Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie uchylił decyzję odmowną Kolegium, podkreślając potrzebę dalszego ustalenia faktycznego zaprzestania prowadzenia gospodarstwa rolnego przez skarżącego.

W przypadku podejrzenia niemedycznego przeznaczenia produktów leczniczych, farmaceuta jest obowiązany odmówić realizacji zamówienia, a brak tej odmowy może skutkować utratą rękojmi należytego prowadzenia apteki i cofnięciem zezwolenia.

Ustalony przez Radę Powiatu Żywieckiego rozkład godzin pracy aptek ogólnodostępnych, niewzględniający potrzeb ludności i nie gwarantujący dostępności w porze nocnej, jest niezgodny z art. 94 ust. 1 Prawa farmaceutycznego, co uzasadnia stwierdzenie nieważności uchwały przez organ nadzoru.

Rękojmia należytego prowadzenia apteki obejmuje przestrzeganie ustawowych zasad prowadzenia działalności farmaceutycznej. Naruszenia związane z pozamedycznym wykorzystaniem produktów mogą skutkować utratą rękojmi oraz cofnięciem zezwolenia na prowadzenie apteki.

Art. 37at ust. 8 Prawa farmaceutycznego wiąże obowiązek przekazania dokumentacji z prowadzonymi przez organ inspekcją lub kontrolą. Nałożenie kary pieniężnej za nieprzekazanie dokumentów poza tymi ramami jest niedopuszczalne, prowadząc do uchylenia decyzji nakładającej karę.

Uchwała o powołaniu Rady Społecznej bez uwzględnienia przedstawiciela Wojewody, mimo jego formalnego desygnowania, stanowi istotne naruszenie prawne, skutkujące nieważnością aktu prawnego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że osoby faktycznie sprawujące opiekę nad niepełnosprawnymi bliskimi są uprawnione do świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 u.ś.r., niezależnie od obowiązku alimentacyjnego ciążącego na innych członkach rodziny, o ile spełniają przesłanki z ustawy.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego musi powstać do 31 grudnia 2023 roku poprzez spełnienie wszystkich wymogów formalnych; ich niespełnienie do tej daty skutkuje brakiem możliwości rozpatrzenia wniosku na podstawie przepisów sprzed zmiany.

NSA potwierdza, że nie można odmówić przyznania świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie niepełnego materiału dowodowego oraz przy błędnym ustaleniu braku związku przyczynowego między faktem sprawowania opieki a niemożnością podjęcia zatrudnienia.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych, odmawiając umorzenia zaległości z tytułu składek, winien nie tylko ustalić istnienie należności, ale również prawidłowo ocenić przesłanki ich umorzenia, uwzględniając sytuację materialną dłużnika oraz przepisy dotyczące przedawnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że w przypadku wniosku o umorzenie należności z tytułu opłat dodatkowych, to na wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania istnienia przesłanek uzasadniających umorzenie, a brak wykazania prowadzi do odmowy przyznania ulgi w ramach uznania administracyjnego.

Przyznanie świadczenia w drodze wyjątku uzależnione jest od wykazania szczególnych okoliczności niezależnych od ubezpieczonego, które uniemożliwiłyby spełnienie warunków prawnych do uzyskania świadczeń na zasadach ogólnych, co w niniejszej sprawie nie zostało udowodnione.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że ponowne postępowanie musi uwzględnić właściwe adresy doręczeń oraz ocenić zasadność przedawnienia należności z tytułu składek, ponieważ uprzednie jego nieskuteczne rozpoczęcie zawieszało bieg przedawnienia.