bankowej w C., gdzie czesne głównie od miłości i siły więzi duchowej między członkami rodziny; mają więc charakter niewymierny. Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Uzasadniony jest zarzut naruszenia art. 446 § 4 k.c. zmierzający do wykazania, że przyznane powodom

Wymagający nadal - po upływie maksymalnie rocznego okresu pobierania gwarantowanego wynagrodzenia "chorobowego" (art. 94 § 1 pusp) oraz nieprzekraczającego sześciu miesięcy płatnego urlopu dla poratowania zdrowia - dalszy stan niezdolności sędziego do wykonywania obowiązków służbowych z powodu przedłużającego się leczenia lub rehabilitacji ortopedycznego urazu ręki (wygojone złamanie trzonu prawej kości ramieniowej, powodujące ograniczenie ruchów w stawie ramiennym i łokciowym), którą sędzia posługuje się przy pisaniu (na piśmie), nie prowadzi do profesjonalnej bezradności lub intelektualnej niepełnosprawności służbowej w stopniu uniemożliwiającym dalsze sprawowanie urzędu sędziego w rozumieniu art. 71 § 1 pusp w związku z art. 180 ust. 3 Konstytucji RP, przeto nie uzasadnia przeniesienia w Sąd Najwyższy nie podzielił jedynie stanowiska KRS, że przeniesienie w stan spoczynku sędziego, który powodu choroby lub płatnego urlopu (art. 73 § 2 pusp), skład orzekający uznał, że sędzia niezdolny do służby z powodu długotrwałej choroby i urlopu dla poratowania zdrowia w przedmiocie przeniesienia w stan spoczynku sędziego, który powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił służby

Orzeczenie lekarza orzecznika ZUS wydane w trybie art. 70 § 1 i 3 u.s.p. nie jest decyzją administracyjną, korzystającą z przymiotu prawomocności i wiążącą inne organy, w tym Krajową Radę Sądownictwa. Jest ono jedynie środkiem dowodowym w postępowaniu toczącym się z wniosku uprawnionego podmiotu o przeniesienie sędziego w stan spoczynku, a jego moc dowodowa podlega ocenie Rady przy podejmowaniu uchwały w kontekście całokształtu materiału dowodowego sprawy. Sędziego w stan spoczynku przenosi bowiem Krajowa Rada Sądownictwa, a nie lekarz orzecznik ZUS. powodu choroby lub utraty sił. za trwale niezdolną do pełnienia obowiązków sędziego z powodu choroby lub utraty sił. powodu choroby lub utraty sił.

Ocena, czy nastąpiło nękanie i zastraszanie pracownika, czy działania te miały na celu i mogły lub doprowadziły do zaniżonej oceny jego przydatności zawodowej, do jego poniżenia, ośmieszenia, izolacji bądź wyeliminowania z zespołu współpracowników, opierać się musi zatem na obiektywnych kryteriach. Mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. Przepis art. 943 § 2 k.p. odnosi się do uzewnętrznionych aktów (zachowań), które muszą obiektywnie zaistnieć, aby powiązane z subiektywnymi odczuciami pracownika złożyły się na zjawisko mobbingu. Samo poczucie pracownika, że podejmowane wobec niego działania i zachowania mają charakter mobbingu, nie są wystarczającą podstawą do stwierdzenia, że rzeczywiście on występuje. powoda z urlopu "na żądanie". nieobecności w pracy jako urlopu na żądanie. Powód podczas weekendu będący w K. nie posiadał dostępu do komputera służbowego i zmuszony był z tego powodu zrezygnować z urlopu.

Według art. art. 45 § 1 k.p. w związku z art. 42 § 1 k.p. pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, któremu wypowiedziano warunki pracy i płacy w sposób nieuzasadniony lub z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu umów o pracę, przysługują alternatywne roszczenia o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne, a jeśli umowa uległa rozwiązaniu - o przywrócenie do pracy na poprzednich strony z funkcjonowaniem zakładu pracy, z drugiej zaś - z pewnymi, nawet niezawinionymi okolicznościami dotyczącymi osoby pracownika, . 372; z dnia 8 grudnia 1999 r., II CKN 587/98, LEX nr 479343; z dnia 6 lipca 2000 r., V CKN 256/00, LEX nr 52657; z dnia 13 września tym, z jakiego został on zwolniony.

Przekroczenie 24 miesięcznego okresu zatrudnienia, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 125, poz. 1035 ze zm.), jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony. Argumenty prawne przedstawione w uzasadnieniu wyroku z 18 stycznia 2013r., II PK 149/12, chociaż niepozbawione siły przekonywania, nie z ochroną miejsc pracy (Dz.U. z 2013 r., poz. 1291) i utraciła moc z dniem 21 listopada 2013 r. Pierwszą z nich przedstawił Sąd Najwyższy w wyroku z 18 stycznia 2013 r., IIPK 149/12 (OSNP 2013 nr 21-22, poz. 246), przyjmując, że z

W rezultacie, zrzeczenie się przez pracownika prawa do zwrotu uiszczonej z jego wynagrodzenia nadpłaty na podatek dochodowy lub przeniesienie tego prawa na inną osobę (np. pracodawcę) będzie nieważne (art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 84 k.p. i w związku z art. 300 k.p.). 3. Wynagrodzenie za pracę powinno być ustalone w umowie o pracę w kwocie brutto. szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop Ordynacja podatkowa w związku z art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p. i w związku z art. 33 § 1 ustawy z dnia 12 listopada 1965 r Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) w związku z art. 59 § 1 pkt 1 i art. 60 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej (Dz.U. z 1997 r.